مسعود زارعیان، مستندساز در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم با اشاره به مستند جدید خود که با موضوع کرونا در دست تولید دارد، گفت: این فیلم مستند واکنش افرادی را نشان میدهد که برای تست کرونا به بیمارستانها مراجعه میکنند و نتیجه تستشان را متوجه میشوند. بسیار دوست داشتم بازخورد افرادی که متوجه میشوند کرونا دارند یا تستشان منفی میشود را در قاب دوربین ثبت کنم و به همین دلیل از همان روزهای ابتدایی بیماری وارد بیمارستان شریعتی مشهد شدم.
وی افزود: تصاویر جالبی ثبت و ضبط شد؛ برای مثال کسانی که تست کرونایشان مثبت بود حسرت میخوردند و میگفتند ای کاش فلانجا نمیرفتم، ای کاش فلان کار را نمیکردم، ای کاش نزدیک پدر و مادرم نمیشدم، حالا کارم چه میشود؟ و ... در نقطه مقابل کسانی که تستشان منفی میشد انگار که باری از روی دوششان برداشته شده بود و خوشحال بودند. در این فیلم اقشار مختلف را میبینیم و واکنش آنان به ابتلا یا عدم ابتلا به کرونا به تصویر کشیده میشود.
این کارگردان و مستندساز با اشاره به اینکه خود او نیز مبتلا به کرونا شده است، گفت: چند روزی از تصویربرداری در بیمارستان شریعتی مشهد گذشته بود که متوجه شدم علائم بیماری را دارم، از آنجا که روزهای زیادی در کنار بیماران حضور داشتم احتمال میدادم که به کرونا مبتلا شده باشم، بنابراین وارد قرنطینه شدم. بالأخره این موضوع هم از تبعات شغل مستندسازی است، به عنوان دیدهبان جامعه زحمات زیادی میکشیم اما از حداقل شرایط متوسط جامعه که بتوانیم کارمان را به خوبی انجام دهیم برخوردار نیستیم.
او در مورد فاز دوم این فیلم مستند گفت: در روزهای اخیر و پس از اینکه از روزهای پر تب و تاب ابتدایی فاصله گرفتیم و خودم نیز زمان قرنطینه را سپری کردم، تصمیم گرفتم سراغ کسانی بروم که مبتلا بودند و حالا از کمند بیماری رها شدهاند. معتقدم که انسانها ذاتاً شیفته قصه شنیدن هستند و برهمین اساس بسیاری از مستندهایم نیز قصهگو است. بنابراین سراغ افراد مختلف رفتم تا قصه درگیری با کرونا و شکست دادن آن را برایمان تعریف کنند.
زارعیان در پاسخ به اینکه تاکنون مستندهای زیادی با این موضوع ساخته شده است و چگونه باید آثاری جدید را خلق کرد، گفت: دقت کنید موضوعات اساسی که در عالم وجود دارد و پایه ساخت فیلمهای داستانی و غیر داستانی قرار میگیرند چند عدد محدود است، اما زاویه دید هنرمند است که تعیین میکند خروجی تکراری است یا برآمده از خلاقیت. برای مثال فیلمهای زیادی در مورد ازدواج، عشق، دروغ و مرگ ساخته شده است اما آثار محدودی توانستند در ذهن مردم ماندگار شوند، بنابراین خلاقیت هنرمند و نوع پرداخت اوست که تعیین میکند چه سرنوشتی در انتظار آن فیلم باشد.
وی تأکید کرد: قطعاً اتفاقات ناب و جرئیات دیدهنشدهای در سوژه کرونا وجود دارد که میتواند سوژه فیلمها و مستندهای جدید باشد چرا که اولاً اپیدمی طولانی است و ثانیاً وجهه بینالمللی پیدا کرده است. به نظرم با تحقیق و پژوهش درست میتوان به سوژههای بسیار خوبی رسید که باعث ماندگاری فیلم شود. تحقیق و پژوهش عنصر مهمی است که کمتر در مستندهای ما انجام میشود.
او در مورد روند تولید فیلم گفت: در نیمه راهیم و به دلیل بیماری که داشتم، تصویربرداریها عقب افتاد اما هنوز در حال تصویربرداری هستیم. امیدوارم که این فیلم را بتوانیم به جشنواره بینالمللی سینماحقیقت امسال برسانیم؛ البته باید دید شرایط برگزاری آن چگونه خواهد شد.
مسعود زارعیان روایتی از روزهای بیماری خود و درگیریاش با ویروس کرونا تعریف کرد و گفت: واقعاً شرایط سختی است و آرزو میکنم برای هیچکس پیش نیاید. مجبور میشوید از عزیزترین افراد زندگیتان فاصله بگیرید و بهتر است بگویم زندگیتان متوقف میشود. میبینید که این ویروس ناشناخته است و در هر کس علائمی متفاوت ایجاد میکند پس نمیتوان حکم قطعی داد که چه سرنوشتی در انتظار است. به نظرم این ویروس باعث شد تا دوباره حواسمان به مرگ جمع شود و خودمان را برای آن آماده کنیم. به نظرم رعایت نکات بهداشتی خیلی ساده که هر روز چندین بار آن را میشنویم بر استرسی که عاقبتش هم مشخص نباشد، میارزد. این بیماری تجربه متفاوتی برایم بود و قبل از آن اصلاً چنین چیزی را تجربه نکرده بودم.
عوامل ساخت این مستند عبارتند از:
رضا عزیزفرخانی تصویربردار، علیرضا اخلاقی صدابردار، بهآفرین عزیزی مدیر تولید و کارگردان مسعود زارعیان.
انتهای پیام/