به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ دکتر آناهیتا حیدری با بیان اینکه مراکز سپاس هماکنون در 31 مرکز انتقال خون کشور در حال فعالیت هستند، گفت: این مراکز از اهداکنندگان خون که بین 18 تا 35 سال سن داشته باشند و آمادگی خود را برای اهدای سلولهای بنیادی خونساز غیر خویشاوند اعلام کنند، پذیرهنویسی میکنند.
وی افزود: پیشتر سن اهداکنندگان سلولهای بنیادی محدوده 18 تا 50 سال در نظر گرفته میشد، اما از آنجا که پس از پذیرهنویسی احتمال دارد سالها موردی برای تطابق و اهدا یافت نشود، سن اهداکنندگان افزایش مییابد و ممکن است از حیطه اهدای خون خارج شوند، به همین دلیل این سن کاهش یافت و اکنون تنها اهداکنندگان بین 18 تا 35 سال پذیرهنویسی میشوند.
وی تأکید کرد: طبق استانداردهای جهانی هرچه اهداکننده جوانتر باشد، برای اهدا مناسبتر است.
حیدری با اعلام اینکه طرح سپاس وارد دهمین سالگرد تأسیس میشود، گفت: در سال 1389 اولین مرکز در ستاد مرکزی سازمان فعال شد و خیلی زود مراکز دیگری در استان تهران شروع به کارکردند و تا سال 98 تمامی ادارات کل استانی دارای مرکز سپاس شدند.
رئیس مرکز پذیرش اهداکنندگان سلولهای بنیادی خونساز (سپاس)، افزود: در سال 1398 تعداد 11 هزار و 478 نفر پذیرهنویسی شدند که این جهش یک موفقیت به شمار میرود و دلیل این افزایش آمار داوطلبان، فعال شدن تمامی مراکز استانی سپاس است.
رئیس مرکز سپاس از انجام 18 پیوند موفق خبر داد و افزود: طبق استانداردهای جهانی، اگر بانک داوطلبان اهدای سلولهای بنیادی دست کم 100 هزار عضو داشته باشد، برای هر بیماری میتوان نمونه مناسبی یافت.
وی آزمایشهای HLA با کیفیت بالا را هزینهبر عنوان کرده و ابراز امیدواری کرد که در آینده بتوان بیشتر از این نوع آزمایشها بهره برد. مرکز سپاس یکی از سه مرکزی است که در کشور پذیرهنویسی سلولهای بنیادی خونساز غیر خویشاوند را به عهده دارد. بیمارستان شریعتی و محک نیز در این امر مهم مشارکت میکنند و این مراکز تحت نظارت وزارت بهداشت در شبکه ملی سلولهای بنیادی خونساز غیر خویشاوند فعالیت میکنند.
حیدری، از اهداکنندگان جوان خون دعوت کرد تا در مراکز سپاس نیز نامنویسی کنند و تأکید کرد: اکنون بهندرت از مغز استخوان سلول بنیادی برداشت میشود و اغلب داوطلبان از طریق دریافت خون و جداسازی سلولهای بنیادی خونساز اقدام به اهدا میکنند و ویژگیهای سلولی و بافتی(HLA) هر فرد ممکن است بعد از سالها تنها یکبار با یک بیمار تطابق یابد. اما این سلولها تنها راه نجات بیماران از مرگ است و برای اهداکننده نیز ضرری ندارد و خیلی زود سلولهای وی جایگزین میشود و بعدها به کمبود دچار نمیشود.
انتهای پیام/