به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از رادیو بین المللی چین، دولت آمریکا ششم ژوئیه (16 تیر) به طور رسمی به «آنتونیو گوترش» دبیر کل سازمان ملل اطلاع داد که در ژوئیه سال آینده از این سازمان خارج خواهد شد. اما، پیش از این خبر مهم، واشنگتن تلاش کرده است تا قبل از خروج از این نهاد بین المللی، آخرین تلاش خود را برای استفاده ابزاری از آن را انجام دهد.
اگر بخواهیم ساده تر توضیح دهیم باید به این نکته اشاره کنیم که آمریکا از یک سو سهم قابل توجهی از بودجه حق عضویت در سازمان بهداشت جهانی را می پردازد اما از سوی دیگر موفق نبوده این نهاد بین المللی را مطیع خود سازد.
باید اعتراف کرد که سهم آمریکا از مجموع حقوق عضویت سازمان بهداشت جهانی کم نیست. بر اساس گزارش بودجه این سازمان که به خبرنگار رسانه «سی جی ام» چین ارائه شده، آمریکا در سال 2020 تقریباً 116 میلیون دلار حق عضویت را باید بپردازد ( که البته این مبلغ تاکنون از سوی آمریکا پرداخت نشده است).
آمریکا با اینکه در سازمان بهداشت جهانی سرمایه گذاری زیادی کرده اما متوجه شد که سازمان در مساله اپیدمی کرونا گوش به فرمان واشنگتن نیست. بارزترین مثال این است سازمان بهداشت جهانی نتوانسته همانطور که ایالات متحده می خواست، «اصلاحات اساسی» را انجام دهد. این یکی از دلایل اساسی است که باعث شد ایالات متحده اعلام کند تا یک سال دیگر از این نهاد بین المللی خارج خواهد شد.
روند خروج آمریکا از سازمان بهداشت جهانی در واقع با سیر افزایش تدریجی تهدیدها همراه بوده و این نکته را با مرور جدول زمانی این تهدیدها می توان دریافت:
7 آوریل، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا تهدید کرد که واشنگتن پرداخت مالی به سازمان را متوقف می کند؛
23 آوریل، «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا گفت که کشورش ممکن است دیگر پرداخت مالی به سازمان را از سر نگیرد و یا حتی احتمال ایجاد «نهادی جایگزین» را هم منتفی نمی داند؛
18 مه، ترامپ در پیامی به «تدروس آدهانوم» مدیرکل سازمان بهداشت جهانی مدعی شد اگر سازمان متعهد به انجام «اصلاحات اساسی» ظرف 30 روز آینده نشود، آمریکا در خصوص ماندن در سازمان بهداشت جهانی تجدید نظر خواهد کرد؛
7 ژوئیه، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل تایید کرد دولت آمریکا در اطلاعیه ای رسمی به دبیرکل سازمان ملل از خروج آن کشور از سازمان در ژوئیه سال آینده خبر داده است.
اما به جای تهدید خواندن موارد بالا بهتر است بگوییم اینها همگی یک زنجیره تبلیغات با مصرف داخلی در جهت انحراف افکار عمومی داخل آمریکاست. این تبلیغات فقط یک هدف داشت و آن عدم توجه شهروندان آمریکا به همه گیری شدید کرونا، وضعیت اقتصادی ناگوار و مساله نژادپرستی بود که در نهایت قرار است بر اساس محاسبات کاخ سفید نشینان به کسب امتیاز و آرای بیشتر در انتخابات ریاست جمهوری آتی منجر شود.
خودداری سازمان بهداشت جهانی از اجرای «فرمان» آمریکا بی شک نیز باعث شد واشنگتن ارزش سازمان را دست کم گرفته باشد در حالی که همچنان تصمیم گرفته است تا قبل از خروج از سازمان آخرین استفاده ابزاری خود را انجام دهد تا به همان هدف اصلی خود، یعنی کسب آرای هر چه بیشتر، نزدیکتر شود.
پس زمینه این تحولات، افت میزان رضایت از ترامپ طبق نظرسنجی ها است. شرکت مشاوره «گالوپ» طی 8 تا 30 ژوئن یک نظرسنجی در میان 1016 شهروند بزرگسال آمریکا انجام داد که طبق آن، میزان رضایت از ترامپ از 49 درصد در ماه مه به 38 درصد تا زمان انجام نظرسنجی کاهش یافته و به کمترین میزان یعنی 35 درصد که در سال 2017 به دست آمده بود، بسیار نزدیک شد.
با نگاهی به آمار و ارقام نظرسنجی ها به راحتی می توان متوجه شد که وضعیت برای تیم انتخاباتی ترامپ چندان خوشایند نیست. به همین دلیل، آنها باید تهدیدات خود علیه سازمان بهداشت جهانی را عملی کنند تا با نشان دادن موضع قاطع، طرفداران خود را راضی کرده و آنها را همچنان در سمت خود نگه دارند.
سیاهنمایی و دروغپردازی علیه چین و دیگر کشورهای «متخاصم» در موضوعات مختلف به منظور انحراف توجه نارضایتی افکار عمومی آمریکا ناشی از مشکلات داخلی، رویکرد همیشگی واشنگتن است.
در واقع، هرکدام از تهدیدات فوق علیه سازمان بهداشت جهانی، یک نمونه تبلیغات منفی خطاب به شهروندان آمریکایی درباره موضوعات ادعایی همچون «طرفداری سازمان بهداشت جهانی از چین»، «آزمایشگاهی بودن منشاء ویروس» و «پنهانکاری اپیدمی» نیز بوده و همه این تبلیغات، فقط یک هدف داشت و آن، معطوف کردن آتش خشم آمریکایی ها به چین و سازمان بهداشت جهانی است.
به روشنی معلوم است که تهدیدات واشنگتن علیه سازمان بهداشت جهانی و در سطح دیگر اعلام خروج از این نهاد بین المللی فقط یک معنا دارد و آن اهمیت ندادن به نقش سازمان بهداشت جهانی است.
اما باید گفت ایالات متحده در دوران ترامپ به چه توافق بین المللی اهمیت داده است؟ فقط در دوره دولت فعلی آمریکا، این کشور از پیمان تجاری اقیانوس آرام (TPP)، پیمان آب و هوایی پاریس، برجام، شورای حقوق بشر سازمان ملل، پیمان موشک های هسته ای میانبرد، سازمان بهداشت جهانی و غیره خارج شده است.
گویا واشنگتن به خروج از پیمان ها و توافقات معتاد شده و دیگر اصلا به اعتبار و تعهدپذیری خود اعتنایی نمی کند.
رهبر فعلی آمریکا واقعاً به شعار «اول آمریکا»ی خود خطاب به طرفدارانش وفادار است. اما در نتیجه آن فقط هوادارانش را راضی کرده و در مقابل هزینه این اقدامات را کل جامعه جهانی پرداخت کرده است!
انتهای پیام/