به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ صنایع دستی ریشه در تاریخ و سنت هر کشوری دارد و از آن دسته مشاغلی نیست که به تازگی به چرخه اقتصادی مردم اضافه شده باشد. تنها تغییر تکنولوژی و پیشرفت آن بر جزئیات و بازار این محصولات تأثیر گذاشته اما ماهیت آنها دچار تغییر نشده است.
آنچه به صنایع دستی روح میبخشد منحصر بهفرد بودن هر یک از محصولات تولیدی است و حتی اگر این محصولات به صورت سریوار تولید شده باشد همین که هر کدام با دست یک هنرمند، متفاوت از دیگری تولید شده روح مجزایی به خود گرفته است.
آنچه امروز به عنوان میراث فرهنگی در تاریخ به یادگار مانده و منبع تفاسیر متعدد شده است محصولات همین صنایع دستی است اما باید بررسی کرد امروز صنایع دستی چه نقشی در اقتصاد کشور و به خصوص در اقتصاد روستایی بازی می کند.
اقتصادی که سالها عادت به وابستگی به فروش نفت داشته و باید کم کم بیاموزد که از این وابستگی دست برداشته و بر محصولات دیگر کشور تمرکز کند. محصولاتی که می تواند اشتغالی به مراتب پایدارتر از اقتصاد نفتی ایجاد کند.
در شرایطی که به گفته مقام معظم رهبری باید اقتصاد کشور را از وابستگی به نفت نجات داد، نیازمند اندیشیدن به راهکارهای متفاوتی هستیم که یکی از آنها صنایع دستی است چرا که صنایع دستی با گفتههای رهبر انقلاب مبنی بر بومی شدن اقتصاد تطابق بیشتری دارد.
در جهانی که همه چیز به سمت مکانیزاسیون و تولیدات صنعتی پیش می رود به مرور نوعی دلزدگی نسبت به این شیوه تولید به وجود خواهد آمد و با توجه به اینکه تاریخ اثبات کرده برای هر موضوعی در فلسفه فکری بشر دوران بازگشتی متصور است برای تولیدات صنعتی هم دوره بازگشت، گرایش به صنایع دستی خواهد بود.
با توجه به اینکه تاریخ اثبات کرده برای هر موضوعی در فلسفه فکری بشر دوران بازگشتی متصور است برای تولیدات صنعتی هم دوره بازگشت، گرایش به صنایع دستی خواهد بود
صنایع دستی نیازمند بازارسازی و تسهیل فروش
نیاز به تنوع در محصولات یکی از دلایل گرایش مردم به تولید صنعتی بوده است، این در حالی است که ایران به دلیل تفاوت و تنوع در شرایط اقلیمی و زیست اجتماعی از همین تنوع در صنایع دستی هم برخوردار است این به عنوان یک مزیت امکان صنعتی شدن فرآیند فروش محصولات را فراهم میکند.
در واقع باید در کنار تولید بومی محصولات صنایع دستی امکان عرضه و فروش مکانیزه محصولات را فراهم کرد و دقیقا جایی که تکنولوژی و برنامهریزیهای کلان کشوری باید به کمک این حوزه اقتصادی بیاید در فرآیند فروش است.
در زمینه تبلیغات و بازارسازی محصولات بومی هم نیاز به یک کار کشوری و ملی وجود دارد تا در ادامه شناخت و بازارسازی ملی این محصولات امکان عرضه و صادرات آن به دیگر کشورها فراهم شود. اما متاسفانه فرآیند بازار سازی و شناخت کلی این محصولات بسیار محدود بوده و شاید گروه هدف صنایع دستی تنها سفال لاله جین.قلم زنی و خاتمکاریهای اصفهان، چاقو و ظرفهای مسی زنجان، قالیهای ترکمن را از صنایع دستی ایران به یاد داشته باشند در حالی که محصولاتی چون معرق، سفال، سوزنکاری، منبت، حصیربافی، سرامیک و غیره در کشور در درجه عالی آن در حال تولید هستند.
برای رسیدن به مقدمات ایجاد اشتغال پایدار در روستاها با استفاده از صنایع دستی باید فرآیند بازارسازی از جانب نهادهای متولی به صورت کامل انجام شود تا در نهایت به تولید کلان از این محصولات در روستاها رسید.
حکایت تمرکز بر صنایع دستی، حکایت یک تیر و دو نشان اقتصادی و فرهنگی است
در کنار اهداف اقتصادی که تمرکز بر تولید صنایع دستی دارد از دریچه این محصولات می توان به اهداف فرهنگی مستتر در آن هم دست پیدا کرد؛ صنایع دستی کشور میتواند سفیران فرهنگی کشور باشند و غنای فرهنگی و تاریخی کشور را به جهان عرضه کنند؛ این فرآیند در حالی اتفاق میافتد که کشورهای غنی از فرهنگ و تاریخ مانند ایران مصرفکننده محصولات غربی شدهاند و کشورهای غربی خواستار صنایع دستی و فرهنگی کشورهای تاریخی!
انتهای پیام/