در مقالهای که به قلم «کوری شیک» مدیر مطالعات خارجی و دفاعی اندیشکده «آمریکن اینترپرایز» در وبسایت این اندیشکده و همچنین نشریه آتلانتیک منتشر شده، آمده است: در این تابستانی که با بحران و عدم اطمینان سیاسی همراه است، شماری از غیرنظامیان تلاش دارند که نظامیان را به جناح سیاسی خود درآورند.
در این گزارش با ذکر مثالی از این سوء استفاده از نظامیان نوشت: دونالد ترامپ در مراسم پیادهروی کاخ سفید تا میدان لافایت واشنگتن در ماه ژوئن، ژنرال «مارک میلی» رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا را در لباس و سازوبرگ نظامی، با خود همراه کرد. میلی بلافاصله از این که در این شوی تبلیغی مشارکت داشت عذرخواهی کرده و در پیامی به این مناسبت گفت که از نظر اعضای نیروهای مسلح، بیرون ماندن از سیاست شاید مهمترین کاری باشد که هر کدام از آنها میتوانند در هر روز انجام دهند.
این اندیشکده نوشت: اما فشارها علیه این روال رو به فزونی است. در مراسم گردهمایی ملی جمهوریخواهان، ترامپ مراسمی را اجرا کرد که در ویدئوکلیپی که برای این کار ساخته شده عدهای از تفنگداران دریایی ارتش آمریکا و یک دستیار یونیفورم پوش نیز به نمایش درآمدهاند. همچنین در دو فیلمی که از مراسم گردهمایی ملی دموکراتها منتشر شد نیز اعضای کنونی و یا پیشن نظامی با لباسهای نظامی حضور داشتند که مشغول ایفای نقش سیاسی بودند.
بنا بر این گزارش، برخی از منتقدان ترامپ نیز با فاصله گرفتن از این که نظامیان باید از دخالت در امور داخلی کشور دور بمانند، پیشنهاد کمک از نیروهای مسلح را مطرح کردند. در نامهای که چندی پیش در نشریه «دیفنس وان» منتشر شد، دو تن از سرهنگهای بازنشسته ارتش آمریکا به نامهای جان نیگل و پل ینگلینگ، از ژنرال میلی خواستند که دستورهای لازم برای موقعی صادر کند که ترامپ حاضر نشود که نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را پذیرا باشد.
این کارشناس اندیشکده آمریکن اینترپرایز، تاکید کرد: همه اینها تحولات خطرناکی هستند. درخواست این دو مقام نظامی از ژنرال میلی آتشافروز و در عین حال غیرعملی است. آتش افروز از این جهت که طبق اساسنامه فدرال و همچنین قانون اساسی آمریکا، کشور دارای روندی است که بتواند یک رئیس جمهور را از مسند قدرت کنار بگذارد. غیرعملی از این جهت که طبق قانون رئیس ستاد مشترک مشاور نظامی رئیس جمهور است اما فرماندهی عملیاتی قوای مسلح را برعهده ندارد و تنها ریاست بر 1500 پرسنل نظامی شاغل در پنتاگون را در اختیار دارد.
در ادامه این گزارش با اشاره به اعتمادی که مردم در نظرسنجیها به عملکرد ارتش نشان دادهاند آمده است: آنچه که اکنون سران نظامی میفهمند ولی طرفداران مداخله نظامیان در امور سیاسی درک نمیکنند این است که به محض این که ارتش به بازیگری در دنیای سیاست رضایت بدهد، جامعه نیز به آن به همان چشم به آن نگاه میکند و در این صورت جایگاه ارتش نیز به اندازه جایگاه آن مقام، خبرنگار یا دادگاه تنزل پیدا میکند.
بنا بر مطالعهای که در سال 2012 از سوی گالبی، کایل دراپ و پیتر فیور از اندیشکده مرکز جدید امنیت آمریکا انجام شد، حمایت سیاسی از سوی یک مقام ارشد نظامی بطور خاص به افزایش حمایت مردمی از آن فرد سیاسی و یا اهداف آن منجر نمیشود بلکه احترام جایگاه نهادهای نظامی را از بین میبرد.
در انتهای این گزارش با تاکید بر این که با وجود این قوانین، تلاش احزاب سیاسی برای بهرهگیری از موقعیت نظامیان متوقف نشده، آمده است: اگر سیاسون موفق به وارد کردن نظامیان به اهداف حزبی شوند، اعتماد عمومی نیز نابود خواهد شد.
انتهای پیام/