به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، روز هشتم جشنواره فیلم فجر آخرین روز اکران با نشست خبری بود. البته امروز و فردا قرار است 4 فیلم منتخب دوباره روی پرده سینمای رسانهها بروند.
در این روز بارانی پوستر بزرگی از زنده یاد چنگیز جلیلوند و پرویز پورحسینی که چندی پیش به دلیل ابتلا به بیماری کرونا درگذشتند، دیده میشود. جالب است تصویر مرحوم جلیلوند روبروی تصویر علی انصاریان قرار گرفته است.
ستاره پسیانی 12 سال بزرگتر از سن خودش
نخستین فیلم روز هشتم جشنواره، "یدو" به کارگردانی مهدی جعفری بود. کاری که ستاره پسیانی را 12 سال بزرگتر نشان داد، گریمِ سنگین و نهایتاً قهرمانی که این بار نوجوان بود. این نقش را میلاد صویلاوی ایفا کرده که جزو کاندیدای بازیگری نقش اول مرد در کنار بزرگانی مثل پرویز پرستویی قرار گرفته است.
بازیگر نوجوانی که در نشست خبری وقتی نوبت به او رسید صحبت کند به یک عبارت بسنده کرد: " وقتی به سینما آمدم راهی که باید پیدا کنم را یافتم." یکی از نکات قابل توجه، دیده شدن این فیلم و بازیگری این نوجوانِ با استعداد است.
بازیهای خوب بازیگران نوجوان/ شیرجه "یدو" در بهمنشیر
البته محمدمهدی آلبوعلی، ریحانه آریامنش و دیگر بازیگرانِ نوجوان این اثر به واسطه علاقه مهدی جعفری کارگردان به نمایش ساخت کارهای نوجوانان، بازیهای خوبی از خودشان به جای گذاشتند و مورد استقبال قرار گرفتند.
یکی از اتفاقات قابل توجه این فیلم، شیرجه "یدو" در بهمنشیر است که با تشویقِ خبرنگاران در سالن نشست خبری مواجه شد. کاری که پایمردی و ایستادگی را فریاد میزند و مخاطب را یاد مردان غیورِ جنگ همچون حسین فهمیده و بهنام محمودی میاندازد.
در این بین منتقدین بسیاری، توجه کارگردان "یدو" به جزئیات رنگ، موسیقی، نور و قصه را ستایش کردند که ذائقه ایرانی را به خوبی میشناسد. یکی از اتفاقات شایسته دیگر، پرداختنِ فیلمساز به اقلیم جنگزده آبادان است و مخاطب را از سینمای شهری آپارتمانی دور میکند و قهرمان ملّی را به مخاطب میشناساند.
آیا میتواند بهترین بازیگر نقش اول زن شود؟
این تحسین و ستایشها به نشست خبری فیلم "یدو" هم راه پیدا کرد. بازی ستاره پسیانی در نقش مادر آنقدر به دلِ رسانهایها و منتقدین نشست که اعتقاد دارند بعد از معرفی نامزدها و کاندیدا شدن این بازیگر، حتی میتواند سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کند.
حضور هر سه کودک و نوجوان فیلم در نشست خبری هم سوژه خوبی برای عکاسان بود و هم صحبتهای جالب آنها فضای جذاب و پرخندهای ایجاد کرد. وقتی ریحانه آریامنش در نقش خیجو از علاقهاش به بازیگری گفت و همه عوامل و بازیگران با شکمو بودن محمد آلبوعلی بازیگر نقش عسکرو، شوخی کردند.
آخرین جشنواره با ماسک
جالب است که آلبوعلی در پایین جایگاه نشسته بود و با تشویق حاضران در سالن نشست خبری، جای خودش را با یکی از عوامل عوض کرد. یکی از اتفاقات دیگر آرزوی مدیر فیلمبرداری "یدو" بود که قابل تأمل شد. وقتی که آرزو کرد "جشنواره سی و نهم فیلم فجر، آخرین جشنواره با ماسک باشد."
شاید قابل تأملترین قسمتِ نشست خبری فیلم "یدو"، صحبتهای محمدرضا مصباح باشد که خطاب به مسئولان و تصمیمگیرندگان سینمای ایران گفت: "یدو" ترکیبی از ژانر دفاع مقدس با نگاهی به خانواده و کودک و نوجوان است. توجه به این ژانرهای آرمانی، رشادتی را میطلبد بدین علت از کانون پرورش فکری کودک و نوجوان که ما را در این فیلم حمایت کرد قدردانی میکنم.
حاشیه بر سر شکست گیشهای
یا وقتی درباره گیشه و شکست گیشهای اینگونه فیلمها تأکید کرد که: "باید ملاکهای آرمانی را هم در کنار ملاکهای دیگر لحاظ کنیم. اول جنبههای هنری است و درست است که بحث مالی مهم است اما اولویت نخست من نخواهد بود."
آخرین فیلم اکران شده در سینمای رسانهها "تیتی" ساخته آیدا پناهنده بود. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: استادی که قصد دارد پایاننامهای در مورد پایان جهان به اثبات برساند، با مادری عجیب و غریب که میخواهد لیاقت انسانیت را داشته باشد ملاقات میکند و ...
فیلمِ میخکوبکنندهای نبود!
این فیلم پارسا پیروزفر در مقابل الناز شاکردوست قرار گرفته بود و هوتن شکیبا هم بازی متفاوتی را از خودش ارائه داد. اما آن کاری نبود که مخاطب را میخکوبِ خودش کند شاید مثل "ناهید" و "اسرافیل" آیدا پناهنده باشد که گیشه خوبی هم به خودش اختصاص نداد.
فیلمی که موضوع مردان سوء استفادهکننده و نیازمند در حسرت فرزند و اصولاً مردانگی گرفتار و درمانده را دستمایه قرار داده است و البته به تأثیرات ماورایی و باورهای قومیتی هم توجه دارد. البته گروهی از منتقدین هم اعتقاد دارند این فیلم انسانی و زیبا بوده و سینمای ایران به اینگونه آثار نیاز دارد. کاری که قهرمانی (پارسا پیروزفر) ارزش خدمت به یک انسان بیپناه را معادل خدمت به بشریت میداند.
هوتن شکیبا نقاشی کودکِ داستان را نشان داد
بعد از اکران "تیتی"، خبرنگاران شاهدِ آخرین نشست خبری امسال جشنواره فیلم فجر بودند. نشستی که کمترین حاشیه را داشت و البته بدون حضور پارسا پیروزفر برگزار شد. در میان نشست، مجری (علیرضا غفاری) از هیلدا کردبچه (بازیگر خردسال فیلم تیتی) خواست که جلوی جایگاه بایستد تا عکاسان تصاویر خوبی از او ثبت کنند. هوتن شکیبا هم نقاشی را به دوربینها نشان داد که این کودک با الهام از فیلم رسم کرده بود.
نکته قابل توجه سؤالات خبرنگاران بود که بیشتر از فیلمساز، به سراغِ هوتن شکیبا و الناز شاکردوست رفته بودند. بازیگرانی که به تعبیرِ رسانهایها، شانس گرفتن سیمرغ را داشتند. حتی چندین بار این سؤالات از این دو بازیگر پرسیده شد؛ شاکردوست از پاسخ به این سؤال طفره رفت. چون یک بار دیگر در جریان نشست خبری "ابلق" این سؤال را پرسیدند و او اعلام کرد که برایم واقعاً گرفتن جایزه بیارزش است. اما شکیبا اعتقادی دیگر داشت و سیمرغ فجر را ارزشمند میدانست.
آیدا پناهنده و اعتقاد به رگ و ریشههای ایمانی
در یکی از بخشهای نشست خبری، پاسخِ آیدا پناهنده قابل تأمل شد؛ وقتی که به رگ و ریشههای ایمانی و اعتقادی در کارهای گذشته و امروزش اشاره کردند و او چنین پاسخ داد: "این رگ و ریشه در وجودم قرار دارد و در همه کارهایم از این ریشههای دینی و ایمانی بهره میبرم و در "تیتی" هم این اتفاق افتاد."
دو سؤال دیگر از الناز شاکردوست، قدری جلسه را بحثبرانگیز کرد؛ خبرنگاری پرسید چرا در سالهای اخیر بدون در نظر گرفتن "خفگی" فریدون جیرانی با کارگردانان زن بیشتر کار میکند و او صریحاً اعلام کرد "این کارگردانان بیش از اینکه زن باشند با دوربینشان، انسانیتر نگاه میکنند و من از تجربهها استقبال میکنم."
منظورتان "مطرب" است!
سؤال دیگر درباره حضورش در کارهای صرفاً تجاری و گیشهپسند بود که خودش خطاب به خبرنگار سؤال کننده، گفت: "منظورتان "مطرب" است! وظیفه بازیگر و عوامل سینما حتماً کمک به اقتصاد سینما است. خوشحال میشوم بتوانم مخاطبان را به سینما بیاورم اما در عین حال مراقبت میکنم هرکاری نکنم."
اما پس از نشست خبری فیلم "تیتی"، نامزدهای سیمرغ بلورین سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر معرفی شدند که از چهره ناراحتِ برخی از عواملِ این فیلم میتوان پی برد که اصلاً ترکیب نامزدهای اعلام شده، عادلانه و منصفانه نمیدانند و بر این باورند، این انتخابها و قضاوتها، هیچ نقطه کارشناسی شدهای ندارد.
جاهای خالی در سودای سیمرغ
جای خالیهایی که معلوم نیست چرا وجود دارند؟ شاید در کنار هوتن شکیبا، بسیاری از منتقدین معتقدند حتی نام پارسا پیروزفر میتوانست در میان اسامی اعلام شده باشد و سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد را به خودش اختصاص دهد اما او حتی در بین نامزدهای این عنوان هم نبود!
علامت سؤالهایی که ترکیب نامزدهای جشنواره برای بسیاری به جای گذاشته و این پیام را میدهد که همهچیز تحتِ مهندسی دقیقی، این اسامی را کنار هم قرار داده که نه سیخ بسوزد و نه کباب! بهترین نامزدها در فیلمنامه، کارگردانی، بهترین فیلم و بازیگری را به فیلمهای سیاه و تلخِ جشنواره و دیگر نامزدها را میانِ کارهای ملّی و قهرمانانه تقسیم کردهاند.
فیلمهایی که آدرس غلط به جامعه ایرانی میدهند
حتماً دستاندرکاران سینمایی برای این نوع برگزاری جشنواره فیلم فجر، نوع قضاوت و هدایتِ فیلمهای تلخ و قهرمانکشیهای مدام و آدرسِ غلط به جامعه ایرانی، پاسخهای قانعکنندهای خواهند داشت؟ یا راه طفره را در دستور کار قرار میدهند و این ساختمان تخریب شده ناامیدکننده را تحویلِ دولت بعدی خواهند داد؟
انتهای پیام/