به گزارش خبرگزاری تسنیم، سال 2009 اشکان دژاگه افتخاری بزرگ مانند قهرمانی در بوندسلیگا را به همراه تیم ولفسبورگ جشن گرفت. او یکی از بازیکنان محبوب سرمربی وقت تیم فلیکس ماگات بود. حالا هافبک 34 ساله تیم ملی ایران در تراکتور تبریز به دنبال کسب افتخار است.
نشریه بیلد آلمان با دژاگه مصاحبهای انجام داده است که در ادامه میخوانید:
* تو در حال حاضر در لیگ قهرمانان آسیا با تیم تراکتور حضور داری. بزرگترین تفاوت میان این رقابتها و سطح اول فوتبال اروپا چیست؟
اینجا بعضی چیزها سختتر است. بعضی از تیمها، مثلاً تیمهای ازبکستانی فوتبالشان از نظر فنی قوی است، اما بسیاری از تیمها در زمین بازی هجومیتر هستند. من در لیگ ایران هم چنین چیزی را تجربه کردهام. برای من به شخصه بازی در اینجا سختتر است.
* چرا؟
من در بوندسلیگا برای هرتا و ولفسبورگ بازی کردهام و در لیگ برتر انگلیس هم در تیم فولام حضور داشتهام. من کاپیتان تیم ملی ایران هم بودهام. به همین دلیل بازیکنان تیمهای رقیب برای روبهرو شدن با من باانگیزهتر میشود و میخواهند خودی نشان دهند. در آلمان و انگلیس من فضا و زمان به مراتب بیشتری داشتم. اینجا همیشه یک بازیکن مسئول کنترل من است. به نظرم مردم ایران حتی بیشتر از مردم اروپا دیوانه فوتبال هستند.
* قراردادت با تراکتور تابستان امسال به پایان میرسد؟ آیا امکان دارد که به آلمان برگردی؟
بله البته. عالی میشود اگر دوباره بتوانم برای یکی دیگر از تیمهای حرفهای آلمان بازی کنم. من از همه فرصتها استقبال میکنم، اما دیگر مانند گذشته به خودم استرس وارد نمیکنم. واقعیت این است که من حتی در 34 سالگی هم هنوز روی فرم هستم.
* آیا بابت موفقیتهایی که داشتهای خودت را مدیون فلیکس ماگات و دوران بازیات در ولفسبورگ زیر نظر او (2007 تا 2009) میدانی؟
بله، همینطور است. من هر روز خدا را به خاطر اینکه در آن مقطع حساس از عمرم زیر نظر ماگات بازی کردم، شکر میکنم. زمانی که من با ولفسبورگ قرارداد بستم، کلاوس اوگنتالر هنوز سرمربی آن تیم بود. در طول تعطیلات تابستانی بود که فهمیدم قرار است ماگات سرمربیمان شود. من او را میشناختم اما هرگز آنطور که باید با سبک کاریاش آشنا نبودم. به همین دلیل وقتی که تعدادی از دوستانم به من پیام دادند و نوشتند: «تبریک بابت سرمربی جدید، خوش بگذرد»، منظورشان را درک نکردم. اما در همان روز اول تمریناتم، از او هشدار گرفتم، هشدارهایی بیرحمانه. تمرینات ماگات بسیار سخت بود. مثلاً او به ما میگفت در حالی که یک نفر را کول کردهایم با یک پا از پلهها بالا برویم. یا یک حرکت را 100 بار انجام دهیم. با این حال نه تنها تمرینات سخت ماگات، بلکه ذهنیت او هم به بازی من فرم و جهت داد. بعد از قهرمانیمان ماگات تصمیم به جدایی گرفت و از ما خداحافظی کرد. ما بازیکنان یک به یک با او دست دادیم و برای او در شغل بعدیاش در شالکه آرزوی موفقیت کردیم. زمانی که نوبت من شد و حرفهایم را زدم، او به من گفت: «بدو و دو سه بار سرت را به تیرک بکوب». من در ابتدا گیج شدم، چون متوجه منظورش نشدم. از او پرسیدم که منظورش چیست و او گفت: «تو فوتبالیست بزرگی هستی و هر چیزی که لازم است را داری، اما آخر سر باید روی مغزت کار کنی. باید بیشتر از این حواست را به فوتبال بدهی و با تمرکز بیشتری کار کنی». من هم تا به امروز به نصیحتش گوش کردهام.
* به یاد ماندنیترین لحظهای که در فصل قهرمانیات با ولفسبورگ تجربه کردی چه زمانی بود؟
من تا سالها بعد از قهرمانیمان متوجه دستاورد باورنکردنیمان نشدم. ما در آن فصل خیلی به خودمان اعتماد داشتیم. من مدام میدویدم و احساس خستگی نمیکردم. ولفسبورگ همیشه در قلب من است و من میتوانم تصور کنم که یک روزی در یک پستی به این تیم برگردم.
* در حالی که ولفسبورگ در آستانه کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپاست، هرتا تیم دوران نوجوانیات دارد سقوط میکند. سقوط این تیم چقدر برایت ناراحتکننده است؟
هرتا نباید سقوط کند. برلین پایتخت است و باید دو تیم در بوندسلیگا داشته باشد. البته بهعنوان یک هرتایی من از صعود یونیون برلین به بوندسلیگا خوشحالم و به آن افتخار میکنم. امیدوارم که فردی بوبیچ (مدیراجرایی جدید هرتابرلین) بتواند آرامش و نظم را به هرتا برگرداند.
انتهای پیام/