به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجتالاسلام تراشیون در برنامه سمت خدا با تأکید بر آموزش فرزندان برای آمادگی ازدواج گفت: گاهی گلهمندی میکنم که در این سالها نشده فردی بیاید پیش من و بگوید آقای تراشیون من دختر نوجوانی دارم، جوانی دارم و به سن ازدواج نزدیک میشود، شما پنج تا راهکار دلبری از شوهر را به من یاد بدهید که من به این دخترم یاد بدهم تا وقتی وارد زندگی میشود، بتواند دل شوهرش را به سمت خودش نرم کند، در عوض، دختر را کلاس تکواندو، ووشو و کاراته میبرد؛ میگوییم برای چه؟ میگوید حاج آقا این مردها زباننفهم هستند، باید زور بالای سرشان باشد؛ یعنی آمادهاش میکنی برای میدان نبرد. واقعاً با این موارد مواجه بودم.
وی افزود: زندگی اگر به سمت جنگ برود، دیگر روز خوش در آن زندگی نیست، آب خنک از گلوی کسی پایین نمیرود. همه میدانیم خداوند یک کششی میان زن و مرد قرار داده است. در روایت هم داریم که خداوند محبت اولیه را در دل دختر و پسر قرار میدهد تا جذب یکدیگر شوند؛ یعنی آغازگر خداوند است، ادامه را ما باید تلاش بکنیم هر چند یاری خداوند هم است.
تراشیون ادامه داد: بدانیم اینجا میدانی است که محبت باید افزایش پیدا بکند؛ به دخترمان به پسرمان یاد بدهیم چطور به همسرت محبت بکن، نه حکایت آن آقایی باشد که شب ازدواج در گوش پسرش گفته بود که به زن جماعت نباید رو بدهی، باید مرد وقتی وارد خانه میشود جوری زنش را صدا بکند که چهار ستون بدن زن بلرزد! به آقاپسر میگفتم که پدر تو میخواهد از تو یک لولو بسازد؛ اینکه پدرت میگوید ویژگی مردان نیست. اصلاً ببین روابط زن و شوهر چه میتواند باشد؟ یعنی نسبت به یکدیگر دائم در خوف و رجا و ترس و وحشتاند. با خود میگوید من یک چیزی بگویم یا نگویم که او بترسد، ترسی که دائم در آن قرار بگیرد. آدمهای ترسو رفتارهایشان دیگر رفتارهای طبیعی نیست، ارادهای ندارند، اعتماد به نفسشان پایین میآید.
این کارشناس دینی گفت: خیلی مواقع زن و شوهرها میخواهند مچ همدیگر را بگیرند و عیبهای همدیگر را پیدا بکنند در حالی که میتوانند همدیگر را یاری بدهند یک یا علی بگویند. پس این هم یک نکته که عیوب یکدیگر را بیان نکنیم.
وی ابا اشاره به اینکه ما در زندگی مشترک باید راههای دلبری از یکدیگر را یاد بگیریم، راههای اینکه چگونه محبت بکنیم، چگونه محبت بشویم. اینها را باید یاد بگیریم تا زندگی ما بتواند به مراحل بعدی برسد. اگر زن و شوهر در زندگی خوب نتوانند به هم محبت کنند، به فرزندشان هم نمیتوانند خوب محبت کنند، فرزندشان را هم خوب نمیتوانند تربیت کنند؛ یعنی اگر پدر و مادر روابطشان با همدیگر خوب بود، میتوانست وضعیت بهتر از این باشد. ما به اقلهای تربیتی راضی نشویم؛ اینطور نگوییم که بچه ما الحمدلله خوب است. اگر خوب بشوید، قطعا بچههایتان بهتر میشوند و رشد بیشتری پیدا میکنند.
انتهایپیام/