به گزارش خبرگزاری تسنیم، هاشمیه متقیان بانوی مدالآور مسابقات پارالمپیک که میهمان برنامه «شبنشینی» بود، در توصیف لحظات رکورد زدنش گفت: از خوشحالی نمیدانستم چه کنم، چون برای این لحظه 5 سال تلاش کردم. اکثر ورزشکاران در مسابقات به خاطر جو مسابقه، حضور داوران و استرس موجود کمتر از رکوردهای تمرینی خود میزنند، اما من بهترین رکورد خودم را در پارالمپیک ثبت کردم. رکورد 24 متر و 53 را زدم. با تمام توانم برای پرتاب سومی رفتم و کل توانم را گذاشتم.
متقیان تصریح کرد: بعد از پیروزی در پارالمپیک اولین نفر به خواهرم زنگ زدم، چون پدرم گوشی هوشمند نداشت و برای خواهرم گریه کردم. خواهرم میگفت «روی مدال نقره حساب کرده بودیم گل کاشتی». خودم هم باورم نمیشود این همه حرکت را انجام دادم و وقتی پیروز شدم در حال خودم نبودم.
وی درباره خطاهای پرتاب نیزه بیان کرد: نباید لگنمان از نشیمنگاه بلند شود و یا پاهایمان لرزش پیدا کند، چون این موارد خطا محسوب میشود. نوک نیزه باید با چمن برخورد کند و اثر آن روی چمن بماند نباید نیزه با کمر به چمن برخورد کند. پرتاب چهارمم 24 متر و 42 بود که آن هم رکورد را رد کرده بود.
برنده مدال طلای پرتاب نیزه در پارالمپیک افزود: یک سال بعد از تولدم تب شدید داشتم، مادرم مرا به مرکز بهداشت برد به خاطر اینکه به من واکسن فلج اطفال زدند دو پایم معلول شد. از سالهای اول ابتدایی فهمیدم که دو پایم معلول است. سخت بود ولی خانوادهام نگذاشتند در خانه منزوی شوم. تا چهارم ابتدایی پدرم و برادرانم با فرغون مرا به مدرسه میبردند و نمیتوانستند به خاطر شرایط مالی برایم ویلچر بخرند، چون در خانواده پر جمعیت بودیم و پدرم کارگر ساده بود. همه خانواده در موفقیت من تاثیر گذار بودند، به خصوص برادرانم و پدر و مادرم چون به ادامه تحصیل و ورزش تشویقم می کردند و میگفتند همیشه متکی به خودت باش.
متقیان عنوان کرد: از اول راهنمایی پذیرفتم که معلول جسمی حرکتی هستم و باید به خودم متکی باشم و کارهایم را خودم انجام دادم. از آن به بعد با دو تا عصای آهنی که پدرم برایم درست کرد راه میرفتم. از کلاس پنجم ابتدایی دوستانم که در مدرسه ورزش می کردند مرا بازی نمیدادند و من آنها را تهدید میکردم «اگر مرا بازی ندهید با عصا میزنمتان» بیشتر به خاطر اینکه نگران سلامتی من بودند و مرا بازی نمیدادند، اما من والیبال را بسیار دوست داشتم به دوستانم می گفتم بگذارید فقط سرویس بزنم. وقتی پیش دانشگاهی بودم در اتوبوس با دو ورزشکار اهوازی آشنا شدم و آنها ورزش معلولان و جانبازان را معرفی کردند.
وی توضیح داد: وقتی از پارالمپیک برگشتیم استقبال خوبی از من در تهران و اهواز شد. همه مسئولان و همشهریانم حضور داشتند و سنگ تمام گذاشتند. بعد از مسابقه از خوشحالی خوابم نمیبرد. مدال طلا را به افشین حیدری مدیرکل ورزش و جوانان استان خوزستان تقدیم کردم، چون از من حمایتهای زیادی کرد. شأن پدر و مادرم بالاتر از این است که مدال طلایم را به آنها تقدیم کنم.
بانوی قهرمان ایرانی ادامه داد: اگر قرار باشد فیلمی از زندگیام ساخته شود دوست دارم شهره لرستانی نقشم را بازی کند.
متقیان اظهار داشت: وزنه زدن و تمرین های عادی بدنسازی سالن، تمرین بدنسازی روی سکو برای انعطاف بیشتر بدنمان جزو ضروریات پرتاب نیزه است. عضلات پهلو و کمر هم باید قوی باشد تا بتوانیم با قدرت بیشتری نیزه را پرتاب کنیم. در تمرینات اصلا ناامید نشدم و هیچ وقت از تمرینم کم نگذاشتم روزی چهار ساعت تمرین داشتم، توکل به خدا کردم و مطمئن بودم نتیجه تلاشهایم را میگیرم.
وی گفت: 6بار قبل از مسابقات پارالمپیک تست دادم، چون رنکینگ دوم جهان را دارم و حساسیت زیادی روی من بود. چون محدودیت سنی نداریم، میتوانیم تا زمانی که رکورد می زنیم مدال کسب کنیم. رکوردی که من ارتقا دادم رکورد رقیبم بوده است، او زنی 62 ساله است که رنک پنجم جهان را دارد.
متقیان بیان کرد: در طول این سالها دو بار به انتخابی مسابقات والیبال نشسته روی آوردم، ولی به خاطر فیزیک بدنی پذیرش نشدم و بعد به ورزش انفرادی رفتم که پرتاب نیزه را انتخاب کردم.
همچنین مربی هاشمیه متقیان در پارالمپیک گفت: متقیان زمانی در سن 19 سالگی یا 18 سالگی جزو تیم جوانان تنیس روی میز بود که مربی اش در آن زمان هم من بودم. او را به مسابقات قهرمانی جهانی بردم و آنقدر پر توان و پرانرژی بود که انرژی مثبتش را به بقیه تیم هم منتقل میکرد. در مسابقات پارالمپیک توکیو استرس زیادی داشت، چون رقبایی قوی داشت. از خوشحالی ما کشورهای دیگر مربیان و ورزشکاران طرفداران ما بودند، چون این انرژی مثبت را دریافت کرده بودند و دوست داشتند حس خوب هاشمیه در نهایت منجر به کسب طلا شود.
کرمزاده تصریح کرد: حس می کنم وقتی داشت نیزه را پرتاب می کرد یک نگاهش به نوک نیزه بوده و یک نگاهش به خدای بالای سر و اعتقادات قلبی اش او را به موفقیت رساند. همیشه به او می گفتم وقتی نیزه می زنی به آسمان نگاه کن و به خدا توکل کن.
وی ادامه داد: من اولین باری که پا به عرصه ورزش گذاشتم از سال 74 بود که در محیط کار پدرم ورزش ژیمناستیک حرکات زمینی را شروع کردم. بعد به رشته تنیس روی میز روی آوردم و بازیکن این رشته بودم. بعد از اینکه مربیگری این رشته را گرفتم به دوومیدانی پرداختم و حالا در حیطه مربیگری دوومیدانی هم فعال هستم. در دو رشته فعال بودم در سال 2017 مربی برتر آسیا شدم به همین دلیل از طریق کنفدراسیون به من گفتند باید یک رشته را پیش بگیرم و من پارادومیدانی را انتخاب کردم.
کرم زاده افزود: بعد از بازگشت متقیان به اهواز و استقبال بانوان فعال اهوازی از او متوجه شدیم چقدر بانوی توانمند در استان داریم و چقدر استقبال می کنند. با این قهرمانی ها ورزشکاران بانوی استان انگیزه می گیرند که در مسیر موفقیت با عزم راسخ فعالیت کنند.
انتهای پیام/