کشت "جلبک دریایی" به عنوان یک محصول جدید کشاورزی

به گزارش خبرنگار محیط زیست باشگاه خبرنگاران پویا؛ کشاورزی دریایی روشی برای کشت گیاهان دریایی و سایر محصولات کشاورزی در محدوده آبی است. این نوع کشت شامل توسعه یک سیستم کشاورزی است که به کشاورزان اجازه می‌دهد انواع مختلف از غذاهای دریایی و محصولات کشاورزی سنتی و به ویژه جلبک‌ها را پرورش دهند.

از میان روش‌های کشاورزی دریایی، کشت جلبک دریایی به واسطه پربازده بودن و استفاده در محصولات غذایی, بهداشتی و صنعت, محبوب‌ترین روش محسوب می‌شود.

 پرورش جلبک علاوه بر کاربرد‌های فروان و ایجاد درآمد بالا، سرمایه‌ بسیار کمی نیاز دارد؛ در سراسر جهان پرورش جلبک‌ها انجام می‌شود که در آشپزی, تولید ژل مو, خمیر دندان, بستنی, تصفیه آب‌، تامین علوفه و مکمل غذایی دام, پودینگ, شامپو, غذای حیوانات خانگی و اسپری‌های خوش بو کننده هوا کاربرد دارد؛ کشورهایی مثل چین، مالزی، کره جنوبی، اندونزی, هند و جزایر سلیمان پیشگامان کشت و پرورش جلبک محسوب می‌شوند.

عدم صرف هزینه و سرمایه بالا, امکان کشت در آب‌های شور و عدم نیاز به آب‌های شیرین, عدم نیاز به خاک زراعی برای کشت, زود بازدهی محصول, راندمان بیولوژیکی بالا, امکان صادرات محصول و تولید اشتغال مهم‌ترین مزیت پرورش جلبک هستند.

برداشت جلبک به‌صورت صنعتی و گسترده مستلزم استفاده از مکان‌های وسیع است؛ برای این منظور می‌توان از مکان‌های طبیعی رشد جلبک همانند دریاها و یا مزارع برنج بهره جست و یا با ساخت استخرهای خاکی روباز و آبگیرها به پرورش آن پرداخت که مدیریت این روش در مقایسه با روش طبیعی آسان‌تر است زیرا می‌توان به‌راحتی تعویض آب، آبگیری و کنترل فاکتورهای محیطی را پیاده‌سازی کرد.

استخرهایی که برای این امر مورد استفاده قرار می‌گیرند نباید عمقی بیش از یک متر داشته باشند زیرا جلبک در این‌ شرایط رشد نمی‌کند و یا سرعت رشد آن پایین است؛ بهترین عمقی که برای استخر پرورش جلبک در نظر گرفته می‌شود 30 تا 40 سانتی‌متر است.

در کشور ما نیز چند سالی است که این جانداران آب‌دوست به حوزه کسب‌وکار نفوذ کرده‌اند و افرادی هرچند معدود توانسته‌اند از پرورش آن‌ها به درآمدی قابل‌قبول دست بیابند؛ گرچه صنعت پرورش جلبک در کشور ما هنوز به‌طور کامل شناخته‌شده نیست اما سرمایه‌گذاری مناسب در این بخش می‌تواند کشور را از وارد کردن این جاندار پرکاربرد، بی‌نیاز کند و هم زمینه‌ساز تحولات اقتصادی و اشتغال‌زایی در کشور شود.

با توجه به اینکه منابع آبی کشور محدود بوده و کشاورزی به روش کنونی مورد تهدید قرار گرفته است، می‌توان با توسعه کشت جلبک در مناطق مستعد به آموزش و ترویج کشت محصولات دریایی در قالب کسب و کارهای خرد و متوسط با مشارکت آحاد مردم، به‌ویژه ساحل نشینان روی آورد و به جای فشار بر اکوسیستم ها، از روش‌های پایدار  برای اشتغالزایی استفاده کرد.

انتهای پیام/