پنجمین فصل کاوش محوطه گبری مود شهرستان سربیشه آغاز شد
مسئول ثبت محوطههای تاریخی ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خراسان جنوبی گفت: فصل پنجم کاوش آموزشی محوطه گبری مود با هدف آموزش دانشجویان رشته باستانشناسی و بررسی فضاهای معماری این محوطه توسط دانشجویان دانشگاه بیرجند آغاز شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، محمد فرجامی صبح امروز در جمع خبرنگاران، اظهار داشت: از لحاظ حجم داده فرهنگی بیشترین حجم داده این فصل کاوش مربوط به سفال است که به دو دسته عمده تقسیمبندی میشوند.
مسئول ثبت محوطههای تاریخی ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خراسان جنوبی بیان کرد: سفالهای بدون نقش و سفالهای منقوش با نقش کنده یا با نقوش رنگی قرمز رنگ. سفالهای بهدست آمده از لحاظ قدمت، سفالهای شاخصی مربوط به دوران هخامنشی، اشکانی و ساسانی است که شامل گونه سفالینههای معمولی، شیاردار، داغدار، منقوش و زورقی است.
وی افزود: بیشتر فرمهای سفالی بهدست آمده از این کاوش شامل خمره، کاسه و تنگهای کوچک است. با این وجود بیشترین سفالها از لحاظ قدمت متعلق به دوره اشکانی است. محوطه گبری مود در دوره اشکانی دارای بیشترین وسعت استقراری بوده و این دوره مهمترین دوره استقراری است و این مدعا با کشف نمونههای سفالین منقوش، داغدار و شیاردار که قابل مقایسه با فرهنگهای همجوار بهویژه سیستان بوده است، تأیید میشود.
فرجامی بیان کرد: کشف این نمونهها گویای ارتباطات گسترده این منطقه با سیستان در دوره اشکانی است. بر این اساس استقرار این دوره در اواخر دوره ساسانی متروک شده است و وجود محوطههای اسلامی در نزدیکی محوطه گبری مود از جمله تپه قلعه کهنه مود، نشان از جابهجایی ساکنین این محوطه بعداز این دوران دارد.
مسئول ثبت محوطههای تاریخی ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خراسان جنوبی متذکر شد: تشابه کانیشناسی اجزای تشکیل دهنده سفالها و خاکهای محوطه گبری مود با کانیهای سازنده واحدهای زمینشناسی منطقه نشان میدهد که مواد تشکیل دهنده سفالها از همین منطقه تأمین میشدهاند.
وی تصریح کرد: وجود سربارههای کوره سفالپزی در محدوده پنج فصل کاوش صورت گرفته در محوطه گبری مود و تراکم سرباره در محدوده غربی تپه مود، نشانگر وجود کوره سفالپزی در این محدوده تاریخی است.
مسئول ثبت محوطه های تاریخی اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان خاطر نشان کرد: این محوطه در سال 1381 با شماره 6364 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
انتهای پیام/ 252/