به گزارش خبرگزاری تسنیم، ولادیمیر کسارف فوتبالیستی با سرنوشت منحصر به فرد است. او که در سال 1930 متولد شد؛ تا سن 25 سالگی به عنوان راننده کمپرسی کار کرد و فقط گاهی برای تیم چهارم دینامو مسکو میدان میرفت. همه چیز زمانی که کسارف 26 ساله شد، تغییر کرد. در آن زمان 26 سالگی سن مناسبی برای شروع یک دوره حرفهای ورزشی نبود، زیرا بسیاری از بازیکنان آن دوران تا 30 سالگی هم نمیتوانستند بازی کنند. اما بازیکنی که کامیون را میراند بسیار خوششانس بود. به دلیل آسیبدیدگی آناتولی رودیونوف، که بازویش در حین بازی تنیس شکست، کسارف فرصتی در دینامو یافت و از آن نهایت استفاده را کرد.
دینامو به همراه کسارف سه بار قهرمان اتحاد جماهیر شوروی شد و این مدافع 13 بازی برای تیم ملی هم انجام داد. کسارف به جام جهانی رفت و در جام ملتهای اروپا در سال 1956 قهرمان شد، هر چند این مدافع برجسته تاریخ فوتبال جهان به دلیل تشدید آپاندیش نتوانست به میدان برود.
وقتی از میخائیل یاکوشین از موفقترین مربیان تاریخ دینامو مسکو پرسیده شد که از نظر او قابل اعتمادترین مدافع کیست، او بلافاصله پاسخ داد: "کسارف". او مدافعی مستحکم و قابل اطمینان بود. در نظرسنجی پنجاهمین سال فوتبال در شوروی ولادیمیر کسارف به عنوان برترین مدافع راست شناخته شد. کسارف با دو مدافع دیگر دینامو به تسخیرناپذیری در فوتبال شوروی مشهور شدند. وینگر برزیلی یعنی ماریو زاگالو که در آن جام جهانی نخستین قهرمانیاش را به دست آورد، 38 سال بعد، با تیم ملی کشورش راهی مسکو شد. زاگالو با دیدن ولادیمیر کسارف در رختکن، فوراٌ او را شناخت و به دیدارش رفت. مدافع قدیمی فوتبال شوروی به بازیکن برزیلی لبخند زد و گفت: " یادم آمد که چگونه تو را در زمین گوتنبرگ مهار کردم."
کسارف در سال 1965 به دوران فوتبالش خود پایان داد و سپس به عرصه مربیگری رفت. او در دینامو با بچهها کار کرد و شاگردان زیادی را پرورش داد. ولادیمیر کسارف نقش بزرگی در پیشرفت بسیاری از بازیکنان و مربیانی داشت که بعدها به شهرت رسیدند. از مشهورترین شاگردان او الکساندر بورودیوک است. سرمربی پیشین تیم ملی روسیه اولین گامهای خود را در دینامو تحت هدایت کسارف برداشت.
فوتبالیست بینظیر دینامو و تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی در سال 2015 در 84 سالگی درگذشت.
انتهای پیام/