به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرقدس، نابینایی نوعی معلولیت است، اما وقتی با نابینایان همراه میشویم، محدودیتی را در زندگی آنها احساس نمیکنیم؛ آنها با چشم دل میبینند و با لامسه احساس میکنند، اما این میزان از درک محیط غیرقابلباور است.
این گزارش روایت زندگی نابینای توانمندی است که در شهرقدس زندگی میکند و به رغم مشکلاتی که در زندگی و جامعه با آن مواجه است اما موجی از انگیزه و امید در زندگیاش دیده میشود و با کسبوکاری که راه انداخته دست همنوعان خود را گرفته و شعار "دستم را مگیر، را هم را هموارساز" را پیشه موفقیتهایش کرده است.
هادی توانا از زمان تولد با مشکل شدید بینایی و شبکوری مواجه بود و از اینکه در کودکی از بازیهای کودکانه با هم سنهایش محروم بود، رنج میبرد اما با پشتکاری که از دوران کودکی داشت، توانست با کمک خانواده و کنار زدن مشکلات در برقراری ارتباط با دیگران و تحصیل موفق شود و در دوران نوجوانی و جوانی در رشتههای مختلف ورزشی مانند جودو و دوچرخهسواری مدال طلا بهدست آورد و با این کار شعار "خواستن توانستن است" را به دیگران نشان داد.
توانا کارهای مختلفی را تجربه کرد و از سال 1386 به عنوان تلفنچی در آسایشگاه سالمندان و معلولین قدس مشغول به کار شد و سپس تشکیل خانواده داد که ثمره ازدواجش دو پسر هستند. محمدجواد فرزند این خانواده نیز از بدو تولد کمبینای شدید، در حد نابینایی داشت و با 20 مرتبه عمل جراحی که با کمک خیرین انجام شد توانست بخشی از بیناییاش را به دست آورد و به کم بینایی برسد.
تحصیل در دانشگاه علمی کاربردی و دریافت آموزشهایی در حوزه کاریابی و اشتغال و همچنین هزینههای بالای درمان و دارو و تأمین معاش خانواده موجب شد که به فکر شغل دوم باشد و این کار را از یک صندلی در یک اتاق آغاز کرد.
یکی از موفقیتهای این خانواده در تعمیر و تولید صندلیهای اداری است بهطوریکه بخشی از خانه را تبدیل به کارگاه کرده و یک فضای کاری برای اعضای خانواده که آنها هم مشکل بینایی دارند و دیگر افراد کمتوان فراهم ساخته است.
توانا توانسته علاوه بر کارگاه تعمیرات، مغازه دیگری جهت عرضه و فروش صندلیها اجاره کنند و چهار نفر توانیاب دیگر را در بخشهای تکنسین تعمیرات و فروش مشغول به کار کرده و قصد دارد تعدادی از نابینایان را در بخش بازاریابی و ناشنوایان را بخش تعمیرات وارد بازار کار و درآمدزایی کند و این اقدام خداپسندانه حمایت مسئولین را در کنار پشتکار و اراده آنها میطلبد.
محمدجواد در کنار پدرش با آموزشهایی که دید توانست در سن 10 سالگی وارد بازار کار شود و همراه درس خواندن، به پدرش نیز در تعمیر صندلی کمک کند و در سن 14 سالگی بهتنهایی تعمیر صندلی را انجام میدهد.
پشتکار و اشتیاق این خانواده دیدنی است و توانمندی که در کار و مهارتی که در استفاده از حس لامسه دارند موجب حیرت مشتریان میشود، اما این خانواده توانمند ظرفیت قابلتوجهی در نشر امید میان معلولان و بهویژه نابینایان را دارند که باید با توسعه این کارگاه، فرصت شغلی برای سایر نابینایان نیز فراهم و امید و نشاط این خانواده در خانواده بزرگ نابینایان نشر داده شود.
.
انتهای پیام/.