به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، در حالی که به گفته برخی از رسانههای هیچ موعد مشخصی برای بازگشت مهاجران صهیونیست که محل اسکان خود در شهرکهای شمال فلسطین اشغالی را ترک کردند، اعلام نشده است، برخی از هتلداران در حال بیرون کردن آنها از محل اسکان موقتشان در شهر طبریا هستند.
واللا نیوز در گزارشی در این رابطه نوشت: ساکنان شهرک موشاو در منطقه الجلیل که مجبور شدند شهرک خود را تخلیه و در یکی هتل در طبریا اسکان داده شده بودند اکنون مجبور هستند اینجا را هم ترک کنند.
به گفته این افراد آنها دستوری را دریافت کردهاند که باید تا پایان امروز شنبه ساختمان هتل را ترک کنند در حالی که وزارت جنگ حاضر نیست پاسخ دقیقی در رابطه با دلیل این امر به آنها ارائه کند.
به نوشته این رسانه عبری زبان با وجود آنکه این شهرک در چند کیلومتری مرز با لبنان قرار داشته و طی دو هفته گذشته به پادشگان نظامی تبدیل شده است اما وزارت جنگ حاضر نیست ساکنان این منطقه را به عنوان منطقه جنگی به رسمیت بشناسد.
این شهرک که 800 نفر سکنه دارد، شاهد فرار 350 شهرک نشین از آن به شکلی مستقل و شخصی بود، در حالی که 400 نفر دیگر از طریق نهادهای رسمی این کار را انجام دادند و فقط 50 نفر از آنها همچنان در این شهرک باقی ماندهاند.
400 صهیونیستی که توسط نهادهای رسمی منتقل شدند، در حال حاضر نیازمند 120 اتاق برای اسکان هستند که برایشان تهیه نشده و هتل محل اقامتشان هم در حال بیرون کردن آنها است.
به اعتراف واللا نیوز این شهرک صهیونیست نشین پناهگاههای خوبی نداشته و افراد آواره هم هماکنون سرپناه خاصی ندارند.
برخی از ساکنان این شهرک هم تاکید میکنند، طی 3 هفته گذشته از آغاز جنگ، ساکنان باقی مانده در شهرک هم مجبور هستند به صدها نظامی متمرکز در این شهرک و اطراف آن سرویس دهی کنند، برای آنها غذا تهیه کرده، اسباب نقل و انتقال آنها را فراهم کنند، لباس هایشان بشورند و زبالههای آنها را جمع آوری کنند، حتی مجبور شدهاند دستمال توالت ارتش را هم تهیه کنند، اکنون موشاو در آخرین نقطه از توان و ظرفیت خود قرار داشته و مردم آن در آستانه فروپاشی جسمی، روحی و اقتصادی قرار گرفتهاند.
در این بین پایگاه عبری زبان بیزپورتال در گزارشی تحلیلی فاش کرد، ساکنان شمال (فلسطین اشغالی) از آینده مبهم خود به ویژه موعد نامشخص بازگشت به محل اقامت سابق شان بیمناک هستند.
نویسنده یادداشت در ادامه مینویسد، زبان عبری زبان پیچیدهای است در بسیاری از موارد نمیتوان تفاوت دقیق بین برخی از واژهها را متوجه شد، واژههای جایگزین و حتی لحن گفتن نیز در تعبیر اثر گذار است، تفاوت زیادی بین آن که حماس ضربهای دردناک و کشنده دریافت کند و اینکه حماس از بین برود وجود دارد، تفاوت زیادی هم بین تغییر در خاورمیانه و فروپاشی حماس وجود دارد، به هر شکل همه اینها سخن و کلام هستند و آنچه که برای شهرک نشینان مهم است آن است که آیا از این پس خواهند توانست در آنجا با امنیت زندگی کنند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است، زمانی که در مورد جنوب هم سخن میگوییم همه در رابطه با ضربه وارد کردن به حماس سخن میگویند، احتمالا زندگی به روال طبیعی خود در جنوب باز گردد، اما این کار هرگز سریع و فوری نخواهد بود، به طور حتم نیاز به سالهای درازی برای ترمیم اثرات این تهاجم و ترس و وحشت به وجود آمده پس از آن است.
امنیت از شهرکهای العطیف و سدیروت رخت بر بسته است، عسقلان هم که به یک جبهه جنگ تمام عیار تبدیل شده است، هزاران نفر از ساکنان جنوب (شهرکهای پیرامونی نوار غزه) به عمق (فلسطین اشغالی) گریختند، برخی نزد اعضای خانواده و اقوام خود رفته و بقیه نیز در هتلهایی اسکان داده شدند اما این پرسش باقی است که چه دلیلی و جود دارد که همان بلایی که امروز بر سر سدیروت آماده فردا بر سر ارمات گان نیاید، چه تفاوتی بین عسقلان با ریشون لیتسیون یا تلآویو وجود دارد؟ آیا ما اطمینان داریم که آنچه که امروز در این منطقه رخ داد فردا در بئر السبع برای ما رخ ندهد؟
انتهای پیام/