به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، فدراسیون والیبال بعد از برگزاری 3 نشست فنی با حضور صاحبنظران به جمع بندی نهایی برای انتخاب سرمربی تیم ملی رسیده و تنها انتخاب بهترین گزینه از بین لیستی 4 نفره باقی مانده است.
جانلورنزو بلنجینی، ویتال هینن، روبرتو پیاتزا و ولادیمیر آلکنو، مربیان بزرگی هستند که فدراسیون والیبال ایران مایل به همکاری با آنهاست و البته در کنار آنها نام پیمان اکبری و سعید معروف نیز مطرح شده است.
جانلورنزو بلنجینی 51 ساله و متولد شهر تورین ایتالیاست. «چیکو» مربیگری را خیلی زود و از 29 سالگی در زادگاهش آغاز کرد. او 9 سال به عنوان دستیار روی نیمکت تیمهای مختلفی از سری A2 و A1 نشست. بلنجینی طبق قوانین فدراسیون والیبال ایتالیا از سال 2015 تا 2021 که سرمربی تیم ملی بود، فعالیت باشگاهی نداشت و حالا 5 سالی است که هدایت تیم لوبه چیویتانووا را بر عهده دارد که قهرمان 2 دوره اخیر سری A1 شده است. «چیکو» با 2 مدال نقره المپیک و جام جهانی به کار خود در تیم ملی پایان داد.
یکی از دو گزینه مورد علاقه محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال، همین مربی ایتالیایی است ولی پیشنهاد مالی و آیندهای که فدراسیون ایران برای بلنجینی ترسیم میکند باید به حدی باشد که قید حضور در ایتالیا را بزند و تمام وقت خود را در ایران بگذراند.
ویتال هینن، مربی سرشناس و البته خاص بلژیکی دیگر گزینه هدایت ایران است که پس از کسب مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان سال 2014 با تیم ملی آلمان به شهرت رسید. او از سال 2018 تا 2021 سرمربی لهستان بود و در سال 2018 با این تیم قهرمان جهان شد. هینن پس از 2 سال حضور در تیم پروجا ایتالیا، ترجیح داد فشار کاری کمتر و فضای جدیدتری را تجربه کند و از سال 2021، هدایت تیم نیلوفر در لیگ زنان ترکیه و تیم ملی زنان آلمان را قبول کرد. هینن علاقه زیادی به والیبال ایران و از جمله سعید معروف، کاپیتان پیشین تیم ملی دارد ولی قراردادهای باشگاهی و ملی او مانع بزرگی برای توافقش با داورزنی خواهد بود.
روبرتو پیاتزا، 55 سال پیش در پارمای ایتالیایی متولد شده و همان کسی است که پای میلاد عبادیپور را به والیبال اروپا و لهستان باز کرد. او بعدها هم که سرمربی تیم میلانو شد، دریافتکننده ملیپوش ایرانی را به ایتالیا کشاند. پیاتزا در حال حاضر، مرد شماره یک نیمکت تیم ملی هلند است و تا سال 2024 هم با این تیم قرارداد دارد. او در حالی یکی از گزینههای روی میز داورزنی است که فدراسیون والیبال هلند، هر گونه مذاکره پیاتزا با طرف ایرانی را تکذیب کرده است.
ولادیمیر آلکنو با زنیت کازان به همه افتخارات ممکن در سطح باشگاهی رسیده و یک قهرمانی رؤیایی در المپیک 2012 با روسیه هم دارد. از میان همه گزینههای موجود، شرایط آلکنو، بیشتر از بقیه با ایدهآل فدراسیون والیبال تطابق دارد. آلکنو که سابقه هدایت تیم ملی کشورمان در المپیک 2020 توکیو را دارد برای امضای قرارداد همکاری با ایران، فقط باید با خودش کنار بیاید. داورزنی در ذهنش، مثلثی با حضور آلکنو، سعید معروف و تومازو توتولو ساخته تا برای 5 سال آینده، کادر فنی قدرتمند تیم ملی را تشکیل دهند.
جمع بندی شرایط مربیان فوق، نوک پیکان انتخاب سرمربی تیم ملی را به سمت آلکنو هدایت میکند. او با تیمی قرارداد ندارد و بازگشت به لیگ روسیه هم در برنامه او نیست. آلکنو والیبال ایران را به خوبی میشناسد و کار سختی برای انتخاب پیش رویش نخواهد بود. قبلاً زمانی که پیشنهاد ایران را قبول کرد، بلیت المپیک و درآمد تضمین شده و نقد روی میزش قرار داشت، در این دوره اما کار به این سادگیها نیست.
مطرح شدن مثلث آلکنو - معروف - توتولو با سرمربیگری معروف در حالی است که تیم ملی والیبال، سال بسیار سخت و تعیینکنندهای پیشرو دارد و به اذعان بیشتر کارشناسان والیبال، کسب سهمیه المپیک 2024 پاریس بسیار دشوار خواهد بود. بنابراین یکی از وظایف فدراسیون والیبال در صورت انتخاب معروف به عنوان سرمربی، پیشبینی عواقب عدم صعود به المپیک است. معروف، آخرین تیر ترکش داورزنی در بین گزینههای ایرانی است که نباید آن را به سمت هدفی پرتاب کند که در دسترس نیست.
معروف در صورت راهیابی تیم ملی به المپیک به یک اسطوره مطلق در والیبال ایران تبدیل خواهد شد و اگر تیم ملی با هدایت او راهی به پاریس پیدا نکند، نامش در لیستی قرار میگیرد که بهروز عطایی، نفر شماره یک آن است و به همین راحتی به عنوان یک مربی جوان میسوزد.
باید منتظر شد و دید که داورزنی در آخرین روزهای رسمی دوران 4 ساله ریاستش بر فدراسیون والیبال، تکلیف سرمربی تیم ملی را چگونه مشخص خواهد کرد.
انتهای پیام/