به گزارش خبرگزاری تسنیم و به نقل از اسپورت اکسپرس؛ درک وارویک گفت: ما در مسابقات به یکدیگر احترام میگذاشتیم، زیرا میدانسیم این زمانها برای رانندگان گرندپری بسیار خطرناک است. فکر میکنم در 11 سال حضورم در فرمول یک، حدود 13 راننده جان خود را از دست دادهاند. من برادرم را در این ورزش از دست دادم. من از عمق وجودم میدانستم که مسابقه اتومبیلرانی چقدر خطرناک است.
این راننده پیشین فرمول یک افزود: وقتی ویلنوو درگذشت، من نخستین نفری بودم که در صحنه حضور داشتم. کمک کردم تا او را بیرون بیاورم. آن روز به من آموخت که یک گاوصندوق کوچک در پشت سرم بسازم، جایی که تمام ناامیدیها و مصیبتهایم را در آن قفل کنم. مدت زیادی گریه کردم، بنابراین من هیچ کمبودی در احساسات ندارم اما مواقعی وجود دارد که باید آنها را تحت کنترل داشته باشم. تنها چیزی که در آن زمان همسرم را واقعاً آزار داد این بود که ژیل در آن شنبه شب درگذشت. یکشنبه صبح بلند شدم، دوش گرفتم و برای مسابقه آماده شدم. روندا از من پرسید، "داری چه کار میکنی؟" من جواب دادم که امروز روز مسابقه است. تا به امروز، او هنوز آن را درک نکرده است!
وارویک 11 فصل را در فرمول یک گذراند. برادر کوچکترش پل وارویک در مسابقه فرمول 3000 در سال 1991 درگذشت.
انتهای پیام/