خبرگزاری تسنیم- محمد خاجی: انیمیشن "رویاشهر" به کارگردانی محسن عنایتی، روایتگر قصه پسربچهای دوازده ساله و ماجراجو به نام آرات است که تصمیم دارد به قهرمان شهر خود یعنی رویاشهر، تبدیل شود. این اثر که محصول مشترک ادارهکل فرهنگی شهرداری تهران، مجتمع مهوا و سازمان سینمایی سوره است، با رویکردی آیندهنگرانه میکوشد لزوم و اهمیت وجود قهرمان و منجی را به مخاطبان خود یادآوری کند.
قصه انیمیشن در بستر شهری موسوم به رویاشهر روایت میشود که مردمان آن معتقدند دیگر هیچ قهرمانی در دیارشان ظهور نخواهد کرد اما آرات نوجوان، مصرانه خود را قهرمان آینده آن شهر میپندارد. او میخواهد مانند پدرش سرهان، قهرمان مردم رویاشهر باشد اما مردم او را باور ندارند و با رویای این نوجوان با طعن و کنایه مواجه میشوند و او را فردی خامخیال قلمداد میکنند.
یکی از خصوصیات مهم مردم رویاشهر که نشانه قدرت جوانان رویاشهری است، این است که دو شاخ بر سرشان دارند اما ازقضا آرات از این خصلت بیبهره است و همین موضوع باعث شده دیگران او را موجودی ضعیف بدانند. از دیگر سو، نداشتن شاخ، مانعی بر سر راه حضور آرات در تیم جنگجویان اژدها شده و از این موضوع رنج میبرد؛ از اینرو با توسل به شیوههایی تلاش میکند بر سر خود دو شاخ بگذارد و به این ترتیب، شرط مهم حضور در تیم جنگجویان اژدها را پیدا کند اگرچه در ادامه متوجه میشود که شاخ ملاک قهرمان بودن نیست. کما اینکه در بخشی از انیمیشن مادر آرات به او میگوید شاخ داشتن یا نداشتن مهم نیست، مهم این است که او نیز مانند پدرش قلب بزرگی داشته باشد.
رویاشهر جایی است که حاکم ظالمی به نام دامو دارد. او از راه غارت و تاراج، هر روز شمایل رویاییتری را به شهر تحت حکومت خود بخشیده است. در رویاشهر زندگی خوب، راحت و مرفه وجود دارد و اینها همه میتواند قرائنی باشد دال بر اینکه در اندیشه سازندگان انیمیشن، رویاشهر استعاره از غرب است.
انیمیشن سینمایی "رویاشهر" تلاش میکند در مقاطع مختلف بیان طنز را چاشنی روایت خود کند و در این مسیر به برخی ترندهای فضای مجازی ازجمله کاراکتر صادق بوقی نیز بیتوجه نبوده و با اتکا به چنین اِلمانهایی میکوشد حال و هوای کمیک خود را تقویت کند اما در نهایت، آنچنان که باید موفق نیست؛ چراکه اساسا چنین اِلمانهایی تاریخ مصرف دارند و در گذر زمان، منقضی میشوند. اگرچه از انیماتورهای این انیمیشن سینمایی انتظار میرفت در زمینه طراحی کاراکتر به مراتب با ظرافت و ابتکار بیشتری عمل کنند و در برخی سکانسها (ازجمله سکانسهایی که توده مردم به تصویر کشیده میشود) شاهد حضور چندین کاراکتر کاملا همسان در میان جمعیت نباشیم! با وجود این، "رویاشهر" حول قهرمانمحوری و قهرمانپروری میچرخد و همین خصلت را میتوان برگ برنده آن به شمار آورد. بهویژه در برهوت تشنه و خالی از قهرمان سینمای ایران، تاکید بر حضور قهرمان، آن هم در اثری که مخاطبش نسلهای آینده ایران زمین، یعنی کودکان و نوجوانان هستند، اتفاقی درخور توجه است.
"رویاشهر" به رغم آنکه از حیث فرم، تکنیک و بداعتهای بصری دستاورد چشمگیری برای سینمای ایران به ارمغان نیاورده است اما برگ برنده خود را در محتوا و مضامین مورد تاکید خود ازجمله قهرمانپروری و قهرمانمحوری رو میکند. در تحلیل نهایی این انیمیشن را میتوان اثری در تناسب با شعار سازمان سینمایی سوره قلمداد کرد؛ زیرا به رغم برخی کاستیهایی روایی، فنی و تکنیکی که شرح برخی از آنها در متن رفت، قصه شهری را روایت میکند که قهرمان دارد.
انتهای پیام/