به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه تاگس سایتونگ آلمان در مطلبی به بررسی نتایج شصتمین کنفرانس امنیتی مونیخ پرداخته و آن را صحنه ای برای درماندگی ارزیابی کرده و نوشت: کنفرانس امنیتی امسال مونیخ در واقع یک کنفرانس ابهام و ناامنی بود. آنچه در حال حاضر مورد نیاز است یک انجمن گفتگو برای صلح و خلع سلاح است.
"کریستف هوسگن"، رئیس کنفرانس امنیتی مونیخ، در آخر هفته وعده داد که در این زمانهای افسردگی و ناامیدی خطوط نقرهای در افق وجود دارد و فقط باید با دقت کافی به دنبال آن بگردید. هوسگن می خواست مردم را تشویق و در آن ها ایجاد انگیزه کند. اما سخنان امیدوارکننده او به سختی میتوانست این واقعیت را پنهان کند که کنفرانس امنیتی مونیخ کنفرانسی از مملو از ناامنی و ابهام و تردید بود.
این کنفرانس امنیتی تحت الشعاع اخبار مربوط به خطوط مقدم درگیری ها در اوکراین و نوار غزه و مرگ افراد بیگناه بود و همچنین در سیبری، جایی که الکسی ناوالنی درست در زمان افتتاح کنفرانس درگذشت. در این کنفرانس ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به عنوان نماد یک شیطان معرفی شد.
یافته های ژئوپلیتیکی که توسط 50 رهبر دولتی در این کنفرانس تشخیص داده شد، عمدتاً یکسان بود: وضعیت در اوکراین تیره و تار است، کمبود مهمات، سرباز و چشم انداز وجود دارد و مهم نیست که چقدر ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین می تواند سوگند یاد کند که پیروزی بر روسیه در یک مقطع زمانی به دست خواهد آمد. آمریکا که حالا در بند دونالد ترامپ قرار دارد، دیگر شریک قابل اعتمادی نیست. ناگهان اروپا برهنه و تنها روی صحنه است.
در ادامه این مطلب آمده است: دیگر باید به این مسئله عادت کنیم که شعار هرگز دوباره جنگ قدیمی شده است. پیشرفت در اروپا اکنون با میلی متر اندازه گیری می شود و مهم ترین وظیفه ای که این روزها پیش روی سیاستمداران این منطقه است، افتتاح کارخانه های جدید اسلحه سازی است.
در ادامه این مطلب آمده است: در این افسردگی شیرین و ترش، ما از این موضوع غافل می شویم که چقدر جهان به طور خطرناکی از ویروس تشدید اوضاع رنج می برد. هیچ چیز غیرقابل تصور به نظر نمی رسد: حمله روسیه به بالتیک و لهستان، بمب های اتمی روسیه در فضا، بمب های اتمی اروپا در آلمان.
واضح است که با شخصی مانند پوتین نمیتوانید یک کشور اوکراین ایجاد کنید و نمیتوان به صلح پایدار دست یافت و این حداقل بدون دادن امتیازات به این کشور ممکن نیست. به نظر نمی رسد جایگزینی برای تحویل بیشتر تسلیحات به اوکراین و تقویت صنعت تسلیحات اروپایی در چشم نباشد و در این شرایط بحث در مورد جهانی بدون، کمتر یا حداقل با سلاح های کمتر کجاست؟ چه کسی بستری را برای جستجوی خلع سلاح فراهم می کند، نه ارتقاء؟ این مرحله در مونیخ مطرح نبود.
به این ترتیب آن آستر نقره ای که هوسگن در مورد آن صحبت کرد: هنوز قابل مشاهده نیست.
این روزنامه آلمانی در مطلب دیگری نوشت: در بزرگترین کنفرانس امنیتی تا به امروز، اوکراین و خاورمیانه در دستور کار قرار داشتند. اما درماندگی جمعی نیز مشهود بود.
بعدازظهر شنبه، چند صد نفر در Odeonsplatz مونیخ تجمع کردند تا علیه جنگ روسیه به اوکراین و حمایت بیشتر از این کشور آسیب دیده تظاهرات کنند. سال گذشته تعداد بیشتری در همان مکان تجمع کردند. صدای تظاهرکنندگان شنیده می شود: ما برای اوکراین صلح می خواهیم. اما دو سال پس از شروع جنگ، پایانی برای آن پیش بینی نمی شود.
در ادامه این مطلب آمده است: کنفرانس امنیتی مونیخ امسال (سیکو) ستاره و اقبال خوبی نداشت. ابتدا مرگ آلکسی ناوالنی مخالف روسی روز اول کنگره را تحت الشعاع قرار داد، سپس خبر خروج نیروهای اوکراینی از شهر مورد مناقشه آودیوکا منتشر شد. ولودیمیر زلنسکی در هنگام حضور در روز شنبه در پاسخ به سوالی که در این باره از وی پرسیده شد تنها گفت: این یک "تصمیم حرفه ای برای نجات جان هر چه بیشتر نیروها بود.
رئیس جمهور اوکراین در واقع می خواست تصویر مطمئن تری از وضعیت ارائه دهد. اما این سخت بود. زلنسکی ظاهراً با اطمینان گفت: «ما افسانه روسیه را رد می کنیم که اوکراین نمی تواند پیروز شود. ما نباید از شکست پوتین بترسیم. با این حال، واقعیت کنونی جنگ متفاوت به نظر می رسد. اوکراین برای شکست نخوردن جنگ به حمایت نظامی بیشتری نیاز دارد. زلنسکی گفت: «بستههای سلاح، بستههای ضدهوایی، دقیقاً همان چیزی است که ما انتظار داریم.
با حدود 800 شرکت کننده از بیش از 90 کشور، کنفرانس امنیتی مونیخ امسال بزرگتر از همیشه بود. اما کمیت همه چیز نیست. در مقایسه با سال های گذشته، این دورهمی بخشی از اهمیت خود را از دست داده است. دونالد تاسک، نخست وزیر جدید لهستان، ترجیح داد به جای اینکه در هتل بایریشر هوف باشد با امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه و شولتز دیدار کند. در هر صورت، به جز صدراعظم، هیچ رهبر و مقام بلند پایه یکی از کشورهای بزرگ اتحادیه اروپا به مونیخ نیامد. انگلیس نیز تنها توسط دیوید کامرون، وزیر امور خارجه نمایندگی شد. وقتی صحبت از جستجوی دشوار برای ابتکارات اروپایی برای حل و فصل جنگ در اوکراین می شود، این کافی نیست.
اما این فقط اروپا نیست که نمیداند چگونه پوتین را مجبور به توقف کشتار کند. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در سخنرانی روز جمعه خود گفت که تلفات انسانی وحشتناک است. او تاکید کرد: «ما کاملاً به یک صلح پایدار و عادلانه برای اوکراین نیاز داریم. اساس باید احترام به تمامیت ارضی کشورهای مستقل باشد. اما چگونه می توان به این امر دست یافت؟
حتی کامالا هریس، معاون رئیس جمهور ایالات متحده نیز نمی توانست به چیزی جز شعارهای استقامت فکر کند. همچنین در حالی که چین سال گذشته حداقل یک طرح صلح را اعلام کرد، که اکنون شکست خورده تلقی می شود، این بار هم وانگ یی، وزیر امور خارجه این کشور تنها گفت که چین می خواهد راه را برای گفتگوهای صلح هموار کند، اما در حال حاضر شرایط "مناسب" را پیدا نکرده است.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: در حالی که فقدان ایده ای در مورد چگونگی پایان دادن به جنگ در اوکراین در مونیخ وجود داشت همچنین درباره راه حل مناقشه خاورمیانه یعنی راه حل دو دولتی بحث شد. این مسئله بارها موضوع مطرح در این نشست بود و دو روایت با هم رقابت کردند: نمایندگان کشورهای عربی - مصر، قطر، عربستان سعودی و خود تشکیلات خودگردان فلسطین - اصرار دارند که اعلام دولت فلسطین باید مقدم بر اقدامات بعدی باشد. هرتزوگ، رئیسجمهور رژیم صهیونیستی ، با این حال تاکید کرد که راهحل تشکیل دو کشور بدون توجه به نگرانیهای امنیتی اسرائیل غیرممکن است.
در حالی که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده بر "حمایت تزلزل ناپذیر" اسرائیل در مونیخ تاکید کرد، نمایندگان کشورهای اروپایی کلمات محتاطانه تری را برگزیدند. یوناس گهر استور، نخست وزیر نروژ، توضیح داد: در حالی که البته حمایت از اسرائیل وجود دارد، چشم انداز یک کشور فلسطینی امروز قوی تر از قبل از حمله حماس در 7 اکتبر است. حاجه لهبیب، وزیر امور خارجه بلژیک تاکید کرد که باید در گفتگو با کشورهای عربی برنامه ای تدوین شود.
اینکه اسرائیل چقدر مایل است با چنین اقدامی موافقت کند مسئله ای بود که به سختی می شد در کنفرانس امسال درباره آن بحث کرد، زیرا بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر و تصمیمگیرنده کلیدی در آن حضور نداشت.
انتهای پیام/