به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سال 1377 با برنامه "نیمرخ" شروع کرد. تسلط او بر اجرا باعث شد که خیلی زود به عنوان مجری برنامه سیمای نوجوان فعالیتش ادامه پیدا کند. سالها گذشت و محمد سلوکی در مقامِ تهیهکننده هم برنامههایی مثل «ستاره شو» و بعدها «زعفران» و «شبگرد» را روی آنتن دارد. او را به عنوان برادر مهدی سلوکی بازیگر سینما و تلویزیون هم میشناسند.
«مثلث شیشهای»، «رادیو هفت»، «سین مثل سریال»، «خوشا شیراز»، «زنده رود»، «بوی عیدی»، «رادیو شب»، «جمعههای رنگی»، «شب گشت»، «هزار داستان»، «ایوان شمس»، «روشنترین شب»، «میدان بهارستان» و خیلی از برنامههای دیگر را در تلویزیون اجرا کرد.
او مدتی است بیشتر سمینارها، همایشها خصوصاً در جشنوارههای فجر به عنوان مجری حضور دارد و در تلویزیون اجرا نمیکند.
درباره این غیبت، ماجرای «نطقکشی از چهرهها» و چند مورد دیگر با محمد سلوکی گفتوگویی داشتیم که مشروح آن در ادامه از نظرتان میگذرد:
نیازی نیست چرخ را از نو اختراع کنیم!
* بگذارید با غیبت شما در تلویزیون شروع کنیم.
ما زمانی در دوران کرونا احساس کردیم باید برنامهای بسازیم تا مفاهیم درست به مخاطب انتقال بدهیم چون خودمان را به نوعی در آن دوران مسئول میدانستیم. خوشبختانه بعدها در کوچه و خیابان هم دیدیم که مردم به نوعی از آن نوع برنامه که هم سرگرمکننده باشد هم مفاهیم خوبی را بتواند به مخاطب انتقال دهد، رضایت داشتند.
اما رفته رفته دامنه درک مفهوم این اعتماد از رسانه تغییر کرد. در واقع جایی که شاید میتوانستیم تبیین درستی داشته باشیم دیگر «مایی» وجود نداشت. نتیجه آن دور شدن از رسانه بود؛ رسانهای که زمانی حرف اول را برای مخاطبان برای تماشای سریال و برنامه و موارد دیگر داشت. در واقع آمدیم و گفتیم همهچیز را از نو بسازیم تعبیری که وجود دارد «چرخ را از نو بسازیم» در واقع نیازی نبود که چرخ را از نو اختراع کنیم.
اما سؤال کردید چرا غیبت دارم؟ شاید به این دلیل باشد که فضای رسانهای امروز شاید نوع نگاه مرا برنمیتابد. خوشحالم که مردم به من و امثال من اعتماد دارند و در کوچه و خیابان ما را مورد عنایت خودشان قرار میدهند و این قطعاً نعمت خداست. من کاری میسازم و یا کاری اجرا میکنم که بتوانم از این همه لطف و محبت صیانت کرده باشم. فعلاً در فضای خصوصی کار میکنم، کار تبلیغاتی انجام میدهم و بخشی از همایشها و سمینارها در کشور را اجرا میکنم.
نمایشخانگی به من پیشنهاد دادند اما آنجا فقط نگاه اقتصادی است
* منظورتان از کار در بخش خصوصی، همان پلتفرمها و نمایشخانگی است؟
پیشنهادهای زیادی از پلتفرمها شده است و البته آنجا هم اشکالاتی وجود دارد. من واقعاً به این عبارتی که به کار میبرم معتقدم؛ «من فرزند تلویزیونم». چرا که من یاد گرفتم وقتی دوربین تلویزیون در اختیارم است مغزِ من ناخودآگاه احتمالاً به سمت حرفهایی میرود که هم آن شخص پولدار شمال تهراننشین بشنود و هم آن کودک و نوجوان شهر دورافتاده مرا ببیند. یعنی در واقع نباید بین این دو تفاوتی ایجاد کنیم. یاد گرفتم در رسانه باید این تعادلها را در اجرا و برنامهسازی داشته باشم به همین جهت است که در پلتفرمها باید با یک دقت بیشتری کار پیش برود. چون آنها بیشتر نگاه اقتصادی دارند و با فضای ذهنی ما متفاوت است.
نباید کار اجرا در تلویزیون تکراری شود
* شما یک نکتهای هم جایی مطرح کردید که کار اجرا را شوخی نگیرید؛ منظورتان چه بوده است؟
شخصاً معتقدم که فضای کار اجرا در تلویزیون نباید دچار تکرار شود. از حضور افرادی که علاقه به اجرا دارند استقبال میکنم و تلاش کردهام که چهرههای جدید را برای اجرا به تلویزیون معرفی کنم، اما این چهرههای جدید باید بدانند که کار اجرا بسیار پیچیده، سخت و حرفهای است و با این تصور که قرار است کار راحتی انجام دهند و فقط باید جلوی دوربین حرف بزنند، به این کار وارد نشوند.
تلویزیون برای من محمد سلوکی نیست و با این نوع نگاه که شخص دیگری حق ورود به حوزه اجرا را ندارد به شدت مخالفم. زمانی که من وارد اجرا شدم تجربهای نداشتم، اما به مرور کسب تجربه کردم. اگر قرار باشد من الان از حضور چهرههای جوان حمایت نکنم، به نظر خودم کار معقولی نکردهام.
هم توصیهام است و هم اعتقاد دارم، مجریهای جدید و تازهواردها باید موضوع اجرا را خیلی خیلی جدّی بگیرند. چون بحث اجرا شوخیبردار نیست، اگر میخواهند و آرزو دارند تا با کسب تجربه در اجرا به سراغ جاهای دیگری مثل بازیگری بروند، از آنها میخواهم ابتدا در جاهای دیگر تجربه کسب کنند و بعد سراغ اجرا بیایند.
* تلویزیون باید در عرصه برنامهسازی با چه رویکردهایی قدم بردارد؟
آمدن نیروهای جوان چه در عرصه مدیریت و چه به عنوان برنامهساز و مجری، فکرها و اتفاقات جدیدی را برای برنامهسازی در تلویزیون میآورد. البته بزرگترهای این عرصه هم باید افکار و اندیشه و رویکردهایشان را به روزرسانی کنند. من حداقل به خودم سخت میگیرم تا کارهای تکراری نکنم. برنامهسازان هم باید به خودشان سخت بگیرند.
وظیفه خطیری برعهده دارند؛ البته همه از محدودیتهای ساخت برنامه و سریال خبر دارند چه محتوایی و چه مالی اما باید همواره کارهایی کنیم که مردم دوستش داشته باشند. مخاطبان ما بسیار قابل احترام و وفادارند. هر موقع کار خوبی ببینند میگویند و ناراحتی از کار ضعیف را هم فریاد میزنند. باید در هر دو صورت به گفتمان آنها توجه کنیم.
فیکنیوزها سراغِ محمد سلوکی هم رفتهاند؟
* یکی از مسائلی که در چند وقت اخیر زیاد مطرح شد فشار روانی بر چهرهها بود. حتی یکی از مدیران تلویزیون روی آنتن به ماجرای «نطقکشی» از چهرهها اشاره کرد. این فشار روانی به چهرهها وجود دارد که به تلویزیون نروید همکاری نداشته باشید؛ آیا این اکانتهای فیک و یا جریانهای نطقکشی سراغ شما هم آمدند؟
اینکه فضای مجازی ما به شدت دستخوش رفتار افرادی است که یکسری احساسیاند و یکسری هدفمند و برای اهداف خودشان فشار بگذارند و به نوعی بیاحترامی و تهدید کنند. در قدیمالایام هم به این صورت بود که در روزنامههای زرد این کار را انجام میدادند و هجمهها را داشتند و امروز هرکسی با گوشی موبایل خودشان این هجمهها را به شبکههای اجتماعی و فضایمجازی میآورند.
اما این که من براساس اینکه خودم یاد گرفتم تحت تأثیر این فضا باشم و کارم را کنار بگذارم به خاطر این ماجرا، روی من تأثیر نداشته است. حتی من مقطعی اینستاگرامم را بستم و اجازه ندادم کسی به من بگوید کاری را انجام بدهم یا ندهم! در واقع برای من نه اهمیت دارد و نه اجازه میدهم اکانت فیکی به من بگوید من این کار را بکنم یا نکنم.
* به عنوان نکته پایانی به همین زودی محمد سلوکی با برنامهای به تلویزیون برخواهد گشت یا خیر؟
انشاالله اتفاقات خوشایندی رقم بخورد اما هرکدام از دوستان که برگشتند کاری کنیم نگاه یک گروه خاص و برداشت یک گروه خاص از فرهنگ و گذشته و تحلیل یک گروه خاص نباشد. در واقع نگاه همه مردم را در رسانه ببینیم.
انتهای پیام/