به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دکتر محمدمهدی لطیفی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در بررسی کسب و کار در عرصه سینمای ایران میگوید: صنعت فیلمسازی در کشور مدتهاست که با چالش جذب مخاطب روبهرو است. سینما با روح و احساس مخاطبان سر و کار دارد و به همین دلیل ایجاد ارتباط مناسب فیلم با مخاطبان اهمیت زیادی یافته است. موضوعی که اخیراً در صنعت سینما مورد توجه قرار گرفته، جایگاه کسب و کاری این صنعت در کنار جایگاه هنری آن است. کسب و کار یعنی یک سیستم اقتصادی که در آن کالاها و خدمات با کالاها و خدمات دیگر و یا با پول معاوضه میشود و نیازمند سرمایه گذاری و مشتریان کافی برای فروش کالاها و خدمات به منظور دستیابی به سود اقتصادی است.
او ادامه میدهد: با اینکه سالهاست صنعت فیلمسازی کشور در تلاش برای تولید و پخش هرچه بیشتر سریالها، فیلمهای تلویزیونی و فیلمهای سینمایی است، اما صرف تولید فیلم را نمیتوان عاملی جهت ایجاد ارزش و رونق دانست چرا که در عصر حاضر وجهه کسب و کاری سینما در حال پیشی گرفتن از وجهه هنری آن است و این وجههها باید دائماً مورد ارزیابی دقیق قرار گیرند.
لطیفی تاکید میکند: برای ارزیابی حوزههای مختلف کسب و کار، گزارشها و شاخصهای متعددی توسط نهادها و سازمانهای حرفهای در دنیا ارائه میشود از جمله شاخصهای بنیاد هریتج و مؤسسه فریزر، گزارش رقابت پذیری جهانی، مجمع جهانی اقتصاد، سازمان دیده بان جهانی کارآفرینی، شاخص سهولت انجام کسب و ... . اما معدود مؤسساتی هستند که به ارزیابی کسب و کار فیلم سازی یا سینما به خصوص در کشور ایران پرداخته باشند.
او ادامه میهد: در گزارش بانک جهانی در سال 2024، مهمترین موانع کسب و کارهای حوزه رسانه در کشورهای در حال توسعه در قالب عدم توانایی در تأمین مالی، عدم وجود نیروی کار متخصص، قیمتگذاری غیر منطقی، مدیریت سنتی، فقدان تجربه لازم و گستردگی اقتصاد دولتی برشمرده شده است. این در حالی است که رسانهها در عصر حاضر متأثر از فرهنگ، خلاقیت، و فناوری هستند و در این میان هنر و به خصوص سینما نقش برجستهای دارد چرا که به عنوان صنعتی پرمخاطب و جذاب، میتواند درآمدزایی قابل توجهی برای کشور داشته باشد.
این استاد دانشگاه میگوید: صنعت سینما در کشور ما در هر سه ستون اصلیِ کسب و کار، یعنی مخاطب، فناوری، و کارکرد، با چالش مواجه است. فناوریهای مورد استفاده در صنعت فیلم سازی در کشور با فناوریهای روز دنیا فاصله زیادی دارند و این موجب شده نه تنها سینما از کارکرد تجاری و کسب وکاری خود فاصله بگیرد بلکه با اقبال اندک مخاطبان نیز مواجه شود. من معتقدم که تعریف و تدوین مدل کسب و کار مناسب برای صنعت سینما و فیلم سازی میتواند منطق اینکه چگونه یک فیلم برای مخاطبانش ارزش ایجاد کند را تشریح نماید.
دکتر محمد مهدی لطیفی تاکید میکند: مدلهای کسب و کار مشابه استراتژیهایی هستند که باید از طریق فرآیندها، ساختارها، و سیستمها اجرا شوند و چهار ناحیه کسب و کار یعنی مخاطبان، گزاره ارزش، زیرساختها، و توجیه مالی را پوشش دهند. به عقیده من، مدل کسب و کار برای صنعت سینما را میتوان مبتنی بر 9 اصل مخاطبان، نحوه ارتباط با مخاطبان، نحوه ارائه ارزش به مخاطبان، فعالیتهای کلیدی تولید فیلم، منابع کلیدی برای تولید فیلم، شرکای کلیدی در تولید فیلم، نحوه انتشار فیلم، ساختار هزینهها و جریان درآمد تعریف کرد که این اصول نه تنها چگونگی دستیابی فیلمها به اقبال مخاطبان را تشریح میکنند، بلکه به اعتقاد من سازمانهای سینمایی میتوانند با استفاده از این اصول و با همکاری مشاوران حرفهای حوزه کسب و کار، یک مدل کسب و کار اختصاصی برای هر فیلم را هم زمان با فرآیند پیشتولید طراحی کنند تا از این طریق بتوانند نقشه راهی مفید برای تولید و فروش فیلم ترسیم کنند و هر مرحله از تولید فیلم را بر اساس این نقشه راه به پیش ببرند.
انتهای پیام/