به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، تاسوعا روز روایت اندوه است در قدمهای دخترانی که کوچهها و خیابانهای خرمآباد را با شمع و دلهای گریخته در طلب دخیل میبندند.
40سقاخانه، 40حسینیه، 40 منبر بهیاد قدمهای حضرت زینب در 40 وادی دشت کربلا. قدمهای پیاده از امامزاده زیدبنعلی آغاز میشود تا شاید دست نوازشگر اجابت شمعهای گرفتار در گودی چشمانشان را به خنکای دخیل ببرد.
دختران رخ در نقاب، شمعها را در منبرها جا میگذارند و بعد مشتی برنج و چند تکه قند را از منبر عزا و بهرسم برکت با خود میبرند تا همۀ اتفاقهای شور را در دخیل «عباس» شیرین کنند.
دختران و زنان لرستانی سالها است با شمعهای آبشده در طلب، روزی را روایت میکنند که حتی گوشوارههای دخترکان هم در امان نماند، روزی که حتی بر دندانها هم چوب خیزران زدند.
اینجا پاهای برهنه در هروله است تا هرچه ارادت دارند را به تماشای اندوهناکترین قصهٔ عاشورا ببرند، آنجا که خیمهها را آتش زدند و پاهای برهنه روی خار مغیلان راه میرفت.
شمع و صورت پنهان در چهلمنبر با روزهٔ سکوت در هم آمیخته میشود تا ذکری جز «یا الله» در این آیین به نذر تاسوعا نرود و هیچ گفتوگویی محتاج زبان نشود.
اینجا و در فضایی اثیری از خلأ هیچچیز نیست، جز دست التجایی که همراه با شمع میسوزد و سر در اندوه کربلا میگذارد که نام «حسین» بود که دلها را وارهید از غبار تن.
آیین چهلمنبر بهشمارۀ 326 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیدهاست.
.
انتهای پیام/ 644