به گزارش خبرگزاری تسنیم از کاشان، در هنگامهای که جهان، تصویر زمامداری را با جاهطلبی، قدرتطلبی و فراموشی مردم میشناسد، مردی برخاست که تراز نوینی از حکمرانی بر پایه توحید، عدالت و اخلاص ترسیم کرد.
شهید آیتالله سیدابراهیم رئیسی مردی از تبار روحانیت اصیل، سربازی تمامقد در جبهه انقلاب و خادمی بیادعا برای ملت و تجلیگاه ایمان، عمل و ولایتباوری بود.
شهید آیتالله سیدابراهیم رئیسی هم رئیسجمهور ملت و هم پدر مهربان محرومان، هم فقیهی متواضع و هم مجاهدی نستوه در میدانهای سخت بود و رهبر فرزانه انقلاب در وصف او تعبیری بهکار بردند که حق مطلب را ادا میکند و عبارت «رئیسجمهور محبوب، کارآمد، پرتلاش، دلسوز و پرانگیزه» برای این شهید به کار بردند.
رهبر معظم انقلاب برای شهید رئیسی ویژگی «خادمی صادق» که «در حال انجام وظیفه» به لقاءالله رسید، به کار بردند و همین شهادتِ در میدانِ خدمت، پایانی شکوهمند بر زیست سراسر جهاد او بود و آغازی جاودانه بر راهی که با خونش امضا شد.
ولایت فقیه در تراز اندیشه شهید رئیسی نه یک شعار سیاسی، بلکه معیار مشروعیت و مدار حرکت بود و وی در تصمیمها و مواضعش، از ولی خدا فاصله نمیگرفت و همواره با نگاه به افق ترسیمشده از سوی رهبر حکیم انقلاب، مسیر خدمت را برمیگزید و مطیع امام جامعه بود، بیآنکه اسیر تردیدها یا بازیهای سیاسی شود.
شهید رئیسی زندگیاش آمیخته با خاکی بودن و بیتکلفی بود؛ رئیسجمهوری که کفشهای گلآلودش، امضای حضور در روستاها و شبگردیهای بیهیاهویش، نشانه انس با درد مردم بود و سادهزیستیاش نه نمایشی رسانهای بلکه امتداد همان زیست طلبگی و زهد علوی بود که تا پایان عمر حفظ شد.
شهید آیتالله رئیسی عدالت را نه در شعار بلکه در میدان عمل معنا کرد چه آنگاه که در مسند قضا، تیغ عدالت را بر گردن مفسدان نهاد و چه آن زمان که در دولت، دست حمایت بر دوش مستضعفان گذاشت و شهید رئیسی از برخورد با فساد، نه از غوغای رسانهای و نه از طعنه یاران نهراسید و او مرد میدان عدالت بود حتی اگر هزینهاش، تنهایی و تهمت باشد.
شهید رئیسی هیچ ساعتی از شبانهروز و هیچ روزی از هفته برای او تعطیل نبود و دولتش دولت در صحنه بود و در بحرانها، در کنار مردم ایستاد و در سیل و زلزله و کرونا و در کارخانهها و روستاها و بیمارستانها حضور داشت و رئیسجمهور میدانها و نه رئیس جمهور پشت میزها بود.
شهید رئیسی آمریکا و صهیونیسم را خوب میشناخت و مرز روشنی با جریانهای انحرافی، تجدیدنظرطلب و فتنهگر داشت و در دیپلماسی، عزتمند و نه منفعل و مرعوب بود و آرمان فلسطین، مقابله با تحریم، و پافشاری بر اقتدار ملی، خطوط قرمز این شهید والامقام بود.
شهید رئیسی، مدیریت را میدان جهاد میدانست و جوانان مومن انقلابی، نیروهای متعهد فرهنگی و جهادگران بیادعا را سرمایه تحول میدانست و دولتش، امیدی برای تحقق گام دوم انقلاب بود؛ امیدی که اکنون، مسئولیتی بر دوش ما شده است.
شهید آیتالله سیدابراهیم رئیسی اهل پنهانکاری و سیاستبازی نبود و زبانش، آیینه دلش بود و مردم به او اعتماد کردند و چون ریا نمیکرد او سیاستورزی را در خدمت به صداقت و نه در فریب و تزویر میدید.
شهید رئیسی مرزبان فرهنگ اسلامی بود و در برابر نفوذ سبک زندگی غربی ایستاد و پرچم سبک زندگی ایمانی را برافراشت و از حوزههای علمیه، فعالان فرهنگی و جبهه نرم انقلاب اسلامی حمایت کرد و فرهنگ را محور حکمرانی دید.
جهتگیری شهید رئیسی روشن بود و به سوی پایینترین طبقات جامعه اعتقاد داشت که وارثان زمین، همان فرودستان هستند و دولت باید صدای بیصدایان باشد برای همین در دل محرومان جای داشت و در عین اخلاص فردی، به کار تیمی باور داشت و نخبگان را به خدمت گرفت، دولت را چابک خواست و ساختارها را بازتعریف کرد و برای هر تحول، نقشه راه داشت.
سیاست شهید رئیسی عاری از دنیاگرایی و تزاحم قدرت بود و حکمرانیاش بر ستون دین استوار بود و در کلام و رفتار، نشانی از اخلاق علوی داشت و از شهادت میگفت و سرانجام، خداوند دعایش را مستجاب کرد و شهادتش، مانند حیاتش در میدان و نه در بستر و در خلوت بود و خون او مُهر تایید بر امکان حکمرانی دینی در دوران ما شد.
یادداشت از حجتالاسلام مهدی بصیرتی رئیس اداره تبلیغات اسلامی کاشان
انتهای پیام/801