به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بار دیگر یکی از اراذل و اوباش سابقهدار پایتخت دستگیر شد؛ این بار در منطقه یادگار تهران، جایی که یک شرور با عربدهکشی و قدرتنمایی خیابانی، برای مردم رعب و وحشت ایجاد کرده بود.
به گفته سرهنگ سعید راستی، رئیس مرکز عملیات سازمان اطلاعات پلیس تهران، مأموران بعد از رصد اطلاعاتی، این متهم را در عملیات ضربتی در مخفیگاهش دستگیر کرده و دو قبضه سلاح سرد از او کشف کردند.
اما ماجرا فقط در همین دستگیریها خلاصه نمیشود. این سوال مطرح است: تا چه زمانی باید منتظر عربدهکشیهای خیابانی بمانیم؟
شرارت، تکرار، بازگشت به خیابان
مشکل بسیاری از این اوباش، "بازگشتپذیری" است. مجرمان سابقهداری که نه تنها از رفتار گذشتهشان پشیمان نیستند، بلکه با هر بار آزادی، با اعتماد بهنفس بیشتری به خیابان برمیگردند و با خیال آسوده قدرتنمایی میکنند. بهنظر میرسد آنچه باعث تکرار شرارت میشود، نه فقط جسارت فرد مجرم، بلکه نوع و سرعت رسیدگی به پروندهها در سیستم قضایی و نظارتی است.
در بسیاری از مناطق شهری، از جمله همین منطقه یادگار یا مناطقی در جنوب و غرب تهران، مردم بارها در تماسهای مردمی خواستار حضور فوری پلیس، جمعآوری سلاح سرد از پاتوقها و برخورد جدیتر با اوباش شدهاند.
مطالبه از پلیس و قوه قضاییه
از پلیس انتظار میرود که با دقت بیشتری افراد سابقهدار و خطرناک را زیر رصد داشته باشد؛ اما در عین حال، بدون همراهی دستگاه قضایی، زحمات پلیس دائماً بیاثر میشود. تا زمانی که برای اینگونه شرارتها، مجازات بازدارنده، سریع و قاطع در نظر گرفته نشود، "قدرتنمایی در محله" میتواند به الگویی برای دیگران تبدیل شود.
از قوه قضاییه انتظار میرود که نه تنها رسیدگی به این پروندهها را تسریع کند، بلکه با افزایش مدتمحکومیتها، اعمال نظارت پس از آزادی، و ممنوعیت ورود مجدد به محله سکونت سابق برای مدتی مشخص، به کاهش فضای ناامن کمک کند.
در مناطق پرتنش، گاهی چند نفر اوباش میتوانند زندگی را برای صدها خانواده به جهنم تبدیل کنند. صدای مردم را باید شنید: چرا باید از سروصداهای شبانه، درگیری با قمه، و عربدهکشی در کوچه خود بترسیم؟ مگر پلیس و دادگاهها برای همین نیستند؟
دستگیریها لازم است، اما کافی نیست. برخورد باید سیستماتیک باشد. شرورهای سابقهدار نباید فرصت بازگشت به محلهها را پیدا کنند. اگر امروز فقط با عربدهکشی روبرو هستیم، فردا ممکن است با وقوع قتلهای خیابانی روبرو شویم؛ پیشگیری از ناامنی، از واکنش مؤثرتر است؛ اما واکنش هم باید قاطع، سریع و بازدارنده باشد.
انتهای پیام/