به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، ظهر گرم سوم مردادماه، خیابانهای منتهی به مصلی قدس قم حالوهوای دیگری داشت. عطر حماسه در هوا پیچیده بود و دلهای مشتاق، فارغ از گرمای داغ تابستان، با گامهایی استوار به سمت نقطه آغاز راهپیمایی حرکت میکردند. پیرمردی با عصا در دست و پرچم فلسطین روی شانه، آرامآرام پیش میرفت. در کنارش نوجوانی با سربند "یا زهرا(س)" و چفیه بر دوش، مشت گره کردهاش را به نشانه خشم بالا گرفته بود. اینجا قم است؛ شهری که همیشه در میدان بوده و اینبار نیز با تمام قوا آمده تا بگوید: فلسطین تنها نیست.
همبستگی در برابر ظلم؛ حضور همه اقشار در میدان
از طلاب و علما گرفته تا بازاریان و کارگران، از زنان با چادرهای مشکی تا کودکان و نوجوانان؛ همه آمده بودند. جمعیت آنقدر متراکم بود که خیابانهای اطراف مصلی از دقایقی پیش از شروع رسمی راهپیمایی مملو از حضور مردم شده بود.
پرچمهای سهرنگ ایران در کنار پرچمهای حزبالله لبنان، فلسطین و انصارالله یمن، تصاویر امام خمینی و امام خامنهای، و پوسترهایی از شهدای مقاومت و فرماندهان جبهه حق و جنگ 12 روزه، فضای مراسم را به فضایی انقلابی، عاطفی و روحانی تبدیل کرده بود.
غزه در دل قم؛ فریادهای مرگ بر اسرائیل
راهپیمایی بهسمت چهارراه شهدا آغاز شد. شعارها یکی پس از دیگری فضای شهر را پر میکردند: «مرگ بر اسرائیل»، «مرگ بر آمریکا»، «لبیک یا خامنهای»، «اللهاکبر». اما در دل این فریادها، یک پیام واحد بود؛ غزه، ما با توایم.
جوانی که پلاکاردی با تصویر کودک زخمی فلسطینی در دست داشت، اشک میریخت و زیر لب میگفت: اگر ساکت بمانیم، ما هم شریک جرمیم. این جمله در دل بسیاری از راهپیمایان جاری بود؛ مردمی که آمده بودند تا بگویند وجدان بشریت هنوز زنده است و قم، قلب تپنده مقاومت، هرگز در برابر جنایتهای صهیونیسم جهانی سکوت نخواهد کرد.
طنین شعارهای مقاومت؛ از قم تا قدس
یکی از زیباترین لحظات راهپیمایی، همخوانی شعارها توسط مردم بود. هر بار که شعار «ای رهبر آزاده، آمادهایم آماده» سر داده میشد، گویی تمام شهر یکصدا میشد. این فقط یک شعار نبود؛ اعلام آمادگی دوباره مردمی بود که در مکتب عاشورا رشد کردهاند و هنوز هم خود را سربازان خط مقدم نبرد حق علیه باطل میدانند.
شعار «حزبالله پیروز است، اسرائیل نابود است» نه فقط از زبان مردم، بلکه از دل ایمان آنان بیرون میآمد. پیرزنی با صدای لرزان و تسبیحی در دست فریاد میزد: «خون شهدا نمیگذارد اسرائیل بماند.»
جلوههایی از هنر مقاومت در قاب راهپیمایی
در کنار شعارها و حضور پرشور، نمادهای هنری و فرهنگی هم دیده میشد. گروههای سرود نوجوان، نماهنگهای انقلابی، دستان کودکان با پرچمهایی نقاشیشده از مسجدالاقصی، پلاکاردهایی با آیات قرآنی و سخنان امامین انقلاب، و پخش سرودهای حماسی، جلوهای دیگر از فرهنگ مقاومت را به نمایش گذاشته بود. هنری که از دل ایمان مردم برخاسته و در خدمت آرمان فلسطین قرار گرفته بود.
راهپیمایی امروز نه فقط یک اعتراض به جنایات صهیونیسم بود، بلکه یک تجدید میثاق با مقاومت بود. تجدید بیعت با آرمانهای انقلاب اسلامی، با فلسطین، با عدالت.
قم امروز از زبان مردم خود فریاد زد: "جهان را باید از سلطه ظلم و جنایت پاک کرد، و این کار با سکوت ممکن نیست."
یک جوان 18 ساله با اشاره به ضرورت حمایت عملی از مقاومت، تأکید کرد: «امروز هر ایرانی باید سنگر مقاومت را در هر کجا که هست، حفظ کند؛ چه در رسانه، چه در اقتصاد، چه در فرهنگ.»
پایان راهپیمایی، آغاز تعهدی تازه
راهپیمایی به پایان رسید، اما تعهدی تازه آغاز شد. مردمی که در گرمای داغ تابستان قم با دستهایی خالی اما دلهایی سرشار از غیرت به میدان آمده بودند، اکنون با روحی تازه به خانه بازمیگشتند. قم امروز نشان داد که صدای مظلومان، در این شهر بیپاسخ نمیماند.
و این جمله بارها در ذهنها تکرار میشد: "تا قدس فاصلهای نیست، وقتی ملتها بیدار شدهاند."
انتهای پیام/