به گزارش خبرگزاری تسنیم، در میانه مسیر پیادهروی اربعین، آنجا که خیل مشتاقان حسینی قدم به قدم به سوی کربلا در حرکتاند، صحنهای خاص و تکاندهنده چشمها را به خود خیره کرده بود؛ کاروانی نمادین، با شترها و کجاوه، جامههایی برگرفته از پوشش اهلبیت(ع) که بازتابی زنده از حرکت تاریخی کاروان عاشورا را به تصویر کشیده بود.
این قافله که بهصورت نمادین بازسازی شده بود، یادآور لحظات تلخ اسارت خاندان امام حسین علیهالسلام پس از واقعه عاشورا را به تصویر میکشید؛ لحظاتی که قرنها پیش در همین مسیر رقم خورده و امروز بار دیگر، در میان زائران اربعین جان گرفته بود.
شترهایی که آرام دل جمعیت را میشکافت و مسیر خود را به سوی کربلا ادامه میداد و نگاههای محزون زائرانی که با چشمانی اشکبار قافله را همراه میکردند. برخی آرام ذکر "یا حسین" و "یا زینب" بر لب داشتند، برخی دیگر در سکوت تنها نظارهگر بودند و عدهای قدم به قدم با قافله همراه شده بودند و در این میان بغضی مشترک، در گلوی جمعیت نشسته بود.
مرد و زن و پیر و جوان، گویی همه با این قافله همراهی میکردند و دلهایشان را بسته بودند به آن قافلهای که صبورانه، آرام و مظلوم، این مسیر را میپیمود. این، فقط یک نمایش نبود؛ روایت زندهای بود از مظلومیت، از اسارت، از دلدادگی و از صبر.
اما برای من، این قافله معنایی فراتر داشت. برای منی، که سالها تعزیهخوان بوده و عمرم را در این لباس گذرانده بودم این بار، دیگر روی صحنه نبودم... در دل ماجرا بودم.
با دیدن این قافله، به یک هفته قبل برگشتم؛ به روستای دهزیار، جایی که در ایام شهادت حضرت رقیه سلاماللهعلیها، کاروان نمادین اسرا را بازسازی کردیم و هنوز گرد آن تعزیه از تنم نرفته بود که بار سفر بستم و دل به راه زیارت دادم. گمان نمیکردم اینچنین پیوندی میان آن مجلس و این مسیر برقرار شود.
بازسازی این صحنه در دل جادهای که روزگاری اهلبیت امام حسین علیهالسلام، بعد از واقعه عاشورا، در آن قدم نهاده بودند، برایم تکاندهنده بود. انگار زمین هم به احترام آن لحظه، ساکت شده بود.
بازسازی چنین صحنهای، تنها نمایش یک رویداد تاریخی نبود؛ بلکه احیای یک فرهنگ بود. فرهنگی که زنده نگه داشتن یاد مصائب اهلبیت(ع) را وظیفه میداند و با چنین آیینهایی، دلها را به واقعه کربلا پیوند میزند. بازسازی این قافله در مسیری که روزگاری کاروان حقیقی اسرا در آن قدم نهادهاند، تأثیری عمیق و بیواسطه بر دل زائران گذاشته بود.
بسیاری از زائران با مشاهده این صحنه، متحول شده بودند؛ برخی آن را فرصتی برای تدبر در عمق فاجعه عاشورا دانسته و برخی، با یادآوری مصائب اهلبیت علیهمالسلام، در سکوت اشک میریختند.
در روزگاری که گاه، یاد مظلومیت اهلبیت (ع) تنها در قاب رسانه یا مراسم رسمی خلاصه میشود، حرکت چنین قافلهای در بطن زائران اربعین، تجلی دوبارهای از حماسه، صبر و غربت خاندان پیامبر (ص) است. کاروانی که اگرچه نمادین است، اما قلبهای بسیاری را به حقیقت عاشورا متصل میکند.
انتهای پیام/511/