خبرگزاری تسنیم - پس از هجرت پیامبر اسلام(ص) از مکه به مدینه، یکی از نخستین اقدامات ایشان پایهگذاری ساختاری اجتماعی و سیاسی نوین برای اداره جامعه بود. هجرت تنها یک جابهجایی جغرافیایی نبود، بلکه آغاز دورهای تازه در تاریخ اسلام به شمار میرفت که در آن، اداره جامعه و سازماندهی زندگی جمعی در کانون توجه پیامبر(ص) قرار گرفت.
پیامبر(ص) برای ساماندهی روابط میان مسلمانان و قبایل مختلف، پیمانی تنظیم کرد که بعدها به «پیماننامه مدینه» یا «صحیفه مدینه» شهرت یافت. این پیماننامه نهتنها روابط درون جامعه اسلامی را تنظیم میکرد، بلکه چارچوبی روشن برای همزیستی با دیگر اقوام و ادیان ساکن در مدینه، از جمله یهودیان و مشرکان، فراهم میساخت.
اساس این پیمان بر همزیستی مسالمتآمیز، تقسیم مسئولیتها و حمایت مشترک از مدینه در برابر تهدیدهای خارجی استوار بود. پیامبر(ص) در این قرارداد همه گروهها را بهعنوان «امت واحد» معرفی کرد که با وجود تفاوتهای دینی و قومی، در امنیت، دفاع و آبادانی شهر شریک بودند. این نگاه نوین، مفهوم همزیستی و مسئولیت جمعی را در جامعه اسلامی نهادینه ساخت.
اهمیت پیماننامه مدینه در آن است که میتوان آن را نخستین «قانون اساسی مکتوب» در تاریخ اسلام و بلکه در تاریخ سیاسی جهان دانست. این سند نشان داد که پیامبر اسلام(ص) تنها یک رهبر دینی نبود، بلکه بنیانگذار الگویی پایدار از حکومت مبتنی بر عدالت، مشارکت و احترام به حقوق انسانها بود؛ الگویی که هنوز نیز الهامبخش بسیاری از مباحث حقوقی و اجتماعی است.
همزیستی با پیروان ادیان دیگر
یکی از جلوههای برجسته مدیریت پیامبر اسلام(ص) در مدینه، نوع رفتار ایشان با پیروان دیگر ادیان بود. پیامبر(ص) از همان آغاز، اصل احترام متقابل را در روابط با پیروان دیگر ادیان ابراهیمی و اهل کتاب رعایت میکرد و آنان را بخشی از جامعه مدنی تازهتأسیس میدانست. این نگاه، زمینهای برای ایجاد آرامش و همبستگی در شهری فراهم ساخت که از تنوع دینی و قبیلهای برخوردار بود.
پیامبر(ص) در عمل نشان داد که پیروان دیگر ادیان از حقوقی همچون آزادی مذهبی، امنیت و مشارکت اجتماعی برخوردارند. در پیماننامه مدینه تصریح شد که یهودیان در دین خود آزاد هستند و مسلمانان موظفاند همانند سایر افراد جامعه، از جان و مال آنان دفاع کنند. این اقدام نه تنها نمونهای روشن از حمایت از اقلیتها بود، بلکه الگویی کمنظیر از همزیستی مسالمتآمیز در تاریخ به شمار میآید.
برخورد پیامبر(ص) با یهودیان و مسیحیان، بر پایه عدالت و پرهیز از تبعیض بود. ایشان با این سیاست نشان داد که اداره جامعه اسلامی تنها بر اساس ایمان مسلمانان بنا نشده، بلکه ستون اصلی آن، همزیستی دینی و حفظ کرامت انسانهاست. این رویکرد پیامبر(ص) درس بزرگی برای امروز است؛ اینکه جوامع چندفرهنگی و چنددینی میتوانند بر اساس عدالت، احترام و تفاهم متقابل اداره شوند.
عدالت اجتماعی و مبارزه با تبعیض
عدالت اجتماعی از مهمترین ارکان مدیریت پیامبر اسلام(ص) در جامعه اسلامی بود. وی از همان آغاز رسالت، مبارزه با تبعیضهای قومی، طبقاتی و قبیلهای را در دستور کار قرار داد و کرامت انسان را مستقل از موقعیت اجتماعی یا نسب خانوادگی دانست. پیامبر(ص) در عمل نشان داد که هیچ امتیازی جز تقوا و اخلاق نمیتواند معیار برتری انسانها باشد.
یکی از جلوههای روشن عدالت در سیره پیامبر(ص)، تقسیم عادلانه غنایم جنگی بود. برخلاف رسوم جاهلی که سهم بزرگان قبیله بیشتر میشد، پیامبر(ص) همه را در بهرهمندی برابر دانست و حتی خود نیز سهمی همانند دیگر مسلمانان دریافت میکرد. همچنین وی با حمایت جدی از فقرا، یتیمان و بردگان، عملاً با فاصله طبقاتی مبارزه نمود و به نیازمندان شأن اجتماعی بخشید.
اصل مساوات در جامعه اسلامی از سوی پیامبر(ص) بهگونهای نهادینه شد که بردگان آزادشده در کنار اشراف قریش جای گرفتند و مسلمانان از هر قبیله و نژاد، برادر یکدیگر شمرده شدند. این نگاه تحولی بنیادین در جامعهای بود که سالها بر پایه تبعیض و امتیاز طبقاتی اداره میشد. عدالتخواهی پیامبر(ص) الگویی ماندگار شد که نشان میدهد تحقق جامعه انسانی بدون برابری و حمایت از محرومان ممکن نیست.
شیوه اداره حکومت اسلامی
پیامبر اسلام(ص) در اداره حکومت مدینه، روشی متفاوت از حکمرانان زمان خود در پیش گرفت. وی با تأکید بر اصل شورا و مشورت با اصحاب، تصمیمگیریها را جمعی میکرد و به نظر دیگران بها میداد. در بسیاری از غزوات و مسائل اجتماعی، پیامبر(ص) رأی اکثریت را پذیرفت، حتی اگر با دیدگاه شخصی او متفاوت بود؛ این رفتار نمونهای روشن از مردمسالاری دینی در نخستین حکومت اسلامی بود.
سادهزیستی نیز از ویژگیهای برجسته مدیریت پیامبر(ص) به شمار میرفت. ایشان همانند مردم عادی زندگی میکرد، در خانه کارهای شخصی را خود انجام میداد و از اشرافیگری پرهیز داشت. این سبک زندگی باعث میشد مردم میان حاکم و امت فاصلهای احساس نکنند و حکومت اسلامی بر پایه اعتماد و صمیمیت شکل گیرد.
پیامبر اسلام(ص) در اداره جامعه، حقوق مردم را محترم میشمرد و مسئولیتپذیری در برابر آنان را از وظایف اصلی حاکمیت میدانست. در سخنان و رفتار ایشان، بارها بر اهمیت رعایت حق مظلوم و جلوگیری از ظلم به ضعفا تأکید شده است. وی خود را نه فرمانروایی برتر، بلکه خدمتگزاری برای مردم میدانست که وظیفهاش حفظ عدالت و کرامت انسانهاست.
ترکیب شورا، سادهزیستی و توجه به حقوق مردم، الگویی نوین از حکومت اسلامی ارائه داد که بر خلاف نظامهای استبدادی رایج در آن دوران، بر پایه عدالت، مشارکت و مسئولیتپذیری بنا شده بود. این روش مدیریت، پیام مهمی برای امروز دارد: جامعهای موفق است که حاکمان آن با مردم مشورت کنند، زندگی ساده پیش گیرند و خود را خدمتگزار امت بدانند.
الگویی برای عدالت و همزیستی در جهان امروز
مدیریت اجتماعی و سیاسی پیامبر اسلام(ص) نشان داد که میتوان جامعهای را بر پایه عدالت، همزیستی و احترام متقابل اداره کرد. ایشان با پیماننامه مدینه، اصل شورا، سادهزیستی و مساوات، الگویی را بنا نهاد که در تاریخ کمنظیر است و تا امروز الهامبخش اندیشمندان و مصلحان اجتماعی باقی مانده است.
امروز، دنیای معاصر بیش از هر زمان دیگری با بحرانهایی چون بیعدالتی، تبعیض و نزاعهای دینی و قومی روبهروست. بازخوانی سیره پیامبر(ص) میتواند پاسخی راهگشا برای این چالشها باشد؛ چراکه ایشان نشان دادند چگونه میتوان در جامعهای چنددینی و چندقومی، صلح و همزیستی را در کنار عدالت اجتماعی برقرار ساخت.
بنابراین، توجه به سیره پیامبر اسلام(ص) تنها یک ضرورت تاریخی یا مذهبی نیست، بلکه راهنمایی کاربردی برای ساختن جامعهای انسانی و مردممدار در روزگار کنونی است. بازگشت به این الگو میتواند مسیر تحقق عدالت، کرامت انسانی و صلح پایدار را برای جهان امروز هموار کند.
یادداشت از: حامد سلطانی
انتهای پیام/781