به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، ماجرای پرحاشیه یک توله شیر از جایی آغاز شد که ویدیویی در شبکههای اجتماعی منتشر شد؛ فیلمی از امیر علیاکبری، قهرمان MMA، که در خانهاش مشغول بازی با این حیوان بود. انتشار این ویدیو موجی از انتقادها را بهدنبال داشت. بسیاری از فعالان محیط زیست نگهداری یک حیوان وحشی در منزل را اقدامی غیرقانونی و خطرناک دانستند، یگان حفاظت محیط زیست هم بهسرعت وارد ماجرا شد و علیه علیاکبری بهدلیل «نگهداری غیرمجاز حیات وحش» و «انتشار تصاویر تحریکآمیز» پرونده قضایی تشکیل داد.
با کشوقوس فراوان، علیاکبری سرانجام توله شیر را تحویل محیط زیست داد. آن زمان بهنظر میرسید ماجرا خاتمه یافته است؛ حیوان از یک خانه شخصی خارج میشود و به مجموعههای تحتنظر منتقل میشود تا زندگیاش در شرایط استاندارد ادامه پیدا کند، اما این پایان خوش دیری نپایید؛ تنها چند ماه بعد خبر رسید که توله شیر در باغ وحش ارم تلف شده است.
این اتفاق پرسشهای جدی درباره ضعف نظارت محیط زیست و بهویژه مدیریت باغ وحش ارم برانگیخته است، بسیاری از کارشناسان تأکید میکنند که این نخستینبار نیست که حیوانات در باغ وحش ارم بهدلیل سهلانگاری تلف میشوند، در سالهای گذشته گزارشهایی از مرگ ببرها، شیرها و حتی گونههای بومی بهدلیل بیماری، تغذیه نامناسب یا درگیری در محیط نامناسب منتشر شده بود.
مرگ این توله شیر یک بار دیگر این سؤال را به میان آورده است: وقتی باغوحشها از ابتداییترین استانداردهای نگهداری بیبهرهاند و نظارت محیط زیست هم کارآمد نیست، چهتضمینی برای حفظ جان گونههای ارزشمند وجود دارد؟ برخی حتی بهطعنه میگویند: «ایکاش همان توله شیر نزد امیر علیاکبری میماند»، چرا که دستکم در آن شرایط زنده بود، هرچند نگهداریاش قانونی و اصولی نبود.
این حادثه پیامد اجتماعی مهمی هم دارد، مردم در موارد مشابه وقتی حیوانی وحشی یا کمیاب را پیدا میکنند، دیگر با اطمینان خاطر به محیط زیست تحویل نخواهند داد، تجربه اخیر باعث شده است اعتماد عمومی آسیب ببیند؛ چون اگر قرار باشد حیوان تحویلدادهشده در نهایت بهدلیل سوءمدیریت و نبود استاندارد تلف شود، چهانگیزهای برای همکاری با نهادهای رسمی باقی میماند؟
مرگ این توله شیر نهفقط یک تراژدی برای حیوان، بلکه نشانهای از بحران مدیریت حیات وحش در ایران است؛ بحرانی که اگر بهطور جدی اصلاح نشود، فجایع مشابه بارها تکرار خواهد شد.
انتهای پیام/+