عبدالله عبداللهی طی یادداشتی در خبرگزاری تسنیم با اشاره به موضوع بنای جدید حرم امام خمینی(ره) نوشته است:
ماجرای ساخت و سازهای اخیر حرم امام خمینی(ره)، بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، با واکنشهای انتقادی بسیاری از مردم و کاربران و فعالان شبکههای اجتماعی روبرو شده است. منتقدانی که چنین ساختوسازهایی را به هیچ روی متناسب با منش و بینش روحالله بزرگ توصیف نمیکنند. در عین حال برخی اعضای موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) نیز به دفاع از این اقدام موسسه روی آورده و تاکید میکنند که حرم امام(ره) باید در شان ایشان باشد.
از سوی دیگر برخی سایتهای وابسته به موسسه محترم تنظیم و نشر آثار امام(ره) نیز از طریق مصاحبههای خبری با برخی اشخاص، سعی در دفاع از این اقدام حاشیهساز کرده است.
آنچه در ذیل میآید، مروری مختصر بر دلایل وارد بودن انتقادات به چنین بنای حاشیهسازی از دیدگاه نگارنده این سطور است:
1- یکی از ترجیعبندهای اصلی دفاعیات اعضای محترم موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) از چنین اقدامی تاکید بر لزوم متناسب بودن حرم حضرت امام(ره) با شأن، شخصیت و عظمت آن مرد بزرگ الهی است. در پاسخ به این مطلب، ضمن تایید کلیت این مطلب، باید نکته مهمی را نیز گوشزد کرد: آنچه در این ساختوسازها با انتقاد شدید منتقدان دلسوز روبرو شده، عبور از مرز زیبایی و شکوه و ورود واضح به محدوده تجملگرایی و اشرافیگری است.
قطعاً از زمان صدر اسلام تا کنون، پس از ائمه معصومین، تاریخ کمتر فردی به عظمت خمینی کبیر به خود دیده است، و یقیناً هیچ یک از دوستداران بیشمار امام(ره) مخالف زیبایی و شکوه حرم ایشان نیست، اما آنجا که کار به اسراف، تجملگرایی و اشرافیگری رسید، نمیتوان بدون انتقاد از کنارش گذشت.
خاصه آنکه چنین اقدامی درباره حرم فردی صورت میگیرد که به امام پابرهنگان و مستضعفان شهیر بوده و ساده زیستی جزء لایفنک زندگانی و منش آن پیر فرزانه بوده است.
امام خمینی(ره) در طول دوران حیاتشان نیز توصیههای مکرری که برخی به ایشان درباره لزوم بازسازی و تزئین حسینیه جماران داشتند را به شدت رد کرده و حتی تاکید میکردند که تا زمانی که زنده هستم، اینجا گچکاری(سفیدکاری) هم نمیخواهد.
2- یک آفت بزرگ و غیرقابل چشمپوشی چنین ساختوسازهای تجملاتی و اشرافیگونهای را بدون شک باید تحریف روشن و واضح منش و بینش امام خمینی(ره) دانست. آنگونه که اعضای محترم موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) فرمودهاند، این بنا برای صدها سال خواهد ماند. حال سوال این است که برای نسلهای آینده که با چنین حرمی از امام خمینی(ره) روبرو میشوند، سادهزیستی ایشان تا چه میزان قابل باور خواهد بود؟
3- نکته مهم دیگردر این ساختو سازها، وجود یک ساختمان جانبی در کنار حرم امام(ره) است؛ آنگونه که از اعضای موسسه امام خمینی(ره) نقل شده، از این ساختمان به عنوان تشریفات و اصطلاحاً VIP در مواقع حضور شخصیتهای سیاسی و همچنین میهمانان خارجی و برخی مصارف دیگر استفاده خواهد شد.
برخی از بازدیدکنندگان از این ساختمان، آن را به کاخهای بسیار مجلل و عجیب تشبیه میکنند که به وضوح این ساختمان نیز هیچ نسبت و قرابتی با اندیشهها و آرمانهای امام خمینی(ره) ندارد.
بنابراین حتی اگر به فرض محال، ساختوسازهای خود حرم قابل توجیه باشد، چنین ساختمان مجللی را با چه منطقی میتوان توجیه کرد؟
4- یک وجه مهم قابل نقد دیگر در این ماجرا، پنهان بودن ساختوسازها تا زمان رونمایی نهایی بوده است. به نحوی که تا روزی که عکاسان رسانههای جمعی در آستانه مراسم 14 خرداد در این محوطه حضور نیافته و عکسهای آن به بیرون مخابره نشده بود، کمتر کسی از این ماجرا باخبر بوده است. حال آنکه انتظار میرفت در چنین پروژههای حساسی، ارگانها، رسانهها و مردم، مدتها پیش، از برنامهای که برای تعمیر و بازسازی و تزئینات حرم درنظر گرفته شده، مطلع میشدند و از صاحبنظران نظرخواهی لازم در این زمینه صورت میگرفت.
هرچند جناب آقای انصاری فرمودهاند که این اقدامات در مقابل چشم مردم صورت گرفته است اما دقیقتر آن است که تصریح کنیم ساخت و سازهایی که مردم میدیدند صرفاً تعویض گنبد و ساخت و ساز معمولی دیوارهای اطراف بود و مردم از چگونگی تزئینات داخلی و تجملات به کار گرفته شده کاملاً بیخبر بودند.
ضمن آنکه، در طی این مدت زائرین به محوطهای در زیرزمین حرم برای زیارت هدایت میشدند.
5- در لابلای نقدها به ساختوسازها، نکات جالب و قابل توجهی نیز مطرح است. گفته میشود برخی که خود نمیتوانند رویکرد سادهزیستانه امام خمینی(ره) را در پیش گیرند و از سوی دیگر به جهت نام خوشنام، محبوب و دلربای خمینی کبیر نمیتوانند از منفعت ارتباط با ایشان نیز چشمپوشی کنند، به جای تلاش برای مشابهسازی زندگی خود به امام(ره)، سعی میکنند امامی مطابق سلیقه خود بسازند. ما شبیه امام یا امام شبیه ما؟ مسئله این است.
a.abdollahi83@gmail.com
انتهای پیام/