رضا اسماعیلی، شاعر، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به شخصیت زندهیاد حمید سبزواری و تأثیرگذاری او بر جریان شعر انقلاب گفت: درباره شخصیت و تأثیرگذاری زندهیاد سبزواری میتوان در دو وجه سخن گفت؛ نخست وجه شخصیت انقلابی و سلوک اخلاقی و او و دیگر، سبک و سیاق و کارنامه ادبی وی. درباره وجه نخست باید گفت که همه کسانی که استاد را میشناسند، میدانند که نامش با انقلاب و امام(ره) گره خورده است؛ به این معنا که استاد سبزواری در زمره شاعرانی بود که پیش از انقلاب به امام(ره) لبیک گفت و در راه مبارزه با ستمشاهی همرکاب امام حرکت میکرد و با سرودهای انقلاب نهضت را یاری میداد. در 15 خرداد سال 42 که نطفه انقلاب بسته شد، سبزواری از نخستین شاعرانی بود که برای این موضوع شعر گفت.
وی ادامه داد: سبزواری پس از آن در تمام فراز و نشیبهای انقلاب حضور دارد. او با سرودههایش این را به اثبات رسانده است؛ مثلاً هنگام ورود امام(ره) به میهن، شعر «خمینی ای امام(ره)» را سرود و یا هنگام شهادت بزرگان انقلاب مانند شهید بهشتی یا شهید مطهری، سرودههایش همدلی با تاریخ انقلاب بود. از سوی دیگر، او در دوران دفاع مقدس نیز حضور پررنگی دارد و با اشعارش به ثبت حماسههای جبههها میپردازد.
اسماعیلی یادآور شد: برجستهترین ویژگی او روحیه تعهد و انقلابیگری او بود. شخصیت او به گونهای بود که نمیتوانست مقابل ناراستیها و پلشتیهای روزگار سکوت کند و آنجا که فکر میکرد که حقی زیر پا گذاشته شده، فریادش بلند بود. از سوی دیگر، این روحیه انقلابی او را نمیتوان محدود به ایران کرد؛ او بر خلاف برخی از شاعران، شعرش را برای تمام کسانی در جهان قرار داده بود که مورد ظلم قرار گرفتهاند. سبزواری در واقع با این دسته از اشعارش همنوعی میکرد با تمام مردم جهان و در این مسیر گوی سبقت را از دیگر شاعران میربود.
این شاعر با بیان اینکه زندهیاد سبزواری در تمام فراز و نشیبهای انقلاب همنفس با انقلاب بود، یادآور شد: او در واقع در تمام دوره فعالیتش نشان داد که روحیه حقخواهی دارد و به ارزشهایی که امام(ره) ترسیم کرده، پایبند است. فعالیتها او با این زبان اعتراض و انقلابیاش، به یک الگو برای تمام شاعران تبدیل شد.
بخش دیگر سخنان اسماعیلی به وجه شاعری سبزواری اختصاص داشت. وی در اینباره گفت: زندهیاد سبزواری پیرو سبک خراسانی بود و همچون مهرداد اوستا و امیری فیروزکوهی سعی کرد با قصاید و سرودههای فاخر دیگر، از انقلاب دفاع کند. او همچنین با تلفیق سبک خراسانی و هندی زبان خاصی را برای خودش در غزل ابداع کرد و با این لهجه ارزشهای انقلاب را رواج میداد.
این منتقد شعر با بیان اینکه زندهیاد سبزواری پدر معنوی شاعران جوان انقلاب بود، افزود: روحیه شاگردپروری استاد را نباید از نظر دور داشت. او با حضورش در محافل شعری، دست نوازش بر سر شاعران جوان میکشید. میراث گرانقدر او سرودهای انقلابی است که از او به یادگار مانده است. ما با این سرودهها استاد را هنوز کنار خود احساس میکنیم. مرگ جسمانی سبب نمیشود که ما هنرمندان را فراموش کنیم. هنرمند با همدلی مردم جاودانه میشود و استاد با این ویژگیها به جاودانگی تاریخ رسیده است.
انتهای پیام/