به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، بعضی وقتها با شنیدن خبرها، لبخندی از روی رضایت بر صورت نقش میبندد، خبرهایی که امید در آن فوران میکند و مکثی کوتاه به این معنی که هنوز هم هستند افرادی که بدون هیچ چشمداشتی هدیهای را میبخشند که تنها در زندگی و ادامه حیات خلاصه میشود.
چند روز پیش بود که خبر اهدای آب توسط کشاورزان خیر مناطق "برواده" و "بودجان" در راستای رفع مشکل باغات "برآفتاب" شنیده شد؛ خبری که در این وانفسای خشکسالی و کمبود آب کشاورزان با سخاوت آب خود را به این مزرعه بخشیدند، اهدای آب سنتی نیکو در خشکسالی باز هم بارقههای امید و انساندوستی را روشن کرد.
به گفته رئیس اداره جهاد کشاورزی دهاقان باغات برآفتاب که بهعنوان ریه دهاقان محسوب میشود، توسط این کشاورزان خیر آبیاری شده و در حال حاضر از آب موجود در منطقه "بودجان" و با همکاری کشاورزان خیر و مزارع "برواده" آبرسانی به 100 هکتار از باغات "برآفتاب" صورت گرفت.
تالاب گاوخونی با اهدای آب کشاورزان زنده است
اهدای آبی که سال گذشته توسط کشاورزان شرق اصفهان صورت گرفت، سبب شد تا مختصر آبی در تالاب گاوخونی جریان یابد؛ کشاورزان آنچه دارند را در طبق اخلاص قرار داده تا نشان دهند اگر "آب" در اصفهان مدیریت صحیح شود، بدون شک تالاب گاوخونی مرکز ریزگردهای سمی نمیشد.
با این وجود، اسفندیار امینی رئیس انجمن خبرگان کشاورزی اصفهان با بیان اینکه این جریان آب در تلاب گاوخونی توسط کشاورزان روی داده، به تسنیم گفت: در حال حاضر کمتر از 10 درصد مساحت تالاب گاوخونی را آب فراگرفته و این در حالی است که حقابه تالاب گاوخونی 176 میلیون مترمکعب است.
وی با اشاره به جاری شدن آب در بستر تالاب گاوخونی میگوید: آبی که در تالاب گاوخونی جاری شده، مربوط به الان نبوده و نتیجه جمعآوری پساب توسط کشاورزان است.
فلامینگوها به تالاب گاوخونی آمدند
حتی همین آبی که جاری شد سبب شد تا نبض پرواز پرندگان بر آسمان تالاب به تپش درآید و امسال شاهد پرواز فلامینگوها بر کرانه تالاب گاوخونی پس از 10 سال باشیم.
به گفته کارشناسان یک دهه بود که فلامینگوها به علت خشکسالی گاوخونی در آن فرود نمیآمدند و این میتواند فرودی برای سایر پرندگان نیز باشد.
به گفته استاندار اصفهان احیای تالاب گاوخونی تنها یک نیاز انسانی نیست بلکه نیاز روح و روان مردم است.
احیای تالاب گاوخونی پروژهای بین المللی است
رسول زرگرپور میگوید: درخواست ما از دولت، توجه به احیای تالاب گاوخونی به عنوان یک پروژه بینالمللی است؛ برای حفظ محیط زیست راهی جز احیای گاوخونی نداریم و احیای تالاب گاوخونی به اندازه احیای حوضه آبریز زایندهرود حائز اهمیت بوده و یک عامل اصلی برای حفظ محیط زیست منطقه است.
زرگرپور تصریح کرد: مدیریت ارشد استان اعلام آمادگی میکند و وظیفه اصلی و اساسی خود میداند که هر اقدامی که لازم است برای احیای تالاب گاوخونی انجام دهد چراکه احیای حوضه آبریز زایندهرود که از مطالبات اصلی مردم و اولویت اصلی دولت در اصفهان بوده، منوط به احیای تالاب گاوخونی است.
تنها راه نجات تالاب گاوخونی و احیای آن جاری شدن مجدد آب و حقابهای که برای آن تعیین شده، آبی که اگر در بستر آن نباشد همان سوژه ریزگردهای سمی باز هم تکرار میشود.
لطفالله ضیایی کارشناس محیط زیست درباره ریزگردهای سمی تالاب گاوخونی و تاثیرات سوئی که به دلیل خشکی آن دارد، میگوید: 4 ماه در سال، یعنی از فصل تابستان تا ابتدای پائیز، مسیر باد از شرق به غرب است که "باد غالب" نامیده میشود. این باد تمامی ریزگردهای سمی را در این 4 ماه به اصفهان و سایر استانهای همجوار میرساند.
وی بیان میکند: اگر آبی به کشاورز نرسد، جبران آن را میتوان با خسارت و پول تأمین کرد اما حقابه تالاب با پول رفع نمیشود زیرا یک مسئله زیست محیطی بوده که با سلامت و جان مردم روبهرو است.
اهدای آب در شریان و رگهای تالاب گاوخونی توسط کشاورزان اصفهانی همچنان در جریان است تا بلکه گوشهای از پهنه این شورهزار را نمناک کند، شورهزاری که برای آن حکایتها بسیاری نقل کردهاند و امید است با مدیریت صحیح باز هم مثل قبل شود.
خیلی از جریانهایی از تالاب به داستانها پیوسته و در آینده به افسانه تبدیل میشود؛ یکی از آن حکایتها داستان بهران گور است، در کتاب تالاب بین المللی گاوخونی اصفهان نوشته حبیبالله نجاری آمده، یک حکایت از گاوخونی با نام گودخونی یا گورخونی یادشده است.
بر این اساس برخی معتقدند در گذشته گورخرهای بسیاری در این تالاب زندگی میکردند که سبب جذب شکارچیان بسیاری شده بوده؛ برخی از شکارچیان در حین شکار در دام این تالاب گیر افتاده و جان خود را از دست دادهاند.
حتی در برخی از نوشتهها حکایت بهرام گور را نیز به این منطقه منسوب میدانند و مینویسند که بهرام گور در حین شکار گورخر در این باتلاق فرو رفته و جان خود را بر سر بیرحمیاش از دست داده است به امید روزی که باز هم این تالاب بینالمللی به صورت دائم میزبان پرندگان باشد و گورهایی که به داستانها پیوستند باز هم به زیستگاه خود بازگردند.
گزارش از نگین فروغی
انتهای پیام/