خبرگزاری تسنیم / علی رمضانپور
... چرا ما پایتختنشینان همیشه میرویم شمال؟! سئوالی که شاید هر کسی، جوابی برای آن داشته باشد، ولی اینبار بیائیم و این سئوال را از نگاه یک راهنمای گردشگری ببینیم، یاد استادمان مرحوم "محمد علی اینانلو" بخیر، خدا او را رحمت کند، همیشه لقلقه زبانش بود؛ میگفت: «گردشگری و سفر ما ایرانیها "باجناقی" است!- هر وقت دلمان میخواهد باجناق را صدا میکنیم و وسایل و پیکنیک را بر میداریم میرویم مثلاً سفر».
باز هم از مرد طبیعت، نکته ای که به یادگار مانده، وام میگیرم؛ مرد صدا مخملی طبیعت همیشه در کلاسها و مستندهای خود یک شعار معروف داشت: «ایران جهانی در یک مرز». او معتقد بود جهان را باید با ایرانگردی آغاز کنی - زیرا ایران و طبیعت و جاذبههایش به وسعت یک جهان است؛ و امروز هم شاگردان همان استاد پیشنهادی میکنند، مبنی بر اینکه «ایرانگردی را از تهرانگردی» شروع کنید.
«تهران مگه جای داره؟!» قبل از کلنجار رفتن با این سئوال؛ سریع پاسخ میشنوی "بله" - تهران که آن را تهَ ران - یا طهران و یا بهزان و حتی مهران (نام بخشی از تهران) نیز گفتهاند، پایتختیست که از سال (1209 ق - 1795 م) شاهان قجر آن را بنا نهادند، کما اینکه حضور این قوم ترک زبان، به طور طبیعی فرهنگ آنان را نیز به تهران سرازیر کرده است.
حال در تهران کجا برویم؟ شاید تهرانشینی که خستگی و کوفتگی روز خود را تا شب در خیابانهای پرازدحام با "دشنامی" نثار تهران میکند، نمیداند «تهرانی» که آن را با شلوغی و آلودگی میشناسد، زمانی «طهرانی» بود با چنارستانهای معروف و با باغهای عطر، رنگ، و آب... پس این «طهران» کجاست؟
سفر در تهران هم همتی میخواهد، «طهران» قدیم چند موزه و نگارخانه نیست، «طهران» در دل «تهران» جای دارد که اگر با یک راهنمای گردشگری تهرانگرد؛ همراه شوی، تو را به جای خواهد برد که اگر لحظه ای چشمانت را ببندی و باز کنی، باور نکنی اینجا «تهران» است.
اگر اهل شکم باشی که هستی! «طهرانی» مییابی که مزه «دیزی» آن را با پل زدن در گذر تاریخ، در سفره خانهای در بازارچه عودلاجان با قدمتی 260 ساله نوش جان خواهی کرد.
حال اگر اهل دل هم باشی، گذرت به «باارزشترین چهاردیواری جهان» - «خانه مقدم» خواهد رسید که به غیر از صدها جلوه زیبایی از معماری، اشیای عتیقه، تابلوهای نفیس، پنجرههای زیبای اُرسی، اندرونی و بیرونیهای جاهطلبانه که با آثاری از ستونهای کاخها و حوضچههای شاهانه تزئین شده است، یکی از بهترین فضاها برای گرفتن عکسهای سلفی به شمار میآید.
امکان ندارد بر روی سنگ فرش باارزشترین چهاردیواری جهان گام برداری و عکسی به یادگار از دوران «طهران» شکار نکنی، زوجهای که در فُرمهای آغوشی و تکیه بر دیوار، ایوانها و حوض گرانترین خانه جهان، ساعاتی را در باغ زیبای درختهای ارغوانیاش خوش میگذرانند.
جلوههای «طهران» قدیم و معرفی گذرها، بناها، کافهها، موزهها و خانههای قدیمی اش با یک یادداشت سیرت نمیکند، باید به خیابان بزنی و با عشق؛ «تهرانگردی» کنی و «تهران» را دوست بداری و این بار کوچهها و خیابانهایش را از محله سنگلج تا لاله زار با نگاه «طهران» ببینی.
انتهای پیام/