به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا, شهید محمد شهسواری در تاریخ سوم اسفند ماه 1334 در قریه شیخ آباد کهنوج به دنیا آمد.در سه سالگی پدر خود را از دست داد و در یتیمی دوران ابتدایی را در مدرسه پهلوی سابق آغاز کرد. او با حافظه کم نظیری که داشت با بهترین معدلها تا سال ششم ادامه تحصیل داد. به علت نبود مدرسه مقاطع بالاتر در کهنوج از ادامه تحصیل باز ماند و برای تأمین مخارج زندگی خانواده به جزیره کیش رفت و برای درآمد هزینه های زندگیگرمای طاقت فرسای جنوب را تحمل کرد و بعد از سه سال تلاش در جزیره کیش به کهنوج بازگشت و در اداره راهسازی بین کهنوج و جیرفت مشغول به کار شد.
با شروع جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی به جبهه اعزام شد و برای اولین بار در عملیات بیت المقدس شرکت کرد. شهادت فرمانده رشید «میثم افغانی» که با او نسبت فامیلی داشت, محمد را بیشتر شیفته جهاد و شهادت کرد و چند بار دیگر نیز به جبهه اعزام شد.
او در 22 اسفند سال 66 در شرق دجله به اسارت نیروهای بعثی درآمد و اسارات و شکنجه های سربازان رژیم بعث را تحمل کرد. محمد بزرگی روح خود را با دستان بسته در حالیکه اسیر دشمن بود با فریاد «الله اکبر خمینی رهبر»، «مرگ بر صدام ضد اسلام» به نمایش گذاشت و فریادش در تاریخ ماندگار شد. او سرانجام در اول شهریور سال 69 به همراه سایر پرستوهای عاشق به میهن اسلامی بازگشت.
شهید شهسواری پس از بازگشت به ایران نیز به فعالیت های خود برای دفاع و خدمت به انقلاب اسلامی مشغول شد و در 20 آذر سال 75 که برای ماموریت راهی زاهدان شده بود, خودرویش توسط افراد ناشناس از مسیر منحرف شده و در نهایت واژگون میشود و به فیض شهادت نائل می شود.
رهبر معظم انقلاب سال 84 در سفری که به جیرفت داشتند درخصوص شهید محمد شهسواری فرمودند:« سرافرازی و سربلندی، بسته به تلاش و کار و مجاهدت است. یکی مثل شهید محمد شهسواری - آزادهی سرافراز جیرفتی - به یک چهرهی ماندگار در کشور تبدیل میشود؛ نه به خاطر اینکه وابستهی به یک قشر برتر است؛ نه، او یک رعیتزاده و یک جوان برخاستهی از قشرهای پایین اجتماع است؛ اما آگاهی و شجاعت او، او را در چشم مردم ایران عزیز میکند.
آن روزی که ماها پای تلویزیون نشسته بودیم و دیدیم این جوان در چنگ دژخیمان رژیم بعثی صدام و زیر شلاق و تازیانهی آنها فریاد میزند: «مرگ بر صدام، ضد اسلام»، نمیدانستیم ایشان جیرفتی است؛ نه اسمی از او شنیده بودیم و نه خصوصیتی از او میدانستیم؛ اما همهی وجود ما غرق تعظیم و تجلیل از این جوان آزاده شد. بعد هم بحمدالله به میان مردم و کشور ما برگشت؛ امروز هم به عنوان یک شهید نامدار و نامآور در میان ملت ما مشهور است. بنابراین در نظام جمهوری اسلامی، تعیینکنندهی رتبهی انسانها، ارزشهایمعنوی است؛ «انّ اکرمکم عندالله اتقیکم».
انتهای پیام/