به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا امام حسن عسکری در سال 232 ه.ق. در مدینه و یا بهنقلی در سامرا دیده به جهان گشود. ایشان در زمانی که کودک بودند، پدرشان امام هادی(ع) بهاجبار به عراق فراخوانده شدند و در سامرا، پایتخت آن روز عباسیان، تحت محافظت شدید قرار گرفت. در این سفر امام عسکری(ع) نیز همراه پدر بود. این مسائل همگی نشان از جوّ خفقانی است که در آن زمان حکومت عباسیان علیه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) اعمال کرده بودند؛ ضمن اینکه همزمان با دوره امامت امام عسکری(ع) سه خلیفه عباسی بهنامهای معتز، مهتدی و معتمد عباسی حکومت میکردند.
آیتالله بهجت رحمة الله علیه در بخشی از بیانات خود درباره اوضاع سیاسی دوران امام حسن عسکری(ع) و اختناقی که علیه حضرت وجود داشت، گفت: «مصیبت امام حسن عسکری سلام اللّه علیه، خیال میکنم که خیلیخیلی شدیدتر بود از مصائب آباء مطهّرینش علیهم السّلام، بهجهت اینکه دید و رسید به آنچه که حضرت رسول صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرموده بود که «غیبت میکند، تا پر بشود زمین از ظلم و جور، بعد ظهور میکند»؛ دید که وقتش شده است، چقدر بر او این مطلب سخت بود ... حتی به سرداب خانهاش رفتند که محل عبادتش بود که او را بگیرند و بکشند چون میدانستند بیعت نخواهد کرد. رفتند و او هم فرار کرد و در آب مصلای خودش را پهن کرد و مشغول عبادت شد، مثل اینکه در همین سرداب مشغول عبادت بود ... میگوید آبای من با حکومتهای فاسده بیعت کردند و من مأمور به بیعت نیستم؛ به این جهت یا باید کشته شوم و یا از نظر شما غایب شوم...».
ادامه سخنان آیتالله بهجت از فیلم زیر قابل مشاهده است.
انتهای پیام/*