غزال بهمنی یکی از تولیدکنندگان و طراحان مد و لباس در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران پویا با انتقاد از عدم حمایت مراکز ذیصلاح از فعالان عرصه تولید پوشاک و لباس گفت: چندی پیش طرحی ابتکاری را روی پارچه پشمی ایرانی اجرا کردم. در این طرح توپهای مخملی برجسته و ریزی با استفاده از دستگاه روی پارچه زده و به اصطلاح لمهکوبی شد. از منابع موثقی اطلاع دارم که مدتی بعد این پارچه توسط تولیدکنندگان ایرانی به چین برده شد و آنجا مورد استقبال تولیدکنندگان چینی قرار گرفت.
آنها طرح این پارچه را کپی زدند و در تیراژ بسیار بالایی برای کالکشن زمستانی خود استفاده کردند و حتی این لباسها را به اروپا هم صادر کردند. زمستانِ امسال شاهد استفاده از این پارچه در لباسهای زمستانی در سراسر جهان خواهیم بود. آنها این طرح را به اسم خودشان منتشر میکنند و من حتی نمیتوانم طراحی این پارچه توسط خودم را اثبات کنم. من این پارچه را با هزینه متری 20 هزار تومان چاپ کردم اما قطعاً لباسهایی که چینیها با این پارچه تولید کردند با قیمتی بسیار بالاتر فروخته میشود.
وی با تاکید بر ضرورت حمایت از طراحان داخلی مد و لباس گفت: طراح لباس ذهن هنری دارد و مرتب باید در فکر طراحی خلاقانه باشد اما زمانی که وارد عرصه تولید میشود باید بخشی از ذهنش را به دخل و خرج تولیدی اختصاص دهد و دیگر نمیتواند به نحو احسن طراحی کند.
تولیدکنندگان لباس در برخی از کشورهای خارجی طراح را به سطح شهر و میان مردم میفرستند تا سلایق پوشش مردم را رصد کند. کشورهایی مثل ترکیه حتی برندهای درجه سومشان هم طراحان خوبی را در اختیار دارند و پشت هر طرحِ لباس آنها یک تفکر وجود دارد.
وی با اشاره به این که تولید انبوه لباس در کارگاههای کوچک به دلیل وجود برخی مشکلات امکان پذیر نیست، گفت: برخی از فروشندگان تقاضای تولید انبوه برخی از طرحهای لباس را دارند اما طراحان به دلیل محدودیتهایی امکان تامین نیاز آنان را ندارند.
بهمنی گفت: فعالیتهای زیرزمینی در زمینه طراحی و تولید لباس به صنعت مد ضربه میزند . این گروه از لباسها کیفیت بسیار پایینی دارند و اصلاً آستر و درز ندارند. تولید برخی از لباسها یکی از عوامل ترویج خرده فرهنگهای مبتذل وارداتی است.
بهمنی افزود: در عرصه مد و لباس هیچ حلقه مفقودهای وجود ندارد. مشکل آنجاست که تولیدکننده به تولید لباس بدون وجود طراح عادت کرده و فروش خوبی هم دارد. تولیدکنندگان و طراحان هر دو باید رویکرد خود را تعدیل کنند و با هم به توافق برسند. طراح باید در محیط تولید حضور داشته باشد تا با مشکلات عرصه تولید آشنا شود. تولیدکننده هم قانوناً موظف به استخدام طراح ایرانی باشد. در حال حاضر برندهای مطرحِ تولید لباس در کشور به استخدام طراح خارجی افتخار میکنند. به نظر من آنها اصلاً برند ایرانی نیستند. آنها کار افتخارآمیزی انجام نمیدهند، چراکه صرفاً یک کار اقتصادی و با سود قطعی انجام میدهند و متحمل هیچ ریسکی نمیشوند.
گزارش تصویری از کارگاه تولید لباس با مدیریت غزال بهمنی را مشاهده میکنید: