به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، یکی ازگذرهای قدیمی اصفهان خیابان "پشت مطبخ" است این خیابان از جنوب غربی میدان نقش جهان منشعب شده و در خیابان استانداری قرار گرفته است.
اینکه چرا خیابان "پشت مطبخ" نامگذاری شده را باید در تاریخ جستجو کرد، در کتابهای تاریخی آمده که در زمان صفویه محل فعلی خیابان استانداری محل عمارات معروف به "محل دولت" یا "دولت خانه "بوده است که شامل قصرهای زیادی بوده که اکنون بسیاری از آنها به مرور زمان تخریب و جز نامی از آنها بر جای نمانده است.
پشت مطبخ محل و نام خیابانی است که از عصر صفوی به همین نام خوانده میشد و احتمالاً محلی بوده که در پشت مطبخ (یا آشپزخانه) واقع بوده است.
در طرف شرق میدان نقش جهان 6 دروازه وجود دارد که یکی مایل به جنوب آن که میرود به جایی که به پشت مطبخ معروف است در نزدیکی پشت مطبخ حمامی معروف به حمام خواجه از زمان صفویه بوده که در محلهای از محله دولت که مشهور به پشت مطبخ است واقع شده و در جنب عمارت دولتی بود.
در تاریخ اصفهان آمده: طرف جنوبی خیابان خورشید که مبانی پشت مطبخ و حمام اندرونی خدمه صفویه بود، بیشتر عمارت ملتی کردهاند و بازارچهای مغربی نزدیک به سمت جنوبی طویله خورشید بر دو گوشه مغربی و جنوبی میدان که راهی برای چهار باغ کهنه باز بود.
ظاهرا کاخ عالی قاپو با این مطبخ ارتباط داشته در معرفی این کاخ گفته شده که عالی قاپو دارای 5 در ورودی بوده که مهمترین آنها به نام عالیقاپو، مشرف به میدان امام است و سایر درها عبارت بودند از: در چهار حوض در قسمت شمال، در شاهی مشرف به دروازه شهر (معروف به دروازه دولت) در مغرب، در حرمسرا و در جبهخانه که موسوم به "در مطبخ" بوده است.
شاردن از غذاهای ایرانی چه گفته؟
اما حالا که صحبت از مطبخ و دوران صفوی شد بد نیست که به غذا خوردن ایرانیان در دوران صفوی نیز اشاره شود، شاردن در این باره میگوید درِ خانه ایرانیان هنگام صرف ناهار یا شام به روی همگان باز است، نه تنها همه کسانی که در خانهاند از غذا سهم دارند بلکه نوکرانی که بیرون منزل اسب سواری را نگه میدارند یا کسانی که در آن هنگام به طور غیرمترقب وارد خانه میشوند به خوشرویی و گرمی پذیرایی میشوند چون ایرانیان به طبع کم غذا میخورند، هرچند نفر که که بیگاه مهمان بر آنها وارد شوند بینصیب نمیمانند ایرانیان در فضیلت مهمان نوازی حکایتها میدانند.
این سیاح در بخش دیگری از کتاب خود گفته در دوران صفویه بسیاری از مردم عادی به دلیل کمبود هیزم در خانه آشپزخانه نداشتند و از آشپزخانههای عمومی شهر استفاده میکردند. هر کدام از این آشپزخانهها در واقع دکانهایی بودند که در مقابلشان چند دیگ بزرگ بود و هر دکه یک نوع غذا را طبخ میکرد و فضایی در آنها وجود داشت که تخت گذاشته بودند و مردم برای خوردن غذا که قیمت آن هم زیاد نمیشد، روی این تختها مینشستند.
انتهای پیام/ ز