به گزارش خبرگزاری تسنیم، هادی شریفی در یادداشتی نوشت:
"منافقان همانها هستند که پیوسته انتظار میکشند و مراقب شما هستند؛ اگر فتح و پیروزی نصیب شما گردد، میگویند: مگر ما با شما نبودیم؟ (پس ما نیز در افتخارات و غنایم شریکیم!) «و اگر بهرهای نصیب کافران گردد، به آنان میگویند: مگر ما شما را به مبارزه و عدم تسلیم در برابر مؤمنان، تشویق نمیکردیم؟ (پس با شما شریک خواهیم بود!)» خداوند در روز رستاخیز، میان شما داوری میکند؛ و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطی نداده است." سوره نساء آیه141 ترجمه آیت الله مکارم شیرازی
رفتارشناسی بخش عمده ای از صاحبان تئوری "دوراهی جنگ وصلح" در ایران در سالهای اخیر نشان از یک سردرگمی ظاهری بیرونی و یک هماهنگی درونی با اهداف کشورهای طرف تخاصم دارد. جماعتی که مدام رسانه هایی تاسیس می کنند که نهایتا در پیشبرد اهداف دشمن موثر واقع می شود، به بهانه های مختلفِ بنی اسرائیلی ارکان حاکمیتی را زیر سوال می برند و اگر بتوانند یاجوج و ماجوج وار به خیابانها سرازیر می شوند و بعد هم نهایتا خود را درمیان جملاتی قانونمدارانه و مردم محور پنهان و با حماسه تَکرار، نیروهای ناکارآمد و یا نفوذی خود را درون بدنه حاکمیت تزریق می کنند و سیستم مدیریتی کشور را به سوی یک سیستم ناکارآمد پیش می برند تا ضعف مدیریت داخلی را تشدید و با رسانه های خود قوای خارجی را تقویت کنند.
این وضعیت حکایت از یک قوه به اصطلاح عاقله و به ظاهر پنهانی دارد که روزنامه نگاران و سیاستمدارانی را پرورش می دهد تا مدام یک خط واحد در جهت اهداف خود و نهایتا کشورهای متخاصم را پیش بگیرد و تریبون و قوای آنها در داخل باشد و نهایتا همان قشری که "امضای کری تضمین است"، "اینک بدون تحریم" و "صبح بدون تحریم" را بعد از برجام برجسته می کرد و بعدا اعتراف کرد بزرگنمایی هایی کاذب در این زمینه داشته تا مخاطب خود را اغوا کند، امروز سازِ دوقطبی "جنگ وصلح" می زند تا با برجسته سازی آن، هم تنور جنگ را داغ کند و هم تنور مذاکره با دشمن را؛ و بگوید دو راه بیشتر نداریم یا مذاکره، سازش و تسلیم و یا جنگ خانمان برانداز و گسترده؛ و بجای اینکه تاکید خود را در این جنگ روی نیروهای داخلی بگذارد، روی ناوهای دشمن می گذارد تا این مفهوم را عمیق تر در ذهن مخاطب جای کند. و نهایتا همان خط فکری که می گفت چاره ای جز برجام نیست و برجام حلال تمام مشکلات است و نهایتا کشور را پای قراردادی نشاند که جزء لاینفک عهدنامه های خسارت بار کتب تاریخی کشورمان خواهد بود، اینک در تلاش است، تَکرارِ برگ خسارت بار دیگری به آن باشد.
انتهای پیام/