به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم, بحث خصوصیسازی استقلال و پرسپولیس یکی از تکراریترین موضوعات سالهای اخیر فوتبال, ورزش و اقتصاد ایران بوده است. موضوعی که در سال 93 و 94 حتی تا پای قیمتگذاری و مزایده هم پیش رفت, اما به سرانجام نرسید. با روی کار آمدن مسعود سلطانیفر به عنوان وزیر ورزش و جوانان یک بار دیگر تصمیم بر واگذاری این دو باشگاه -البته با شیوهای جدید- گرفته شد. از مواضع و صحبتهای وزیر در ابتدا اینطور برداشت میشد که عزمی جدی برای این کارِ سخت جزم شده, تا حدی که بارها سلطانیفر با اعلام تاریخ, خصوصیسازی را قطعی قلمداد میکرد.
سلطانیفر در تاریخ 27 آذرماه سال 97 رسماً اعلام کرد که واگذاری پرسپولیس و استقلال در جلسه هیئت دولت به تصویب هیئت وزیران رسیده و سازمان خصوصیسازی موظف است کار ارزیابی، کارشناسی و بررسیهای مختلف در این رابطه را آغاز کند. (لینک مطلب)
در ادامه از سوی مجلس شورای اسلامی در بودجه سال 98 تصویب شد که واگذاری این دو باشگاه با کشف قیمت در فرابورس تا پایان شهریورماه سال 98 انجام گیرد و پس از آن 51 درصد از سهام دو باشگاه به صورت بلوکی و مابقی آن به صورت سهامی عام عرضه شود. (لینک مطلب) از زمان اعلام این خبر در اواخر سال 97 با توجه به عقبهای که وجود داشت, میشد حدس زد که فراهم کردن سازوکار خصوصیسازی این باشگاهها و به ثمر رساندنش در 7-6 ماه امکانپذیر نخواهد بود.
با این وجود و البته با بدهی چند صد میلیاردی این باشگاهها, قیمت پایه برای خرید هر یک از آنها از سوی وزارت ورزش 500 میلیارد تومان اعلام و در ادامه این مبلغ توسط سازمان خصوصیسازی تائید شد. (لینک مطلب) همانقدر که خصوصیسازی فرزندخواندههای وزارت ورزش به این سرعت و جدیت غیر قابل باور به نظر میرسید, فراهم شدن سازوکار واگذاری سهام باشگاهها در فرابورس نیز با توجه به قوانین سفت و سختی که در این حوزه وجود دارد, غیر ممکن به نظر میرسید اما کماکان وزارت ورزش و شخص وزیر روی این موضوع پافشاری داشت.
حرف و حدیثها دوباره بر سر خصوصیسازی داغ و نامهایی از متقاضیان خرید از شخص گرفته تا شرکت و کارخانه بر سر زبانها افتاد اما در نهایت میرعلیاشرف عبدالله پوری حسینی, رئیس وقت سازمان خصوصیسازی در مصاحبه با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در تیرماه سال 98, آب پاکی را روی دست وزیر ریخت. او اعلام کرد که صورتهای مالی پرسپولیس و استقلال دارای ابهامات زیادی است و باشگاهها فاقد شرایط واگذاری در فرابورس هستند, بنابراین خصوصیسازی تا شهریورماه که هیچ تا پایان سال هم بعید است. (لینک مطلب)
بعد از اعلام این خبر مایوس کننده، سخنگوی دولت این بار به میدان آمد و تاکید کرد که برای واگذاری باشگاههای بزرگ مانند استقلال و پرسپولیس نمیتوانیم مانند یک شرکت تجاری برخورد کنیم و به نوعی خواستار اقداماتی برای سهولت در این امر شد. (لینک مطلب) این در حالی است که علاوه بر وزیر ورزش، رئیس جمهور و مجموعه دولت نیز با خصوصیسازی این باشگاهها در ابتدا موافقت کرده بودند.
رئیس سازمان خصوصیسازی اما در مردادماه از سمتش استعفا کرد و چندی بعد به دلیل اتهام اخلال در نظام اقتصادی کشور و ابهاماتی که در واگذاری برخی شرکتها (طبق اعلام رسانهها) به وجود آمده بود, بازداشت شد و پایان تابستان که آخرین مهلت خصوصیسازی استقلال و پرسولیس بود را به چشم ندید. با این حال در نهایت پیشبینی حرف پوریحسینی در این رابطه درست از آب درآمد و دستگاههای درگیر این موضوع و کارشناسان اجرایی اعلام کردند که واگذاری دو باشگاه با این شیوه که در بند (هـ) تبصره 2 قانون بودجه لحاظ شده است, تا شهریورماه امکانپذیر نیست. این یعنی عزمی که برای خصوصیسازی استقلال و پرسپولیس جزم شده بود, یک بار دیگر به شکست منتهی شده و نمیتوان روی آن حساب باز کرد.
در این رابطه وزیر ورزش در شهریورماه ضمن تاکید به اهمیت خصوصیسازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس اعلام کرد: مصمم هستیم که این واگذاری تا پایان سال صورت گیرد! (لینک مطلب) اظهارنظری که نشان میدهد قرار است باز هم با این یک جمله تنور واگذاری و جدال موافقان و مخالفان آن داغ شود.
از سوی سلطانیفر یک بار دیگر برای پیگیری واگذاری استقلال و پرسپولیس مسئول جدید انتخاب شده است. قرار است این بار جمشید تقیزاده -بعد از تلاشهای بی فرجامی که افراد گذشته در این سمت داشتهاند- با مسئولیت معاونت حقوقی، پارلمانی و امور استانها به دنبال تحقق خصوصیسازی غولهای فوتبال ایران باشد.
همه این تقلا کردنها برای خصوصیسازی دو تیم پرطرفدار و مردمی در حالی است که این کار از سال 1388 با مصوبه مجلس در دستور کار قرار گرفته و حالا با گذشت 10 سال هنوز هیچ پیشرفتی نداشته است. در این مدت دستاندرکاران زیادی برای خصوصیسازی سرخابیها آمده و رفتهاند اما خصوصیسازی انجام نشده که نشده است! در وزارتخانه, مجلس, سازمان خصوصیسازی و باشگاهها افراد زیادی به دنبال این کار بودهاند اما به نظر میرسد بعد از گذشت یک دهه حالا خیلیها میدانند که با شرایط فعلی این کار انجام شدنی نیست.
همه بخشهای درگیر این ماجرا -با بیان حتی «مصمم بودن»- به نوعی در اذهان به «نشدنی بودنش» فکر میکنند. وزارت ورزشیها اما به نظر میرسد به این بهانه که مدتی افکار را معطوف به خصوصیسازی استقلال و پرسپولیس کنند و در این بین تلاش خود را به رخ بکشند, همچنان بدون اصلاح ساختار و فراهم کردن زیرساختهای این اتفاق مهم, فقط به دنبال اجرای آن هستند تا نام خود را در دوره وزارت مسعود سلطانیفر به عنوان یک شکننده طلسم مطرح کنند, طلسمی به نام خصوصیسازی که باعث سرگرمی خیلیها و البته «سرکار» رفتن خیلیهای دیگر شده است. خصوصیسازی پرسپولیس و استقلال شاید برای عدهای نان نداشته باشد اما برای افرادی که به دنبال بازیهای انتخاباتی هستند، آب دارد. به هر حال هر چه به انتخابات نزدیک میشویم «کلید» واژههایی مثل خصوصیسازی پرسپولیس و استقلال کاربرد بیشتری پیدا میکند تا به زعم خودشان قفل واگذاری این باشگاهها باز شود.
گزارش: علی عابدیان
انتهای پیام/