به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، این روزها رئیس انجمن بازیگران سینما است و بسیاری از پیشکسوتان از او انتظار دارند جلوی سفارشیکاری و رفتارهای غیرهنری برخی از تهیهکنندگان را بگیرد. خودش را آرام آرام میتوانیم جزو پیشکسوتان سینما و تلویزیون بنامیم؛ علاقه زیادی به بازگشت به کارهای کلاسیک نمایشی در صحنه تئاتر دارد و منتظر است سریال جدیدش "87 متر" تلویزیون به پایان برسد و با فراغت از آن کار هم به پیشنهادهای سینمایی و هم به حضورش در تئاتر بیندیشد.
علی دهکردی را بیشتر با آن نوستالژی قدیمی و خاطرانگیزش "از کرخه تا راین" میشناسند اما او "روز شیطان" بهروز افخمی، "شیخ مفید" فریبزر صالح، "خلبان" جمال شورجه، "اخراجیها 3" مسعود ده نمکی، "تاکسی نارنجی" ابراهیم وحیدزاده، "تلفن همراه رئیسجمهور" را در کارنامهاش دارد. و در تلویزیون سریال "مزد ترس"، "مهر و ماه"، "عشق گمشده"، "آخرین گناه"، "ملکوت"، "پردهنشین"، "جلالالدین"، "میکائیل" هم به یادگار گذاشته و شاید بعد از "کرخه تا راین"، نقش آیتالله طالقانی را در "معمای شاه" یکی از نوستالژیهای این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون باشد.
علی دهکردی در پاسخ به این سؤال که چرا پیشکسوتان و قدیمیهای تلویزیون و سینما آنقدر بیکارند و مشکل مالی و حتی درمانی و پزشکی دارند به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: من خودم هم به عنوان بازیگر و رئیس انجمن بازیگران سینما از این شرایط و فضایی که برای این کاربلدهای قدیمی ما بوجود آمده شاکیام! همه هنرمندانی که در فعالیتهای صنفی تلاش میکنند متأسفیم که شرایط معیشتی و رفاهی هنرمندان ما در شرایط نامناسبی قرار دارد. دلیل آن عدم وجود قوانین اصلی در ارتباط با وضعیت شغلی بازیگران است؛ و مربوط به خانه تئاتر و خانه سینما هم نمیشود؛ اینها نهادهاییاند که با ظرفیتهای مالی کم هستند.
وی افزود: متأسفانه در طول این سالها هیچ قانون حمایتی از هنرمندان در کشورمان تصویب نشده است. اشکال اساسی و اصلی این است که ما به شکل زیربنایی در بدنه حاکمیت به این موضوع نپرداختهایم و خلأ قوانین حمایتی از هنرمندان تئاتر، سینما و هنرهای تجسمی احساس میشود. مگرنه نهادهای کوچکی مثل انجمن بازیگران و صنوف، نه توان مالی و نه قدرت اجرایی بالایی دارند.؛ ما فقط توان حمایت معنوی از همکارانمان داریم.
دهکردی در خصوص اینکه چرا تهیهکنندگان آنقدر با این اقشار غیرهنری و صرفاً تجاری برخورد میکنند، به آنها نقش نمیدهند و افسرده شدهاند، افزود: متأسفانه این نوع مسائل وجود دارد؛ اما نمیخواهم خیلی از زاویه بدبینی یا اتهامزنی به این مسائل نگاه کنم؛ شرایط عمومی کشورمان در بحث اقتصادی در شرایط بحرانی قرار دارد و همه گرفتار معیشت، تنگدستی و مشکلات عمومی زندگیشان هستند. واقعاً در این روزگار نمیتوان انتظار داشت تهیهکنندگان همه به فکر دوران رفاه و آرامش این بازیگران باشند؛ از طرفی تلویزیون و سینما هم با تولیدات کم و کاهش تولید مواجهند! اما شاید اینجا تهیهکنندگان کاربلد قدیمیمان بتوانند امکانی را فراهم کنند از پیشکسوتان و قدیمیها و خانهنشینهایمان یاد شود.
وی در پاسخ به این سؤال که کمکاری یکسری از بازیگران قدیمی و کاربلد باعث شده تا بازار حضور نابازیگران و اصطلاحاً سفارشیها رونق پیدا کند، افزود: من خیلی از این زاویه نگاه نمیکنم و باید موردی و مصداقی حرف بزنیم؛ به لحاظ فنی به این موارد قائل نیستم؛ برای اینکه فکر میکنم مشکل اصلی این است تولید پایین آمده است. وقتی تعداد محدودی فیلم ساخته میشود تهیهکنندگان هم ترجیح میدهند یا چهرههایی بگذارند از نظر اقبال عمومی مورد توجه مردم و جامعه قرار بگیرد و بازگشت سرمایه هم رقم بخورد؛ یا توان مالی ندارند ترجیح میدهند از هنرپیشههای ناشناخته، تئاتری حرفهای و یا هنرپیشههای تازهکار استفاده کنند. در نگاه ریشهای نمیتوانیم بگوییم معضل ما این است که ارتباطات است و سفارشی رفتار میشود بلکه در همه دنیا حق هر کارگردان و تهیهکنندهای است که نیروهای دلخواه خودش را انتخاب و از آنها استفاده کند.
رئیس انجمن بازیگران درباره خدمات این صنف سینمایی برای بازیگران تحت حمایتش، گفت: انجمن بازیگران مثل انجمنهای صنفی دیگر وظیفهاش حمایت صنفی و تشکیلاتی است رسیدگی به اموری مثل بیمه و مالیات اعضاء؛ اما به هر حال ما همواره در تلاشیم برای پیدا کردن شرایط رفاهی و امکانات رفاهی و جزو برنامههایمان است اما بسیاری از گامها که نیاز مالی فراوانی دارد در توان و بضاعت این صنف نیست. الان حدود 500 نفر عضو داریم و در حال افزایش اعضاء هستیم. واقعیت این است انجمنهای صنفی، خیریهای و حمایتی فقط رفاهی نیستند و اصلاً توانی ندارند.
وی با اشاره به اینکه از هر راه و روشی استفاده میکنیم شرایط رفاهی اعضای انجمن صنفی بازیگران فراهم شود اما شرایط اقتصادی اجازه نمیدهد، خاطرنشان کرد: تمام توان مالی انجمن عبارتست از حق عضویتی که از اعضایش میگیرد و پاسخگوی کارهای اداری، کاغذ و امورات دفتری هم نمیشود؛ چرا که مقدار حق عضویت آنقدر ناچیز و پایین است. به خاطر همین انجمنها بیشتر از هرچیزی شرایط صنفی حرفهای بازیگران را از نظر شغلی پوشش میدهند نه از نظر رفاهی بلکه در همه صنوف بدون استثنا در تلاشند راهها و روشهایی را پیدا کنند که امکانات رفاهی بگیرند اما شرایط اقتصادی فراهم نیست.
او در خصوص سریال "87 متر" که یکی از بازیگران نقش اصلی آن است به خبرنگار تسنیم گفت: بیش از دو سال است که بازیگر سریال "87 متر" شبکه یک سیما هستم که کیانوش عیاری آن را کارگردانی میکند. بعد از چندین بار توقف حالا در ماههای پایانی تصویربرداری آن قرار داریم امیدواریم با آرامش کار به پایان برسد. من نقش آقای پور دورانی را بازی میکنم؛ کسی که با خانوادهاش آپارتمان "87 متری" میخرد.
دهکردی درباره زمان پخش و پایان رسیدن این سریال تلویزیونی، گفت: مخاطب با دیدن این سریال غافلگیر میشود و امیدوارم مدیران سازمان صداوسیما از نظر حمایت مالی، در کنار ما باشند تا سریال "87 متر" به پایان راه برسد و هرچه زودتر آماده پخش شود.
وی در خاتمه افزود: جزو اخلاق شخصی هنریام است که کار در کار نمیپذیرم؛ پیشنهاداتی داشتهام و بعد از سریال "87 متر" به آنها فکر میکنم. اما بسیار دوست دارم در سال آینده نمایشنامهای کلاسیک روی صحنه تئاتر ببرم؛ علاقه شخصیام به تئاتر خصوصاً نمایشنامههای کلاسیک است.
انتهای پیام/