خبرگزاری تسنیم؛ میلاد مرجانی:
آمبولانس آژیرکشان از جنوب خیابان جمالزاده آمد و تقاطع بلوار کشاورز توقف کرد. بر روی شیشه خودرو عبارتی درج شده بود که توجهم را جلب کرد؛ "موقوفه مرحومه زاهدی". برای منِ خبرنگار حوزه وقف، گزاره وقف موضوعی عادی بود اما این عبارت، جالب به نظر میآمد شاید برای شما نیز جالب باشد.
همانطور که میدانید بیشتر واقفان در ایران برای پاسداشت شعائر دینی و نشر معارف اسلامی مانند برگزاری مراسم جشن، سوگواری، ساخت مساجد و تجهیز آنها، ساخت تکایا و حسینیهها و چاپ و نشر قرآنکریم و غیره، اموال خود را وقف میکنند.
با نیمنگاه به وقفهایی که در طول سالهای مختلف از سوی واقفان نیکاندیش شده، خواهید دید که بیش از نیمی از موقوفات کشور در جهت عمل به آیه کریمه «وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ» وقف مصارف مختلف فرهنگی شدهاند که هدف از آنها تعظیم شعائر الهی، احیای احکام و معارف دینی و توسعه باورها و سنتهای حسنه مذهبی است اما اینبار موقوفهای جلوی چشمانم قرار داشت که عوائد آن جان مردم را نجات میداد.
چه قصد غربتی بالاتر از آنکه عزیز خانوادهای را از مرگ نجات بدهی. یاد عبارت مرحوم محقق حلّی فتادم که گفته: «الوقف عقد ثمرة تحبیسالاصل و اطلاقالمنفه»؛ یعنی وقـف عقدی است که ثمره آن حبس کردن اصل و رها کردن منفعـت است. منفعتی که هیچگاه به پایان نخواهد رسید و ثمن آن قابل شمارش نیست.
همه ما می دانیم که "مرگ حق است و زندگی فانی"، روزانه هزاران نفر در جهان از دنیا میروند و خود نیز از سرنوشت خویش حتی برای چند دقیقه بعد بیخبریم و دیر یا زود، خواسته و ناخواسته ناچاریم خود را تسلیم مرگ کنیم. برای ما مسلمانان که مرگ پایان راهمان نیست و دنیا مزرعهای برای آخرت است، خوشا به حال آنانکه زندگی خود را صرف ایجاد اعمال نیک کنند تا پس از مرگشان نیز خیرات و برکات شامل حالشان شود. "زندگی فاصله کوتاهی است، لحظهها را دریاب، زندگی حادثه زیبایی است".
مرحومه خانم زاهدی را بیشتر بشناسید:
مرحومه خانم فاطمه زاهدی درسال 1291 در تهران دیده به جهان گشود. پس از طی دوران تحصیل در دبیرستان و به لحاظ علاقهای که در زمینه بیماریهای زنان و زایمان داشته است، به ادامه تحصیل در رشته بیماریهای زنان و زایمان میپردازد. مدتها عمر خویش را صرف خدمت به بیماران و زدودن آلام دردمندان جامعه سپری میکند.
از زندگی زناشویی و خانوادگی آن مرحوم، اطلاع دقیقی دردست نیست امّا نیت خیرخواهانه ایشان موجب شد قسمتی از اموال شخصی خود که عبارت است از دو دستگاه آپارتمان، هر یک به مساحت 106 مترمربع واقع در خیابان دکتر فاطمی و یک دستگاه آپارتمان به مساحت 100 مترمربع واقع در خیابان بلوار آفریقا را با هدف ایجاد خوابگاه دانشجویی برای دانشجویان دختر شهرستانی، پرداخت وام تحصیلی به دانشجویان دختر واجد شرایط، ایجاد کانون مشاوره دانشجویی دختران، ایجاد مرکز خدمات درمانی جهت خدمترسانی به کارکنان دانشگاه تهران و سایر اقشار جامعه، به دانشگاه تهران صلح کرد.
سرانجام این بانوی نیکوکار و خیراندیش در روز چهارشنبه هفدهم مهر 1381 دار فانی را وداع گفته و طبق وصیت نامبرده در جوار حرم حضرت معصومه (س) در قبرستان نو، به خاک سپرده میشود.
روحش شاد و نیت خیرش مستدام باد.
انتهای پیام/