به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز معضل مهم تلویزیون، تهیهکنندگانی است که کمتر به فکر معرفی بازیگران مستعد و سوژههای جذابند؛ چون به نظر میرسد تلویزیون در عرصه تهیهکنندگی آن نظارت همیشگی را ندارد. پیش از این تهیهکنندگان صاحبنامی در تلویزیون کار میکردند که آثار تلویزیونیشان گواه بر این نکته است. برخی تهیهکننده نیستند و صرف اسپانسر آوردن و امتیاز مالی به تهیهکنندگی سریال یا برنامهای در تلویزیون میرسند و یا تهیهکنندگانی که به دنبال انبوهسازی مینیسریالها و تلهفیلمهای تلویزیونیاند تا سریالهایی طولانیمدت و ثمربخش و ماندگار! انتقاد دیگر به مدیران قدیمی وارد است که حالا در کسوت تهیهکنندگی قرار میگیرند و پربینندهترین سریالها به آنها واگذار میشود.
با محمودرضا تخشید مدیر قدیمی تلویزیون و تهیهکننده امروز رفتیم؛ او پیش از این مدیرکل امور نمایش سیما، مدیر برنامههای نمایشی خانواده، مدیر گروه فیلم و سریال شبکه تهران، شبکه سه و مدیر دفتر نمایندگی صداوسیما در چین بوده است. البته تخشید، برنامههای گفتوگوی خانواده را تهیهکنندگی کرده و حالا خودش تهیهکننده سریال "وارش" شد. او در خصوص اینکه چرا سریالهای پربیننده را به کسانی میدهند که قبلاً در تلویزیون مدیر بودهاند به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: کسی که این انتقادها را میکند از روند انتخاب و فرآیند سریالسازی تلویزیون خبر ندارد؛ اینکه سازمان صداوسیما بیاید به تهیهکنندگی بگوید این سریال یا برنامه را بساز، اینچنین روند و رویهای نداریم. این تهیهکننده است که طرحش را میبرد و نویسنده، فیلمنامه و بقیه ارکان کار را کنار هم قرار میدهد تا نهایتاً به تولید برسند. وقتی کاری پربیننده میشود تهیهکننده، تهیهکننده است و اگر کاری به سرمنزل نمیرسد و مخاطب ندارد اینجا هم به ضعف تهیهکننده برمیگردد.
وی با اشاره به معضل امروز تلویزیون و حضور برخی از تهیهکنندگانی که تهیهکننده نیستند، تصریح کرد: امروز سیما با معضلی روبرو است که به تهیهکنندگانی که تهیهکننده نیستند برمیگردد. معمولاً برآمد کارهایشان، سریالهای کمتأثیر و کممخاطب است. یا مشکلاتی که برخی از هنرمندان و عوامل سریالها با تهیهکنندگان دارند که متعهد به پرداخت دستمزدها نیستند و برای تلویزیون هزینه درست میکنند. من خودم زمانیکه مدیر بودم براساس نتایج کار افراد، کار بعدی را به آنها میدادم. من فکر میکنم مهمترین موضوع این است؛ یعنی در وهله اول شما تحقیق کنید که به چه کسی کار را میسپارید. اگر آن اطلاعات لازم و تخصص و اشراف را دارد. فرض کنید کار را به آن تهیهکننده سپردید نتیجهای که دوست دارید چیست؟ آن نتیجه موردنظر به دست نیامد، محتوا و مخاطب نداشت، دیگر نباید به این تهیهکننده کار داد. یا باید سطح و رده آن را تغییر داد و ردههای (ج و د) به او سپرد. چرا "الف و ب" تهیه کنند؟ اولا باید روی افراد شناخت باشد و در وهله بعدی براساس عملکرد، کار بعدی را بدهند و این یک نقطه ضعفی است که وجود دارد.
تخشید خاطرنشان کرد: شما میبینید که تهیهکنندهای کار قبلیاش چندان رضایتبخش نبوده و هنوز آن کارش تمام نشده کارهای بعدی سپرده شده و آنها را جلو میبرد. شاید سوال کنید که اینجا مقصر کیست؟ قطعاً سیستم که باید به بازخورد کارها توجه کند؛ کاری بازخورد خوبی ندارد و خوب نبوده کنار گذاشته شود و اگر خوب و با کیفیت بود باید چند کار به او سپرد. این بررسی و نظارت وجود نداشته باشد و به نتایج کار افراد توجه نشود، برخی تهیهکنندگان هم به همان رویه و روال خودشان عمل میکنند و به محتوایی و مخاطبپسند شدن سریالها توجه نمیکنند. باید تهیهکنندگان بدانند که قوی و ضعیف شدن کارهایشان، کار بعدیشان را تضمین میکند. حتی این رویه برای تهیهکنندگان انگیزه هم میسازد که تهیهکننده بداند کارش ضعیف شده کار بعدی را ندارد حتماً تلاش میکند.
این مدیر قدیمی و تهیهکننده تلویزین درباره دنبالهسازی سریالها گفت: اینجا هم سیستم و مدیران تلویزیون باید کنترل و مدیریت لازم را داشته باشند. من به عنوان تهیهکننده، "وارش" را میسازم به نظرم بیننده داشته است و طرح بعدی را به سازمان صداوسیما تحویل میدهم؛ اگر این طرح جذابیت طرح اولیه را ندارد، اعلام کنند شرایط لازم را برای ساخت فصل دوم را ندارد. شاید روزی "وارش"2 را بسازیم اما باید ایده و فیلمنامه آنقدر قوی باشد که بدانیم مخاطب بینندهاش خواهد بود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: کار بعدیام فعلاً سریال تلویزیونی است اما هیچچیز درباره آن مشخص نیست؛ همهچیز منوط به طرحهایی است که چه زمانی تصویب شوند.
انتهای پیام/