به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، همزمان با به شهادت رسیدن میرزا محمد سلگی یکی از فرماندهان دلاور لشگر 32 انصارالحسین(ع) در سالهای دفاع مقدس، حمید حسام نویسنده کتاب "آب هرگز نمیمیرد" دلنوشتهای خطاب به راوی این کتاب نوشت.
به نام خدای شهیدان و برای نفس مطمئنه حاج میرزا
در روزهای خلوت خیابانها و سکوت دور از هیاهوی شهرها، عبور از نشئه دنیا و رسیدن به سر چشمه بقا، طعمی دارد از جنس طعم غریبی حضرت زهرا( س) که تو حاج میرزا، ای رفیق خوب خدا، دیشب آن را چشیدی.
انگار که 35سال با دو پای بریده و زخم پهلو و سرفه های شیمیایی مانده بودی که این نوع شهادت در سکوت را به ما نشان دهی. شهادت غریبانه و دفن شبانه و اصرار و تاکید برای نیامدن مردم یک شهر - که همواره متحدثان حسنت بودند- جگرم را در گلزار شهدای نهاوند سوزاند و ثانیه های خلوتم را پر از روضه کرد.
دیشب، هر کس پیامی فرستاد،برایش نوشتم: نمی دانی چقدر سخت است دفن شبانه و غریبانه مردی که آقا تمنای دیدنش را داشت.
آقا هنوز تو را ندیده بود و فقط حدیث میانداری ابوالفضل گونهات را در (آب هرگز نمیمیرد) خوانده بود فرمود: اگر برای من ممکن بود پا میشدم میرفتم به همدان برای دیدن این مرد.
این جمله را محسن مومنی برایم تلفنی گفت و من برای تو نقل قول کردم گفتی: با علی خوش لفظ بیا با هم برویم زیارت حاج حسین همدانی و از روح او استمداد بطلبیم.
آن روز در گلزار شهدا علی خوش زخم از شدت درد حتی نمی توانست روی مزار خم شود و همانجا ایستاد همان نقطه ای که یکسال بعد مزار خودش شد و تو با آن دو پای مصنوعی ات خم شدی و صورت چسباندی به سنگ مزار، ما دو نفر با گریه تو گریه میکردیم که میخواندی
ما تشنه یک جرعه سخاوت هستیم مشک تو هنوز آب دارد عباس
دیشب برای هزاران نفر که از خانه با اشک بدرقه ات کردند، شب سختی بود و شب راحتی بود برای تو که 35 سال پیش مخاطب ندای 《ارجعی الی ربک》 شدی و ماندی تا علم الهدی باشی در عصر دلتنگیها.
خداحافظ پهلوان ابولفضل مرام روز های رزم شلمچه و مجنون و فاو و مرصاد.حال که به سرچشمه بقا رسیدی سلام ما را به همه شهیدانی که خون قلبشان را نثار راه سیدالشهدا(ع) کردند برسان.سلام همه تشنگان یک جرعه سخاوت را. حمید حسام
انتهای پیام/742/ی