به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فیلم "ابلق" نرگس آبیار روز سوم جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. فیلمی که تقریباً با همان ترکیب بازیگران فیلم قبلی خود از جمله الناز شاکردوست و هوتن شکیبا جلوی دوربین برده است، البته در این فیلم سینمایی بهرام رادان، گلاره عباسی و مهران احمدی نیز حضور دارند.
فیلمی که گریمهای سختِ گیتی معینی و گلاره عباسی در نوع خودش قابل توجه بود؛ همچنین اضافه وزنی که دو بازیگر (هوتن شکیبا- گلاره عباسی) در طول نشست به آن اشاره کردند. هوتن شکیبا اولین سؤال نشست را پاسخ داد در روزی که همه بازیگران این فیلم در کاخ جشنواره حضور داشتند.
مشروح نشست را در ادامه بخوانید:
در ابتدای این نشست هوتن شکیبا به سؤال یکی از خبرنگاران پاسخ داد که آیا این همکاری مجدد با نرگس آبیار منجر به دریافت سیمرغ دیگری برای او میشود، گفت: نمیدانم این همکاری دوباره سیمرغ میآورد یا نه، اما فیلم رسالتی داشت که انجام داده امیدوارم خوب دیده و منصفانه قضاوت شود.
الناز شاکردوست هم به همین سوال پاسخ داد و اشاره کرد: گرفتن سیمرغ برای همه مهم است اما اینجا برای من این نکته حائز اهمیت بود که میخواستیم صدای یکسری از زنان باشیم که دستشان به جایی نمیرسد و اینکه تأثیری داشته باشیم بزرگترین جایزه برای من است.
در ادامه نرگس آبیار به دنبال انتقاد بسیاری از حاضرین در سالن به خاطر صدای نامناسب که باعث شد بسیاری از دیالوگها شنیده نشود، توضیح داد: این سالن، سالن خوبی نیست. ما که فیلمنامه را نوشته و اجرا کردیم گاهی دیالوگها را متوجه نمیشدیم. اگر دوره بعدی جشنواره اینجا برگزار شد امیدوارم این موضوع برطرف شود.
گلاره عباسی درباره نقش و گریم خاص خود، گفت: این نقش چالش زیادی برای من داشت. کار کردن با خانم آبیار همیشه خیلی جذاب است. برای من هم نقش متفاوتی بود چون از طبقهای متفاوت بود ما میخواستیم به شکلی این نقش را طراحی کنیم که تا حالا از من دیده نشده است امیدوارم باورپذیر هم شده باشد. به خاطر این نقش 10 کیلو چاق شدم.
هوتن شکیبا درباره ایفای نقش متفاوتِ علی، اظهار کرد: من سعی کردم چالشی برای خودم ایجاد کنم، این افزایش وزن بود و در دوران قرنطینه که باشگاهها بسته بود به صورت سنگین ورزش کردم در حین فیلمبرداری به لحاظ فیزیکی خیلی سختی داشتیم.
آبیار درباره نسبت فیلم "ابلق" با جامعه امروز و چالشی که مطرح کرد، افزود: هنرمند آیینه جامعه است اگرچه نشان دادیم که کاراکتر اصلی سکوت میکند و مصلحت را انتخاب میکند اما میگوییم مصلحت یک مُسکن موقت است اما هنوز آن زیر موشها زندگی میکنند و همان شرایط حاکم است. راحله قصه ما انتخاب میکند که دروغ بگوید، جبر محیط او را وادار نمیکند. او حاضر است جان بدهد تا حرف او را بپذیرند اما وقتی آدمها را میبیند، انتخاب میکند مصلحت را پیش بگیرد این داستان آدمها در شرایط پیچیدهای است. این داستان تنها مختص ایران نیست برای همه جهان است. ما این سؤال را میپرسیم که حقیقت درستتر است یا مصلحت؟ من راهکاری هم ارائه ندادم فقط مشکل را نشان دادم.
آبیار درباره سؤال خبرنگاری که پرسید این فیلم نمادین بود یا خیر، گفت: نماد در فیلمهای من همیشه هست البته نه اینطور که گل درشت باشد بلکه تنیده در فیلم است. اگر نام این نمادها را اشیا بگذاریم که کاراکتر و تفسیر دارند باید بگویم بله من معمولاً این عناصر را در فیلمهایم دارم. فیلمنامه اولیه را پریسا کرزیان نوشته بود که برایم جذاب بود. ما تصمیم گرفتیم روی این فیلمنامه کار کنیم و بارها و بارها بازنویسی شد دوست دارم کار اقتباسی کنم رمانها و کتابهای جذابی داریم که حیف است زمین بماند در اینجا هم دوست داشتم نگاه خودم را در فیلمنامه داشته باشم.
کارگردان درباره انتخاب لوکیشن، توضیح داد: اتفاقات از ابتدا در زورآباد پیش میآمد. زورآباد محلهای حاشیهای است که با کمترین ابزار خانهها ساخته میشود. البته ساخت و ساز هم داشتیم اینگونه محلها در اطراف همه کلانشهرها در تمام دنیا وجود دارد.
پریسا کرزیان نویسنده فیلم درباره طرح و ایده "ابلق"، گفت: درست است که شخصیت اصلی یک زن است اما این رنج یک انسان است چیزی که برای من دغدغه است همین رنج انسان و همه مسایل مربوط به انسان است.
آبیار در توضیح بیشتر، تأکید کرد: شرایط پیش آمده برای کاراکتر اصلی این فیلم ممکن است برای همه پیش بیاید اما زنان ممکن است بیشتر در چنین موقعیتی قرار بگیرند. هر زنی بالأخره این شرایط پیچیده را تجربه کرده است. البته مردان هم گاهی دچار چنین موقعیتی میشوند.
وی افزود: زنان به خاطر آسیبپذیر بودن و به خاطر معاششان سکوت میکنند و تنها کسی که تلاش میکند این سکوت را بشکند راحله است، اما در نهایت انتخاب میکند که مصلحت را پیشه کند این یک شرایط پیچیده انسان من نقطه مشکل را نشان دادم که چه چیزهایی باعث میشود به جای حقیقتگویی مصلحت را انتخاب کنیم که یک مسکن موقت است.
آبیار درباره اینکه آیا در نمایش نمادها افراط کرده است، ادامه داد: هر کلمهای میتواند کارکرد نمادین داشته باشد برج و شهربازی یک موقعیت است فاصله طبقاتیای وجود دارد که ممکن است شرایط را پیچیدهتر کند. متن و فیلم خوب، آن چیزی است که تخیل را برانگیزد تا شما از آن معناهای مختلفی را دریافت کنید.
کارگردان "ابلق" در پاسخ به سؤالی سخت که یکی از خبرنگاران پرسید که آیا شما جای شخصیت اصلی داستان بودید و به شما دست درازی میشد چه واکنشی نشان میدادید، تأکید کرد: من آدم بی کلهایام اگر چنین اتفاقی بیفتد ممکن است تا پای جان بروم، زمین و زمان را بر هم بریزم. اما لزوماً کار من درست نیست. من این سؤال را از مخاطب پرسیدم که شما چه میکردید، این مشکل همچنان هست.
او در ادامه به این سؤال هم پاسخ داد آیا با ساخت "ابلق" به دنبال ورود به سینمای روشنفکری و یا فمینستی هستید با توجه به کارهای ارزشی که در کارنامهتان دیده میشود، افزود: یک بار در مصاحبهای گفتم واژه ارزشی معنای گستردهای دارد مثلاً به نظرم آقای اصغر فرهادی یک فیلمساز ارزشی است. چون به اخلاقیات انسانها در فیلمهایش میپردازد. از این جهت من خودم را فیلمساز ارزشی نمیدانم. تصمیم من این بوده که فیلمهایی بسازم که با هم تفاوت داشته باشند چون نسبت به هر سال آدم دیگری شدهام.
آبیار در پایان خاطرنشان کرد: سعی میکنم فیلمهای شبیه به هم نسازم، درجا نزنم، روی موج موفقیت فیلمهای قبلی حرکت نکنم مثلاً بعد از "شبی که ماه کامل شد" به من پیشنهاد میدادند تا درباره کشتی سانچی، دزدان دریایی و… فیلم بسازم اما من روی موفقیتهای قبلی حرکت نمیکنم سعی میکنم خودم را بشکنم.
انتهای پیام/