به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کتاب «به سوی ابدیت» نوشته زینب بیش بهار براساس زندگی سرلشکر شهید مدافع حرم حاج عبدالرسول استوار محمود آبادی نوشته شده و شامل خاطراتی درباره این شهید والامقام به روایت نزدیکان و اطرافیان اوست. این کتاب با استقبال خوب مخاطبان روبهرو شد و به چاپ سوم نیز رسید.
شهید محمود آبادی از شاگردان و نزدیکان شهید محراب، آیتالله دستغیب و از جوانان انقلابی شیراز است که در دفاع از حریم اهلبیت (ع) در مقابل گروههای تکفیری دوشادوش سرداران شهید قاسم سلیمانی و حسین همدانی در سوریه و عراق به مجاهدت پرداخت. وی در دوران دفاع مقدس نیز حضوری فعال داشت و بارها عازم جبهههای غرب و جنوب شد و در لشکر 19 فجر و تیپ مستقل 35 امام حسن (ع) بهعنوان فرمانده گردان، مسئول اطلاعات و عملیات لشکر به دفاع از کشور پرداخت.
به همین مناسبت گفتوگویی با نویسنده این کتاب، خانم زینب بیش بهار داریم.
تسنیم: برای نوشتن این کتاب سراغ کدام گروه از افراد رفتید و واکنش آنان چه طور بود؟ آیا به غیر از خانواده و همرزمان، افراد دیگری را هم برای گرفتن خاطرات مدنظر داشتید؟
وقتی کار به من پیشنهاد شد مصاحبهها انجام شده بودند. همسر، دو آقازاده، دایی، همکاران، همرزمان و دوستان شهید در مورد این شهید صحبت کرده بودند. یک سری حرفها که شامل خصوصیات شهید بود در همه صحبتها مشترک بود و خیلی از ویژگیهای شهید بزرگوار کلی بیان شده بود. در حقیقت، بیشتر شبیه به مصاحبه بود تا اینکه ظرفیت نوشتن زندگینامه داستانی را داشته باشد.
با وجود اینکه مصاحبهها کامل نبودند، ولی چون زمان محدود بود قرار شد کار را شروع کنیم. در حین نگارش، جاهایی که نیاز بود پاسخها را تدقیق کنم، با واسطه از پسرانش میپرسیدم و جوابها به دستم میرسید. اصرار داشتم که خصوصیات و ویژگیهای این شهید و همچنین بعضی از کارهای خاصش به صورت مصداقی و نمونه گفته شود. همچنین دوست داشتم که خاطرهای تعریف کنند که این خواست بنا به شرایط زمانی، مشغله و دیگر موارد محقق نشد.
- فرآیند نگارش این کتاب از ابتدا تا انتها چه قدر زمان برد؟
گوش دادن مصاحبهها، پیاده کردن آنها و نوشتن زندگینامه تقریباً 40 روز طول کشید.
- چرا به نوشتن زندگینامه شهید محمودآبادی علاقهمند شدید؟
ایشان را نمیشناختم. در حقیقت نه از مقامش اطلاعی داشتم و نه از کارهایی که کرده بود. گمنامی همان اصل همیشگی هست که افرادی مثل حاجرسول به دنبالش هستند. او همیشه از مصاحبه، دوربین، میکروفون و خبرنگار دوری میکرد و خیلی عجیب نیست که گمنام مانده باشند.
برای من، عنوان «شهید» کفایت میکرد و در ادامه با گوش دادن به مصاحبهها شناخت نسبی برایم اتفاق افتاد. در ابتدا توسط دوستی به خانم عبدی معرفی شدم و در موردش صحبت کردیم. دوست داشتم نوشتن را به این طریق هم تجربه کنم و اینکه ادای دینی به شهدایی داشته باشم که در سایه آن امنیت داریم. این امنیت از طریق خون دلی است که آنان خوردند و گاهی جز طعنه، کنایه و تمسخر چیزی به دستشان نرسیده است. به نظرم چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه قبول کنیم و چه انکار، همه ما وامدار خون شهدا هستیم.
- آیا ایشان در حین دفاع از حرم، مواجهه مستقیمی با شهید سلیمانی یا سردار حسین همدانی داشتند؟
تا جایی که من میدانم ایشان یکی از همرزمان سردار سلیمانی بوده و مأموریتهای مهمی را در سوریه بر عهده داشته است. خاطرهای که میتوانم بگویم این است که شهید استوار به حاج قاسم میگوید: «اینطور که شما وسط عملیات و معرکه رفتوآمد میکنید اگه شهید بشوید همه چیز بلاتکلیف میماند» سردار سلیمانی نیز در پاسخ به این سخنان میگوید: «من آخرش شهید میشوم ولی الان موقعش نیست.» در کتاب، مفصلتر به این موضوع پرداخته شده است.
- به نظر شما کدام بخش از زندگی ایشان درخشانتر بوده است؟
واقعاً نمیتوان انتخاب کرد. با شناختی که من از او پیدا کردم متوجه شدم که یک فرد نظامی خشک و جدی نبوده که تنها به کارهای نظامی مسلط باشد. او فردی نظامی بوده که دغدغه فرهنگ نیز داشته است. راهیان کوثر نمونه برجستهای از فعالیتهای فرهنگی و آموزشی اوست. از سویی دیگر، حضورش بین خانواده و فامیل با اینکه از نظر زمانی بسیار محدود بوده اما با کیفیت بوده است. دوستان و اقوام با وجود همه مشغلههایش روی مشاوره و کمک و یاری این شهید بسیار حساب میکردند. یکی دیگر از کارهای شاخص او فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا در ارومیه است که با استفاده از ظرفیتهای بومی منجر به امنسازی منطقه شد.
براساس این گزارش، نشست معرفی و بررسی کتاب «به سوی ابدیت» امروز در فرهنگسرای گلستان برگزار میشود. در این جلسه، اکبر رضایی از دوستان نزدیک و محمدامین استوار محمود آبادی فرزند آن شهید در مراسم حضور خواهد داشت و به بیان خاطراتی از وی میپردازند.
انتهای پیام/