به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ به دنبال وقوع آتشسوزی گسترده در "جزیره ایستر" واقع در کشور شیلی، برخی از مجسمههای باستانی حکاکی شده منتسب به "مجسمههای موآی" موجود در این جزیره متحمل صدمات جبرانناپذیری شدند.
"پدرو ادموندز پائوآ" شهردار جزیره معروف "راپا نویی" با اشاره به اینکه خسارات وارده از رهگذار این آتشسوزی غیرقابل جبران و همچنین غیرقابل اندازهگیری است، گفت: دمای بالا موجب شدت گرفتن آتشسوزی در این منطقه شد که همین امر باعث شد برخی از مجسمههای باستانی از شدت آسیبهای وارده به شن تبدیل شوند.
جزیره ایستر (Easter Island) جزیرهای کوچک و دورافتاده در میان اقیانوس آرام متعلق به کشور شیلی واقع در آمریکای جنوبی است که در آن حدود 800 مجسمه موآی وجود دارد و نیمی از آنها در محوطه آتشفشان "رانو راراکو" جای گرفتهاند.
شهردار این جزیره درباره وقوع این آتشسوزی که در هفته جاری اتفاق افتاده است، بیان کرد: این حادثه موجب شعلهور شدن آتش در وسعتی برابر با 104 هکتار در این جزیره شده است. عمده قسمتهای درگیر در منطقه آتشفشان این جزیره بوده که حدود 100 مجسمه باستانی در آن وجود داشت که حدود 20 درصد از این تعداد دچار آسیب شدید شدهاند. علاوه بر آن تعدادی از مجسمههای آسیب دیده در این حادثه خارج از منطقه آتشفشان جای گرفته بودند.
مطابق صحبتهای پدرو ادموندز پائوآ، دمای بالا ناشی از آتشسوزی گسترده موجب تکه تکه شدن سازههای سنگی موآی شده است که با همین امر به مرور زمان باعث فروپاشی و پودر شدن این مجسمههای باستانی خواهد شد.
وی این علت وقوع این را حادثه را عمداً و مسبب آن را مردم محلی عنوان کرده است که عمدتاً به پروس اسب و گاو مشغول هستند و به صورت مرتب علفزارهای خود را آتش میزنند.
با این حال مقامات دولتی در حال انجام بررسی و تحلیل در راستای تعیین میزان خسارات وارده از آتشسوزی بر این جزیره هستند، این جزیره حدود 3700 کیلومتر از سرزمین شیلی فاصله دارد و 7700 نفر نیز در آن ساکن هستند.
جزیره ایستر از حیث وجود سازههای سنگی موآی که تصور میشود حدود 14 تن وزن دارند، شهرت جهانی دارد؛ همچنین پارک ملی "راپا نویی" حدود 40 درصد از جزیره را پوشش میدهد. همچنین از سال 2019، جزیره ایستر به طور محلی به عنوان جزیره راپا نوی-ایستر شناخته میشود.
شایان ذکر است این جزیره پس از اینکه بیش از دو سال به دلیل همهگیری ویروس کرونا بر روی گردشگران داخلی و خاجی بسته بود، نهایتاً در ماه آگوست سال جاری مجدداً بازگشایی شد.
گفتنی است مجسمههای موآی که ارتفاع برخی از آنها به 4 متر میرسد، توسط قبیله بومی "پلینزی راپا نویی" بیش از 500 سال پیش ساخته شدهاند.
قطعاً ساخت این مجسمهها دلیل خاصی داشته اما این دلیل بعد از گذشت بیش از هزار سال هنوز نامشخص است. در واقع زمان ساخت این مجسمه ها به سالهای 1000 تا 1700 میلادی باز میگردد و طبق شواهدی که بدست آمده این غولهای عظیمالجثه در همان سالها و با امکانات ناچیزی که وجود داشته حدود 19 کیلومتر از محل ساخت خود جابه جا شدهاند تا به مکان مورد نظر سازندگان رسیدهاند. البته اهالی ایستر معتقدند در گذشته این مجسمه ها زنده بوده و خود جابه جا شده اند. عقیدهای که در دنیای پیشرفته امروز خنده دار به نظر می رسد.
تعدادی از مجسمههای موآی بر یک تخته سنگ بزرگ سکومانند قرار گرفتهاند؛ این تخته سنگ را سکوی آهو (Ahu) مینامند و به نظر میرسد مکان مقدسی بوده و مراسمات خاصی در مقابل آن انجام شده است. سایر مجسمهها به طور کاملاً پراکنده در جزیره قرار دارند. البته یکی از آنها که از همه بزرگتر است که 10 متر ارتفاع و 82 تن وزن دارد و در ایستر با نام پارو (Paro) شناخته میشود.
انتهای پیام/