به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، کتاب «عزم راه» به قلم «مهدی جمشیدی» مطالعهای درباره «بیانیه گام دوم انقلاب» توسط نشر صاد منتشر شد. نویسنده در این کتاب به بازخوانی مفهومی رویداد انقلاب اسلامی و تبیین راه طی شده در چهل سالگی انقلاب میپردازد. همچنین در 10 فصل به مسائلی از جمله: تقدم انقلاب باطنی بر انقلاب سیاسی اجتماعی. تنظیم نظم جدید مبتنی بر مبانی اسلام و منفک از نظم متقدم قبلی. فهم و تفسیرهای متفاوت از مفهوم انقلاب، جریانات مسلط فکری و مبانی نظری این جریانات، راه یافتن اقتصاد محوری در مناسبات انقلابی، اهمیت حفظ و چگونگی پاسداشت ارزشهای انقلابی و احیای آن در سطوح مختلف جامعه و… میپردازد. در نتیجه بر آن است تا راه حلی برای برون رفت از وضعیت استحاله مفهوم انقلاب ارائه بدهد.
در بخشی از کتاب «عزم راه» میخوانیم:
از جمله آفتها و آسیبهایی که ممکن است بیانیهٔ رهبر انقلاب با آن مواجه شود؛ برخوردهای «سطحی» و «کممایه» و «بیثمر» با آن است. یعنی چهبسا گفتهها و نوشتههایی منتشر شوند که هیچگونه «ارزش افزوده» و «نتیجه» ای به دنبال نداشته باشند و تنها، دربارهٔ بیانیه و معطوف به آن باشند. روشن است که چنین مواجههای، نهفقط نافع نیست؛ بلکه حتّی ممکن است مضر هم باشد؛ چون از «منزلت» بیانیه در چشم و نظر مخاطبان، فرو میکاهد و «اعتبار» آنرا مخدوش میسازد.
ازاینرو، باید دقّت و تأمّل کرد که چگونه بایست با بیانیهٔ رهبر انقلاب مواجه شد و باید دربارهٔ آن چه گفت و چه کرد؟ آیا باید دربارهٔ آن، سخنان کلّی و قشری گفت؟ آیا باید آن را ستود و به تجلیل و تکریم اندیشهٔ رهبر انقلاب پرداخت؟ آیا باید بیاعتنا به جهتگیریهای رهبر انقلاب، نظرات خود را باز گفت؟ آیا باید به تلخیص بیانیه پرداخت؟ من بر این باورم که هیچیک از این نوع مواجهات، کارساز و کارپرداز نیست و نمیتواند گرهی را بگشاید و راهی را پیشِ روی ما باز کند. ما باید بهگونهای به بیانیهٔ رهبر انقلاب بپردازیم که درخور شأن حکمی ایشان است؛ ولی افسوس که اغلب از این حقیقت، غافلیم و دلمشغولیهای دیگری داریم.
برایِ اینکه بتوانیم نحوهٔ مواجههٔ خود را با بیانیهٔ رهبر انقلاب صورتبندی کنیم؛ باید ابتدا «جغرافیای مسئله» را بشناسیم و بیابیم که بیانیهٔ ایشان، در چه منطقهای قرار دارد و چه موضع و موقعیتی دارد تا در اثرِ این شناخت، دریابیم که معطوف به آن، چه عملیاتی از ما ساخته است. در واقع، باید از «افق بالا» به بیانیه بنگریم و «مناسبات» و «موقعیتها» را مشخص کنیم و در نهایت، تصمیم بگیریم که باید چه عملیاتی را در چه موقعیتی انجام دهیم.
مهدی جمشیدی عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی است و پیش از این نیز آثاری از او در حوزههای فرهنگپژوهی، مطالعات انقلاب اسلامی و علم اجتماعی اسلامی منتشر شده است.
انتهای پیام/