گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، علیرضا مجیدی: آنچه در ذیل میآید روایتی است از یک ناظر از سفر به دمشق و حلب بعد از زلزله اخیر در جنوب شرق ترکیه و شمال سوریه.
اول: از دمشق به حلب
وارد دمشق میشویم، خبری از زلزله نیست اما شهر کموبیش تحت تأثیر حمله موشکی اسرائیل است. به محل اصابت موشک میرویم، درست مقابل یک ساختمان هشتطبقه، حفره بزرگی ایجاد شده است و بخشی از ستون ورودی ساختمان کج شده است. مأموران امنیتی اجازه نزدیک شدن بیشتر را نمیدهند. چند نوجوان کنار ما مشغول نگاه کردن به صورت خراشیدهشده ساختمان هستند.
ماشینهای پارکشده مقابل ساختمان هم آسیب دیدهاند، بعضیها در حد شکستن شیشهها و برخی بیشتر. میگویند پشت ساختمان مورد هدف، یک مدرسه است، تنمان میلرزد، مردم در ساختمانها و محلات اطراف زندگی را از سر گرفتهاند؛ مردی نوزاد کوچکش را در پتویی قرمز گرفته است و بههمراه همسر و دخترش بهآرامی در حال عبور از خیابان مقابل هستند. دوباره سراغ زلزلهزدهها را میگیریم؛ برای دیدن مناطق زلزلهزده باید به حلب برویم، شهری در شمال غربی سوریه و در 50کیلومتری ترکیه، جایی که هنوز خطر مسلحین وجود دارد، دل را به دریا میزنیم و بهسمت حلب راه میافتیم.
دوم: حلب؛ شهر خرابهها!
حلب، یکی از آخرین مناطق آزادشده از دست مسلحین است. در ورودی شهر، تصویری از یک شهر زلزلهزده دیده نمیشود، زندگی در جریان است، پراید زرد آشنایی را میبینیم که تر و فرز کنار خودروهای غولپیکر خارجی جولان میدهد. بهتدریج مردمی را میبینیم که از ترس زلزله در پیادهروها و زمینهای خالی چادر زدهاند. اختلال در زندگی روزمره را میتوان دید. هرچه بهسمت محلات پایینتر و فقیرتر میرویم، خرابیها بیشتر میشود، ساختمانهای لخت و نیمهخراب با میلگردهایی که مانند موی زنان پریشان شده و از بتن بیرون زده است.
تعجبمان وقتی بیشتر میشود که میفهمیم اکثر این خرابیها متعلق به جنگ هستند نه زلزله! چمنهایی که روی برخی از خرابیها سبز شدهاند هم همین قصه را تکرار میکنند، بهنظر میرسد بازسازی این خانهها زمان زیادی طول بکشد.
سوم: دستهای خالی و ظلم سِزار
به بیمارستان حلب میرویم، جایی که ذکر لب دکتر و پرستارها فقط یک چیز است: «سوء تغذیه». سوء تغذیه همه شهروندان را تهدید میکند و کودکان را بیشتر، خطر یک بحران انسانی نزدیک است. میگویند بیمارستان حلب بعد از آزادی از مسلحین، در معرض شلیک تیر و خمپارههای گاه و بیگاه است و حالا زلزله هم اضافه شده است، آن هم در شرایطی که دارو که هیچ، از مواد غذایی هم خبری نیست! چون تحریم مانع از رسیدن مواد غذایی و دارو شده است. دکتر بیمارستان که مردی جاافتاده است میگوید "میخواهند به نام شعارهای انساندوستانه ما را نابود کنند!"، صحبت از "تحریم سِزار" میشود... .
ادامه دارد... .
انتهای پیام/+