به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «ساسان فلاحفر» مستندساز درباره موضوع مستند «نامهای برای ریحانه» که تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است، گفت: این فیلم درباره یک فرد افغانستانی بهنام «سید میرآقا موسوی» است که سالها پیش به ایران آمده و فرزندانش در ایران به دنیا آمدهاند. آقای موسوی از سال 1392 تا به امروز در جنگ سوریه مشغول خدمت و کمکرسانی در گروهی که آن را با نام «فاطمیون» میشناسیم، میشود.
او ادامه داد: سید میرآقا موسوی جزء اولین گروههایی بود که راهی سوریه شد. او دختری به نام ریحانه دارد که سنش، به اندازه سالهای نبودن پدر است. یعنی زمانی به دنیا آمد که پدر به سوریه رفته بود و در تمام مدت او را یا نمیدید یا کم میدید. قصه «نامهای برای ریحانه» در مورد توضیح پدر برای علت نبودنش به دخترش در سن هشتسالگیاش است.
فلاحفر گفت: من سالهای زیادی در حوزه مقاومت کار کردم؛ دوست داشتم در مستند جدیدم موضوع مقاومت را با محوریتی اجتماعی ببینم و برای همین سراغ این خانواده رفتم. من سید میرآقا موسوی را از سال 1393 میشناختم. کار او دوربین به دست گرفتن در سوریه است و تصاویر زیادی برای آثار من گرفته و با او آشنایی داشتم.
کارگردان «چشم ایرانی» گفت: من همواره کار کردن در ژانر مقاومت را دوست داشتم اما متأسفانه در گذر زمان بهدلیل استفاده بد یا دلایل دیگر این کلمه معنای واقعی خودش را در ذهن مخاطب از دست داده است. در حالی که آدمهایی که در حوزه مقاومت مشغول به کار هستند بسیار ایثارگرند و حتی در راه اسلام از خانواده خود هم میگذرند. این افراد مفهوم مقاومت را در درون خود زنده نگه داشتهاند. به همین علت تصمیم گرفتم مفهوم مقاومت را در نگاهی اجتماعی ببینم و قرائت همیشگی فیلمسازها یا دیگران که درباره این موضوع داشتهاند، با نگاه من در این اثر متفاوت است.
فلاحفر گفت: من سعی میکنم فرمهای مختلف را برای پرداختن به موضوع انتخاب کنم و در عین حال خیلی گُلدرشت صحبت نکنم. بههرحال هیچکس نمیتواند بگوید که کاملاً بیطرفانه صحبت میکند. مگر میشود کسی هیچ نگاه و ایدئولوژیای هنگام ساخت اثر نداشته باشد؟ قطعاً همه مستندسازان در تمامی ادوار، ایدئولوژی و نگاه خاص خود را داشتهاند، اما مسئله این است که هنگام ساخت اثر باید از شعار دادن پرهیز کرد.
او درباره مخاطبان این مستند گفت: همه دوست دارند که اثرشان مخاطبان زیادی داشته باشد و من هم از این قاعده مستثنی نیستم، اما بیش از هر چیز فکر میکنم مخاطبان این فیلم میتوانند پدرهایی باشند که دختر دارند یا پدرهایی که به فراخور شغل و حرفهشان از دخترهایشان دور هستند.
فلاحفر در پایان درباره همکاری با مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی که تهیهکننده این اثر است، گفت: همه مستندسازان دوست دارند همکاری با مرکز گسترش را که یکی از معتبرترین مراکز ساخت مستند است تجربه کنند؛ خوشحالم که این بخت شامل حال من نیز شد.
انتهای پیام/؛