به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم حجتالاسلام باقری کارشناس مذهبی درباره اهمیت خطبه حضرت زینب سلامالله علیها گفت: اگر بخواهیم شرایط خطبه حضرت زینب سلامالله علیها را در نظر بگیریم، این خطبه در شرایط سخت مطرح شد، به گونهای ک میتوان گفت این خطبه یک معجزه و از درک بشر بیرون است. اگر کسی داغ یک نفر را دیده باشد، در مراسم ترحیم و سر مزار بلندگو را دستش بدهید، بگویید فقط از مردم تشکر کنید، دست و پایش میلرزد. تألمات روحی به او اجازه نمیدهد که صحبت کند، اما این خطبهای که زینب کبری در شرایط سخت و در برابر آن همه مصائب خواند شبیه معجزه است.
وی افزود: خطبه این بانوی بزرگوار را نمیشود با چیز دیگری مقایسه کرد. خطبه زینب کبری روشنگری است. میفرماید که «یَا أَهْلَ الْکُوفَةِ وَ یَا أَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْخَذْلِ فَلَا رَقَأَتِ الْعَبْرَةُ وَ لَا هَدَأَتِ الرَّنَّةُ فَمَا مَثَلُکُمْ إِلَّا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً تَتَّخِذُونَ أَیْمانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُمْ.»؛ ای مردم کوفه، ای مردمان حیلهگر و خیانتکار، گریه میکنید، اشک چشمانتان خشک نشود و نالههایتان آرام نگیرد. حضرت نفرین کردند کار شما مانند آن زنی است که رشته خود را پس از محکم بافتن، یکی یکی از هم میگسست. شما نیز سوگندهای خود را در میان خویش وسیله فریب تقلب ساختید. این اشاره به آن قسمها و نامههایی است که به حضرت سیدالشهدا نامه نوشتند، امام حسین را دعوت کردند. امام روز عاشورا نامههایی که مردم کوفه به او نوشته بودند مهر و امضا کرده بودند، حضرت آنجا نشان داد، فرمود فلانی فلانی مگر این نامه را به من ننوشتید و مگر این مهر و امضای شما نیست؟ این است که خطبه زینب کبری سلامالله علیها در واقع عین عاشورای اباعبدالله است.
حجتالاسلام باقری ادامه داد: در جای دیگر میفرماید «هَلْ فِیکُمْ إِلاَّ الصَّلِفُ وَ الْعُجبُ وَ الشَّنَفُ وَ الْکَذِبُ وَ مَلْقُ الاْماءِ وَ غَمْرُ الأَعْداءِ»، آیا در میان شما جز وقاحت و رسوایی، سینههای آکنده از کینه، دو رویی و تملق همچون زبانپردازی کنیزکان ذلت و حقارت در برابر دشمن چیز دیگری نیز یافت میشود؟ صلابت را در این کلام ببینید، عظمت را ببینید، حماسه را ببینید، نترسی را ببینید؛ همان گونهای که دور اباعبد الله الحسین سی هزار نفر نیروی مسلح دورشان محاصره کردند، اینجا دور زینب کبری را نیروهای مسلح و سربازان جلاد ابنزیاد محاصره کردند که هر لحظه اگر اشاره کند، زینب کبری یا امام زین العابدین و اسرا را از بین میبرند.
وی با اشاره به اینکه حضرت زینب کبری سرور زنان، پردهنشین و محجبه بود، گفت: تا آن زمان در مجلس عام و جایی که مردان درآنجا حضور داشتند، به ایراد خطبه وسخنرانی نپرداخته بود و برای آن حضرت هم آسان نبود در چنین شرایطی صدا به خطبه بلند کند و به سخنرانی بپردازد. پس چرا با حضور امام سجاد که امام زمان بود، به ایراد خطبه مبادرت کرد؟
حجتالاسلام باقری در پاسخ گفت: پاسخ این است که شاید ضرورت یا حکمت چنان اقتضا میکرد که امام سجاد علیهالسلام در طول این سفر، سکوت اختیار کند تا توجه مردم به قدرت سخنوری او جلب نشود و آن حضرت بتواند تمام خشم خود را به یک باره در مسجد جامع اموی شام و در حضور هزاران تن از نمازگزارانی که برای نماز جمعه آمدهاند و از جمله سفرای کشورهای خارجی آن روز که یزید از آنها به عنوان جلسه جشن پیروزی دعوت کرد، سخنرانی کند تا برای همیشه حکومت جور را رسوا کند. اگر امام در بین راه خطبه ایراد میفرمود، دشمن با شناختی که از امام پیدا میکرد، دیگر اجازه سخن گفتن و سخنرانی در هیچ جای دیگر به ایشان نمیداد و این فرصت مناسب و گرانبها از دست میرفت. یا با توجه به اینکه کاروان اسیران جز آن حضرت مرد دیگری از خاندان رسول خدا نداشت، شاید به این دلیل بود که حضرت زینب کبری در بین راه و در مکانهای مناسب عهدهدار امر سخنرانی و خطابه میشود. نکته دیگر اینکه در طول این سفر و خصوصاً در کوفه زندگی امام زین العابدین همواره در خطر بود. چندین بار فرمان کشتن و شهادت آن حضرت را صادر کردند، اما خداوند تبارک و تعالی حضرت را حفظ کرد و شرّ آنها را از ایشان دور کرد. حالا اینجا زینب کبری در واقع نوعی جان نثاری میکند، خودش را به خطر میاندازد و از امام زمانش دفاع میکند. در اوج داغ و مصیبتی که حضرت دیده است، خطبه میخواند.
انتهایپیام/