به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم روزنامه "کرونن سایتونگ" در مطلبی به کمرنگ شدن نقش "امانوئل ماکرون"، رئیس جمهور فرانسه در روند تصمیم گیری ها با توجه به شکست های انتخاباتی و اعتباری اخیر وی و حزبش اشاره کرده و نوشت: برای مدت طولانی، امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه تصمیمات را تا حد زیادی به تنهایی می گرفت که این باعث شد او لقب هایی مانند "ابر رئیس جمهور" را به خود اختصاص دهد. اما از زمان شکست جناح وی در انتخابات پارلمانی اخیر او بیشتر و بیشتر به حاشیه رفته است.
در ادامه این مطلب آمده است: "میشل بارنیه"، نخست وزیر محافظه کار فرانسه که ریاست یک دولت اقلیت را بر عهده دارد هم به وضوح از ماکرون فاصله می گیرد و نمایش روی صحنه را از او می دزدد.
در آخرین جلسه کابینه، که در آن لایحه بودجه دولت جدید ارائه شد، ماکرون خود را به نقش غیرمعمول یک ناظم محدود کرد که به سادگی اجازه حرف زدن و اظهار نظر را به دیگران می داد. وزرای متعددی دور میز نشسته بودند که او ترجیح می داد آنها را منصوب نکند. ماکرون در حلقه کوچکی تاکید کرد که این دولت من نیست. وی اعلام کرد که از برخی از اعضای دولت "شرمنده" است و در این راستا به اعضای محافظه کار اشاره می کند.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: این دیدار همچنین احتمالا برای رئیس جمهور فرانسه ناخوشایند بود، زیرا نشان دهنده انحراف از سیاست های قبلی او بود: ماکرون به مدت هفت سال از مالیات های جدید شرکتی اجتناب کرده بود تا فرانسه را به عنوان یک مکان تجاری جذاب کند. اما میشل برنیه، نخست وزیر جدید فرانسه ترمز اضطراری را با توجه به وضعیت مالی نابسامان دولت کشیده و اعلام کرد که شرکتهای بزرگ و خانوارهای خصوصی ثروتمند باید در آینده مالیات ویژهای بپردازند.
بارنیه بلافاصله پس از تصدی مسئولیت به عنوان نخست وزیر فرانسه تاکید کرد: دولت حکومت می کند، رئیس جمهور ریاست می کند. در واقع، موضع محکمی که ماکرون و اسلاف وی تاکنون اتخاذ کرده اند در قانون اساسی ذکر نشده است، بلکه در طول چندین دهه توسعه یافته است.
این روزنامه در ادامه نوشت: سفر ماکرون به برلین یک روز پس از بیانیه دولت بارنیه در اول اکتبر فرصتی خوشایند برای رئیس جمهور به نظر می رسید تا به بحث های سیاسی در کشورش پشت کند. همچنین ممکن است برای مکرون این مسئله خوشایند بوده باشد که با اولاف شولتز، صدر اعظم آلمان درباره تجربهاش از دریافت انتقاد از درون صفوف خود تبادل نظر کند.
در ادامه این مطلب آمده است: در چند هفته گذشته، چهار عضو حزب ریاست جمهوری ماکرون اردوگاه خود را تغییر داده اند. بسیاری از اعضای حزب او همچنان از ماکرون به دلیل برگزاری انتخابات جدید که منجر به از دست دادن اکثریت نسبی آنها شد، خشمگین هستند.
یکی از نمایندگان اردوگاه مکرون که اخیراً یک بار دیگر نام خود را تغییر داده است هم میگوید اعتماد به رئیسجمهور به شدت آسیب دیده است. ما دیگر حتی نام خود را هم نمی دانیم. اورور برگه، وزیر پیشین فرانسه هم اخیراً گفت: این شرایط چیزهای زیادی در مورد مشکل هویت ما می گوید.
در ادامه این مطلب آمده است: ماکرون در برلین برای اولین بار به طور علنی درباره نقشی که می خواهد در آینده ایفا کند صحبت کرد. او گفت: در آینده، سطح و اعتبار اروپا اولویت اصلی من خواهد بود. به گفته وی هنوز فرصتهای زیادی برای "تحریک رشد و بهرهبرداری از پتانسیل" وجود دارد. به نظر می رسید که او می خواهد به خود انرژی بیشتری تزریق کند.
در واقع، سیاست خارجی و دفاعی در فرانسه به عنوان عرصه ای برای "حفظ دامنه" در نظر گرفته می شود - یعنی حوزه مسئولیت شخص رئیس جمهور است. ماکرون به سرعت تصریح کرد که به نمایندگی از فرانسه در اجلاس سران اتحادیه اروپا شرکت خواهد کرد. اگرچه از نظر تئوری نیز ممکن بود این امر به بارنیه واگذار شود.
"ماکرون و بارنیه" نیز جدایی خود را از یکدیگر با اعمال نمادین آشکار می کنند. ماکرون بدون اینکه با بارنیه در این مورد صحبت کرده باشد، استفان سژورنه، وزیر خارجه قبلی این کشور را به عنوان کمیسر اتحادیه اروپا پیشنهاد کرد.
بارنیه هم به نوبه خود، تصمیم گرفت کنفرانس مطبوعاتی را پس از شورای وزیران از الیزه به دفتر نخست وزیری منتقل کند و این شکستی با سنت های چند دهه اخیر محسوب می شود. وی در توجیه این اقدام خود توضیح داد: این توازن جدید نهادها را نشان می دهد.
در ادامه این مطلب آمده است: به نظر می رسد این مسئله قابل درک است که ماکرون اکنون می خواهد به طور فزاینده اشتیاق خود را برای اتحادیه اروپا با توجه به وضعیت نامناسب در کشورش زنده کند. با این حال، نفوذ فرانسه در بروکسل کاهش یافته است. این عمدتاً به دلیل وضعیت بد بودجه است، به همین دلیل است که اتحادیه اروپا یک پرونده کسری دیگر را علیه فرانسه آغاز کرده است.
این شرایط همچنین به اختلافات آلمان و فرانسه - با توجه به تعرفه های تنبیهی یا موافقت نامه های تجارت آزاد مربوط می شود. این اختلافات ابتکارات آلمان و فرانسه را کند می کند.
از این شریط رنج می برد و به حاشیه رانده می شود. در ابتدا بعید به نظر می رسد که ماکرون به ایفای نقش نماینده ای مانند فرانک والتر اشتاین مایر، رئیس جمهور فدرال آلمان راضی باشد. اما ماکرون همیشه با اشتاین مایر بهتر از اولاف شولتز رابطه برقرار کرده است. در این شرایط این امکان وجود دارد که رئیس جمهور فدرال در نهایت به الگویی برای همتای فرانسوی خود تبدیل شود.
رئیس جمهور فدرال آلمان در این کشور معمولا مسئولیت نمادین دارد و نقش پر رنگی در تصمیم گیری ها ایفا نمی کند.
انتهای پیام/