به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، مطالعات یک تیم بینالمللی از دانشمندان نشان میدهد که آبهای زیرزمینی پکن با بیش از 20 میلیون نفر جمعیت چنان کاهش یافته که ممکن است با اختلالات جدی در سیستم ریلی، جادهها و پی ساختمانهای خود مواجه شود.
البته این فقط مشکل پکن نیست بخشهایی از دره مرکزی کالیفرنیا به میزان یک فوت و در برخی مناطق محلی تا 28 فوت فرو رفته و در سراسر جهان، زنگ خطرهایی در مورد کاهش منابع آب زیرزمینی به صدا درآمده است.
سازمان ملل متحد کمبود جهانی آب را تا سال 2030 پیشبینی میکند. حدود 30 درصد از آب شیرین موجود در کره زمین در سفرههای آب زیرزمینی قرار دارد که در زیر هر قاره قرار دارند. بیش از دو سوم آبهای زیرزمینی مصرف شده در سراسر جهان برای آبیاری کشاورزی و بقیه برای تأمین آب آشامیدنی شهرها استفاده میشود.
این سفرههای آب زیرزمینی مدتهاست که به عنوان پشتیبان برای عبور مناطق و کشورها از خشکسالی و زمستانهای گرم که فاقد ذوب برف کافی برای پر کردن رودخانهها و نهرهاست عمل کردهاند.
متأسفانه اکنون، بزرگترین ذخایر آب زیرزمینی جهان در آفریقا، اوراسیا و قاره آمریکا تحت فشار بوده و بسیاری از آنها با نرخهای ناپایدار در حال کاهشند. درنتیجه نزدیک به دو میلیارد نفر به آبهای زیرزمینی متکی هستند که در معرض خطر قرار دارند.
ریچارد دامانیا، اقتصاددان ارشد بانک جهانی، پیشبینی میکند که بدون منابع آب کافی، رشد اقتصادی در پرتنشترین مناطق جهان میتواند تا شش درصد تولید ناخالص داخلی کاهش یابد و یافتههای او نتیجه میگیرد که شدیدترین تأثیرات تغییرات اقلیمی، منابع آب را کاهش خواهد داد.
به گفته وی، اگر در منطقهای خشک زندگی میکنید، بارندگی بسیار کمتری خواهید داشت. رواناب در حال کاهش یافته و مردم به میزان بسیار زیادی به آبهای زیرزمینی روی میآورند اما کنترل کمتر چیزی دشوارتر از پمپاژ آبهای زیرزمینی است.
وی افزود: در ایالات متحده، کشاورزان با نرخهای ناپایداری از دشتهای مرتفع یا سفره آب زیرزمینی اوگالالا آب برداشت میکنند، هرچند که شش دهه است از این تهدید آگاه بودهاند!
دامانیا میگوید: آنچه در کشورهای در حال توسعه وجود دارد، تعداد زیادی از کشاورزان کوچک هستند که آب را پمپاژ میکنند. با توجه به اینکه این افراد درآمد بسیار کمی دارند، کار زیادی برای کنترل آن از دست شما برنمیآید. و شما به معنای واقعی کلمه در یک مسابقه برای رسیدن به پایینترین سطح آب هستید. همه اینها مخاطرات اجتماعی و امنیتی را بیشتر می کند. مثلا ناآرامیها در یمن، که به شدت به آبهای زیرزمینی وابسته است و در سال 2009 شورشهای آبی را تجربه کرد، ریشه در بحران آب دارد.
کارشناسان میگویند کمبود آب همچنین به بیثباتی سوریه و آغاز جنگ داخلی آن کمک کرد. اردن، که به سفرههای آب زیرزمینی به عنوان تنها منبع آب خود متکی است، اکنون که بیش از نیم میلیون پناهنده سوری به آن وارد شدهاند، با کمبود آب بیشتری مواجه است.
با کمبود آب در مناطق و کشورها، رشد اقتصادی کاهش و قیمت مواد غذایی افزایش مییابد و خطر درگیریهای خشونتآمیز و موج مهاجرتهای گسترده را افزایش میدهد.
انتهای پیام/